Śmieja Leon

Z e-ncyklopedia

Śmieja Leon OFM (1914-1984), imię zakonne Filip

Urodził się 22 marca 1914 w Jastrzębiu Górnym w rodzinie Józefa i Marii z d. Wańczura. Od 1927 roku był alumnem Niższego Seminarium Duchownego Franciszkanów (Kolegium Serafickiego) we Wronkach, a następnie w Rybniku, gdzie ukończył 6 klas gimnazjum. Do zakonu franciszkanów wstąpił w 1932 roku. Nowicjat rozpoczął 3 lipca 1932 w Wieluniu. Habit przyjął z rąk o. Michała Porady. Profesję czasową złożył 3 lipca 1933 w Wieluniu. Po nowicjacie został skierowany do Osiecznej, gdzie odbył studia filozoficzne (1933-1935). Studia teologiczne odbył we Wronkach (1935-1939). Profesję wieczystą złożył 1 sierpnia 1936 we Wronkach. Święcenia kapłańskie przyjął 23 kwietnia 1939 w Poznaniu z rąk bp. Walentego Dymka. W czasie wojny był najpierw katechetą w Panewnikach (1939-1943). Następnie został usunięty jako Polak. Przebywał krótko w Raciborzu, a następnie ukrywał się przed władzami okupacyjnymi w Wirku i Panewnikach (1943-1945). Po wojnie był dwa razy skierowany do Panewnik w charakterze wikariusza parafialnego (1945-1946 i 1951-1954). W 1946 roku był przełożonym klasztoru w Choczu. Następnie był katechetą w rybnickiej parafii (1946-1948), w Opolu w charakterze rekolekcjonisty i stacjonariusza (1948-1949) i w takim samym charakterze w Wejherowie (1949-1950). W latach 1954-1958 pracował jako katecheta we Wschowie, a w latach 1958-1965 jako katecheta w Jarocinie. W latach 1965-1966 prowadził duszpasterstwo w parafiach Cychry i Łącko w diecezji gorzowskiej. Następnie przebywał w Poznaniu (1966-1968). Od 1968 roku do chwili śmierci należał do klasztoru w Chorzowie w charakterze wikariusza parafialnego. Zmarł 25 października 1984 w Szpitalu Miejskim w Siemianowicach Śląskich. Spoczął w kwaterze franciszkanów na cmentarzu panewnickim w Ligocie.

Bibliografia

[1] (dostęp: 5.08.2016).