https://silesia.edu.pl/api.php?action=feedcontributions&user=Magda&feedformat=atome-ncyklopedia - Wkład użytkownika [pl]2024-03-29T01:01:19ZWkład użytkownikaMediaWiki 1.39.3https://silesia.edu.pl/index.php?title=Dyskusja_u%C5%BCytkownika:Jemy&diff=81390Dyskusja użytkownika:Jemy2018-08-26T19:34:19Z<p>Magda: /* nowa strona */</p>
<hr />
<div>==archiwum==<br />
[[Dyskusja Jemy1]]<br />
<br />
== nowa strona ==<br />
<br />
nowe wpisy<br />
*to nam się powiększył klan Knosałów z Żelaznej; [[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] 11:46, 28 lip 2013 (CEST)<br />
*znalazłem jeszcze "Pielgrzyma" wydawanego w Pelplinie; w tych gazetach jest kopalnia informacji nt. duchownych, działaczy politycznych, bractw i stowarzyszeń; jest co czytać[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] 19:57, 20 sie 2013 (CEST)<br />
*ciekawa sprawa z tym Pelplinem; to może byc kilkadziesiąt nazwisk - tylko za bpa Sedlaga będzie ich ok 40; znalazłem jeszcze 3 nazwiska Maślon, Kammer i Lugart; pytanie jakimi metodami bp Sedlag nakłonił księzy i alumnów do przejścia w tamte rejony? co na to biskupi wrocławscy? [[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] 23:47, 25 sie 2013 (CEST)<br />
*wreszcie Ksiądz Profesor wrócił:) a merytorycznie to proszę zaglądnąć do dyskusji w kategorii Duchowni ze Śląska w diecezji chełmińskiej; tam się trochę rozwinąłem i powstał inny problem klasyfikacji ŚLĄZAKÓW (tubylcy/krajanie, czy tylko studenci teologii we Wrocławiu przejęci przez biskupów chełmińskich); pozdrawiam [[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] 13:27, 4 wrz 2013 (CEST)<br />
*zgoda, i to ustawia sprawę; obawiam się jednak, że statystyki święconych np. przez bpa Sedlaga mogą ujmować teologów wrocławskich, a nie rodowitych Ślązaków; czyli na dziś zostały mi na tapecie 2 nazwiska[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] 18:06, 4 wrz 2013 (CEST)<br />
*Profesorze, trzeba usunąć hasła "kościół św. trójcy w Bytomiu" "i "kościół Wniebowzięcia NMp w Bytomiu" ponieważ dla ujednolicenia stworzyłem hasła "parafia trójcy...." i "parafia wniebowzięcia nmp...", "św. Wojciecha w Bytomiu...." dla porządku..../ [[Użytkownik:Damian]]<br />
*dobre czasy się skończyły....teraz do pracy...ale Londyn był bardzo ciekawy<br />
* trzeba zmienić na stronie tytułowej: Nekrologi zmarłych 1922-2011 bo już mamy nekrologi nawet z 2013 --[[Użytkownik: Damian|Damian]]<br />
* może trzeba-dla ujednolicenia- zmienić hasła w Zakładce święci - niektórzy z nich jak papieże Jan XXIII, Jan Paweł II, czy Merkert i inni nie mają tego oznaczenia bł., św....??? ~~[[Użytkownik: Damian|Damian]]~~<br />
<br />
*trzeba usunąć hasło Erhard, bo się pomyliem.,.a to przecież imię...?/Damian<br />
* czy się to nie pomieszało? Ma być HEINRICH Erhard ,a nie Henrich/ Damian<br />
*proszę o przeniesienie hasła "U Oblatów" do "U Oblat" - wróciliśmy do starej nazwy.[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 13:33, 26 sty 2014 (CET)<br />
*pisząc (uzupełniając) nie myślałem tak o nim, ale generalnie tak to wygląda; na podstawie ciągu schematyzmów i kilku gazet można zbudować solidne, w miarę pełne hasło; na naradę historyczną (wojenną) zawsze!!!, a teraz kierunek Poznań i narada nt. mebli; pozdrawiam [[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 04:49, 13 lut 2014 (CET)<br />
*nie wiem czy mamy taki rygor redakcyjny, ale może powinniśmy spolszczać imiona, np. ks. Franz Schulz na Franciszek Schulz? z drugiej ztrony o kard. Koppie piszemy per Georg, pozdrawiam [[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 10:17, 15 lut 2014 (CET) <br />
*dzięki, to pierwsze moje odznaczenie w życiu:)[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 17:40, 19 mar 2014 (CET)<br />
*dziękuję, jak bedę w Katowicach to zaglądnę i poczytam, a Gabrysia może coś uzupełni mając książkę pod ręką [[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 19:02, 19 mar 2014 (CET)<br />
*chyba [[Griman Józef]] i [[Griman Ludwik]] to ta sama osoba; zostawiłbym Ludwika, a następnie przekopiował do słownika; pytanie, które imie było chrzcielne, a które zakonne?[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 17:38, 7 kwi 2014 (CEST)<br />
*przyznam, że Mundial trochę mnie uśpił i odciągnął od pracy; na dniach kończę przegląd tego co zrobiono (zresztą bardzo fajnie) z moimi tekstami do podręcznika wiedzy regionalnej IBR-u; muszę po prostu wnieść ewentualne uwagi, a potem jeszcze przed urlopem przez miesiąc pociągnąć sprawę słownika; ufam, że termin zakończenia prac końcem 2014 jest realny; materiał, zwłaszcza dla duchowieństwa diecezjalnego, jest obfity, tak ze tylko karmić hasła; pozdrawiam i życzę owocnej pracy[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 18:54, 17 lip 2014 (CEST)<br />
*trzeba inaczej wpisać hasło: Czempiel Józef, bo się ukrywa pod bł. Józefem Czempielem [[Użytkownik:Damian|Damian]]<br />
*intrygujący gość ten O. Kowalewski - pozostawił dzieła, a reszta jest tajemnicą; przy okazji znalazłem info o cechu malarzy - dekoratorów w Katowicach; podobno jego członkowie byli z ponad 30 miejscowości śląskich; może oprócz Kowalewskiego znajda się inne znaczące postaci dekoratorów-artystów malarzy?[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 07:35, 6 lut 2015 (CET)<br />
*proszę przerzucić ks. Plumbowskiego do strony bez skrótu '''ks.'''[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 12:07, 20 maj 2015 (CEST)<br />
*pozdrawiam. w nagłówku św. Kalasantego mamy imię Jan zamiast Józef...[[Użytkownik:Damian|Damian]]<br />
*dlaczego w wykazie więzionych w Auschwitz nie ma ks. P. Macierzyńskiego? [[Użytkownik:Damian|Damian]]<br />
*Królik Paweł, proboszcz w Gorzycach czytamy: Przybył do Gorzyc w styczniu 1793 roku. Do 1809 roku urząd proboszcza piastował tam ks. Jan Gawliczek [Hawliczek] (1763-1809). Po jego śmierci, do 1810 roku ks. Królik był administratorem parafii. Wchodzimy na stronę Parafii św. Anioła Stróża w Gorzycach i tu nawet wzmianki nie ma ,że Ks. Gawliczek [Hawliczek] był proboszczem parafii. Mamy: Ks. Jan Zaic(Zając) (1761?-1792); Ks. Paweł Królik (1792-1810). Może się mylę, ale coś się tu nie zgadza. Pozdrawiam.[[Użytkownik:Mira|Mira]] ([[Dyskusja użytkownika:Mira|dyskusja]])<br />
*Ks. Jan Gawliczek (1763-1809) jest wymieniony jako proboszcz Parafii św. Mikołaja w Bujakowie. [[Użytkownik:Mira|Mira]] ([[Dyskusja użytkownika:Mira|dyskusja]])<br />
*pozdrawiam! Księże Profesorze przypadkowo odkryłem, że mamy zdublowanego ks. Pawła Barańskiego, męczennika z Mysłowic...A przy okazji...Próbuję dowiedzieć się czy on jeszcze jest w gronie kandydatów na ołtarze, gdyż z listy 2. grupy męczenników zniknął...[[Użytkownik:Damian|Damian]]<br />
* pozdrawiam. Chyba mamy źle zapisanego ks. Teofila Herrmanna..Ma być przez dwa "rr" [[Użytkownik:Damian|Damian]] ([[Dyskusja użytkownika:Damian|dyskusja]])<br />
* przeglądałem Franciszkanów. Żeby panowała pełna jednolitość to powinniśmy przenieść: [[Bik-Zdzieszowski Karol|o. Karol Emanuel Bik-Zdzieszowski]] OFM pod nazwę: Bik-Zdzieszowski Emanuel (bo przyjęliśmy zasadę, że wpisujemy pod nazwą nazwisko + imię ze chrztu...[[Użytkownik:Damian|Damian]] ([[Dyskusja użytkownika:Damian|dyskusja]])<br />
* proszę o wykluczenie ze Słownika: Zeszyt3 następujących postaci (już są gdzie indziej opracowane): ANTONI BAGSIK, WILHELM STEMPOR, ANTONI SYMIOR, KAROL STANISŁAW KAŁUŻA.[[Użytkownik:Damian|Damian]] ([[Dyskusja użytkownika:Damian|dyskusja]])<br />
*racja! dzięki za podpowiedź! nie myślałem tymi kategoriami [[Użytkownik:Damian|Damian]] ([[Dyskusja użytkownika:Damian|dyskusja]])<br />
* pozdrawiam !!!<br />
*Księże mam pytanie. Chodzi mi o kapliczki i krzyże (osierocone strony). Przykład: jeśli mam tylko jeden opis kapliczek znajdujących się na terenie Bytomia, a parafii na terenie jest 4, to czy mogę podporządkować tę jedną kategorie do wszystkich parafii bytomskich? Czy nie bawić się w to? pozdrawiam [[Użytkownik:Magda|Magda]]<br />
* Bytom to tylko taki przykład, ale dziękuję za naprowadzenie, pozdrawiam [[Użytkownik:Magda|Magda]] ([[Dyskusja użytkownika:Magda|dyskusja]])<br />
* Dziękuję ponownie, pozdr. [[Użytkownik:Magda|Magda]] ([[Dyskusja użytkownika:Magda|dyskusja]])<br />
* Przeglądałam gazetki parafialne i w haśle [[Nasza rodziny - pismo parafii Świętej Rodziny w Tychach|Nasza rodzina]] jest drobna literówka. A zmienić tego głównego hasła nie umiem, pozdrawiam [[Użytkownik:Magda|Magda]] ([[Dyskusja użytkownika:Magda|dyskusja]])</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Niepokalanego_Serca_Maryi_w_G%C5%82o%C5%BCynach&diff=81389Parafia Niepokalanego Serca Maryi w Głożynach2018-08-26T19:27:24Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Glozyny1.jpg|right|thumb]]<br />
[[Plik:Glozyny2.jpg|right|thumb]]<br />
<br />
Parafia Niepokalanego Serca Maryi w Głożynach Radlinie należy do [[Dekanat Niedobczyce|dekanatu Niedobczyce]] w [[Archidiecezja Katowicka|archidiecezji katowickiej]]. Obecnie parafia znajduje się na terenie miasta Radlin. Jednak jej początek sięga wsi Głożyny, która powstała około 1300 roku. Jej nazwa pochodzi najprawdopodobniej od głogów, względnie głazów znajdujących się na tym terenie. Wieś należała do [[parafia św. Izydora w Radlinie Górnym|parafii Radlin]]. Od 1926 roku odprawiano nabożeństwa i Msze św. w sali miejscowej szkoły podstawowej, natomiast w czasie okupacji w pobliskiej sali Jana Sachsy. Pomysł budowy skromnego kościoła zrodził się w 1949 roku. Działkę pod kościół ofiarowali Łucja i Franciszek Menżyk z Katowic - Brynowa. W maju 1950 roku rozpoczęto budowę. Pierwotnie zamierzano postawić barak zakupiony w Jejkowicach, jednak zmieniono plan i elementy baraku wykorzystano przy budowie kościoła murowanego. <br />
<br />
Kościół poświęcił 15 października 1950 [[Adamski Stanisław|bp Stanisław Adamski]]. 2 września 1955 [[Strzelecki Zygfryd| ks. Zygfryd Strzelecki]] został mianowany wikariuszem w Radlinie z poleceniem zajęcia się duszpasterstwem w Głożynach i przygotowania tam terenu dla przyszłej [[Parafia|parafii]]. Otrzymał też zezwolenie na zamieszkanie na terenie Głożyn. W 1956 roku założono cmentarz, na którym wybudowano kaplicę, poświęconą 5 czerwca 1989. Teren pod budowę kościoła w Głożynach ustanowiono 24 listopada 1957. W latach 1957-1959 wybudowano probostwo. 3 września 1991 [[Zimoń Damian|bp Damian Zimoń]] wydał dekret erygujący parafię w Głożynach. <br />
Obecnie parafia wzbogaciła się również o dzwonnicę, która została poświęcona w Roku Milenijnym 2000 przez abpa Damiana Zimonia. Parafia słynie z organizowanych corocznie miejskich dożynek.<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Niepokalana - pismo parafii Niepokalanego Serca Maryi w Głożynach|Niepokalana]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Strzelecki Zygfryd|ks. Zygfryd Strzelecki]] ekspozyt (1955-1973)<br />
*[[Szekiel Roman|ks. Roman Szekiel]] (1973-1983)<br />
*[[Bednarek Zygmunt|ks. Zygmunt Bednarek]] (1983-2009)<br />
*[[Brachmański Piotr|ks. Piotr Brachmański]] (2009-nadal)<br />
<br />
== Bibliografia ==<br />
Dekret erekcji kuracji pod wezwaniem Niepokalanego Serca Maryi w Głożynach, WD 1957, nr 11-12, s. 183-184; Kronika parafialna Głożyny; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, cz. 2, s. 457-458.<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - G|Głożyny]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Niedobczyce|Głożyny]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Awi%C4%99tej_Rodziny_w_Tychach&diff=81388Parafia Świętej Rodziny w Tychach2018-08-26T19:23:18Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Tychy Rodziny zewnatrz.jpg|thumb|right]]<br />
[[Plik:Tychy Rodziny wnetrze.jpg|thumb|right]]<br />
[[Plik:Tychy Rodziny witraz.jpg|thumb|right]]<br />
<br />
W 1995 roku [[Zimoń Damian|abp Damian Zimoń]] wydał dekret na budowę w Tychach kaplicy mszalnej oraz ośrodka o charakterze charytatywno-społecznym Oratorium Seniora. Kościół wraz z Oratorium został wybudowany na osiedlu „E”. Budowę kościoła została powierzona [[Włosek Józef|ks. Józefowi Włoskowi]]. W czerwcu 1996 roku został poświęcony krzyż oraz plac budowy. Miesiąc później została uzyskana zgoda na budowę kaplicy i oratorium. [[Parafia]] została erygowana 21 listopada 1997 z dwóch innych parafii: [[Parafia św. Marii Magdaleny w Tychach|pw. Świętej Marii Magdaleny]] i [[Parafia św. Krzysztofa w Tychach|pw. Świętego Krzysztofa]]. Przy budowie kaplicy mszalnej pracowało 160 robotników, budowy pilnowało 36 stróżów, a 12 pań każdego dnia dbało o posiłki dla pracujących. <br />
<br />
Projekt budowli został opracowany przez architekta [[Piasecki Emilian|Emiliana Piaseckiego]]. Konstrukcja stalowa pochodzi z firmy „Filipczyk”. Okna zostały wykonane przez firmę „Akpol”, natomiast drzwi wykonał Arkadiusz Hanclik. <br />
<br />
Pod koniec 1997 roku parafia Świętej Rodziny liczyła 5708 osób, z czego 97% stanowili katolicy. Obecnie liczba wiernych jest nieco mniejsza niż w 1997 roku – wynosi 5541. <br />
<br />
4 listopada 2000 abp Damian Zimoń poświęcił i otworzył Ośrodek Charytatywno-Społeczny Oratorium Seniora pw. Świętej Rodziny. Kościół został poświęcony 21 listopada 2001. W czasie uroczystości arcybiskup Zimoń odsłonił figury Świętej Rodziny do głównego ołtarza, stół ofiarny, tabernakulum oraz ambonę, których projektantem jest artysta plastyk [[Goraj Krzysztof|Krzysztof Goraj]].<br />
<br />
Figurę Zmartwychwstałego Chrystusa umieszczoną na ścianie frontowej kościoła w 2001 roku wykonał rzeźbiarz [[Sarapata Jacek|Jacek Sarapata]]. <br />
<br />
Już od samego początku istnienia parafii dynamicznie rozwijały się różnego rodzaju grupy i diakonie przyparafialne. Wierni aktywnie włączali się w życie lokalnego Kościoła. Obecnie działa dziewiętnaście diakoni i grup o zróżnicowanym charakterze, począwszy od [[Akcja Katolicka|Akcji Katolickiej]] poprzez Diakonię [[Różaniec Święty|Modlitwy Różańcowej]], a kończąc na grupie ministrantów. <br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Nasza rodziny - pismo parafii Świętej Rodziny w Tychach|Nasza rodzina]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Włosek Józef|ks Józef Włosek]] administrator (1997-2001), proboszcz (2001-2008)<br />
*[[Kraiński Antoni|ks. Antoni Kraiński]] (2008-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
D. Czosnyk, Kronika Parafialna Parafii Rzymsko-Katolickiej pw. Świętej Rodziny 1 VI 1996-21 XI 1997; Kronika Parafialna Parafii Rzymsko-Katolickiej pw. Świętej Rodziny 21 XI 1997-21 XI 2001; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005. <br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - T|Tychy Świętej Rodziny]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Tychy Stare|Tychy Świętej Rodziny]]<br />
[[Kategoria:Tychy]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Awi%C4%99tych_Aposto%C5%82%C3%B3w_Piotra_i_Paw%C5%82a_w_Katowicach&diff=81387Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach2018-08-26T19:21:06Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Kat PP 01.jpg|right|thumb]]<br />
[[Plik:Kat PP 04.jpg|right|thumb]]<br />
[[Plik:Kat PP 07.jpg|right|thumb]]<br />
[[Plik:Kat PP 06.jpg|right|thumb]]<br />
W 1892 roku Zarząd Kościelny przy [[Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach|kościele Mariackim]] podjął decyzję o zakupie gruntu od rolnika Adamca. Starania o budowę nowego kościoła podjął proboszcz kościoła mariackiego ks. [[Schmidt Wiktor|Wiktor Schmidt]]. Na jego wniosek sporządzono kilka projektów. Początkowo wahano się pomiędzy stylem romańskim a gotyckim. Spór rozstrzygnął kard. [[Kopp Georg|Georg Kopp]], który obiecał wspomóc działania budowniczych sumą 20 tys. marek oraz polecił, aby projekt kościoła sporządził radca budowlany Ebers z Wrocławia, który zadecydował, że nowy kościół będzie w stylu gotyckim. <br />
<br />
Budowa trwała od 1 maja 1898 do 17 kwietnia 1902. W prezbiterium i nawach umieszczono witraże przedstawiające postacie św. Piotra i św. Pawła, Świętą Rodzinę, Matkę Bożą Bolesną oraz postać Jezusa, przyjaciela dzieci. Dodatkowo wnętrze kościoła przyozdobiono figurami świętych, które zakupili hojni parafianie. Pierwotny wystrój przetrwał do reformy liturgicznej zainicjowanej przez [[Sobór Watykański II|Sobór Watykański II]]. <br />
<br />
Organy do kościoła sporządził organomistrz Kurzer z Gliwic. Pierwszym organistą został miejscowy nauczyciel Ryszard Rudzki, ale od 1908 roku parafia miała swojego stałego organistę, którym został [[Niesłony Jan|Jan Niesłony]]. Do jego dodatkowych obowiązków należała też praca w kancelarii oraz prowadzenie chóru kościelnego. W czasie I wojny światowej służył w wojsku lecz po zakończeniu działań wojennych powrócił na dawne miejsce pracy. W 1934 roku rozpisano konkurs na stanowisko organisty. Wybrano wówczas [[Jakac Józef|Józefa Jakaca]]. Obecnie funkcję organisty pełni jego wnuczka - Elżbieta Jakac-Laksa.<br />
<br />
W czasie budowy świątyni zakupiono pięć nowych dzwonów, których poświęcenia dokonano 8 września 1901. Zostały one skonfiskowane w czasie II wojny światowej.<br />
<br />
Bullą papieską z 11 listopada 1925 kościół św. Piotra i Pawła stał się kościołem katedralnym i pozostawał nim do 1957 roku, czyli do czasu ukończenia budowy [[Parafia Chrystusa Króla w Katowicach|Katedry Chrystusa Króla w Katowicach]].<br />
<br />
==Katolicka Fundacja Dzieciom==<br />
*Patrz: [[Katolicka Fundacja Dzieciom w Katowicach]]<br />
==Cmentarze==<br />
*[[Cmentarz - Katowice ul. Sienkiewicza|Cmentarz parafialny przy ul. H. Sienkiewicza]]<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Nasza Wspólnota - pismo parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|Nasza Wspólnota]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Globisz Jan|ks. Johannes Globisch]] (1902-1923)<br />
*[[Mathea Karol|ks. Karol Mathea]] (1923-1964) <br />
W czasie okupacji hitlerowskiej parafią kierowali księża substytuci: <br />
*[[Płonka Emanuel|ks. Emanuel Płonka]] substytut (1939)<br />
*[[Skupin Karol|ks. Karol Skupin]] (1939-1942)<br />
*[[Tomaszewski Alfons|ks. Alfons Tomaszewski]] (1942-1945) <br />
W okresie rządów wikariuszy kapitulnych, ks. Mathea został usunięty z parafii, a jego miejsce zajął:<br />
*[[Wołek Zygfryd|ks. Zygfryd Wołek]] substytut (1953)<br />
*[[Czakański Bernard|ks. Bernard Czakański]] substytut (1953)<br />
*[[Miczka Józef|ks. Józef Miczka]] administrator (1953-1956)<br />
Po "odwilży" politycznej w 1956 do parafii powrócił ks. Karol Mathea. <br />
*[[Kozub Longin|ks. Longin Kozub]] adiutor (1962-1964), administrator (1964-1972)<br />
*[[Chwila Stanisław|ks. Stanisław Chwila]] proboszcz (1972-1980)<br />
*[[Woźnik Adam|ks. Adam Woźnik]] proboszcz (1980-1982)<br />
*[[Podleski Czesław|ks. Czesław Podleski]] proboszcz (1982-1986)<br />
*[[Ryszka Krzysztof|ks. Krzysztof Ryszka]] (1987)<br />
*[[Buchta Paweł|ks. Paweł Buchta]] proboszcz (1987-2012)<br />
*[[Nowicki Andrzej|ks. Andrzej Nowicki]] (2012-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
Informacja o zmianie granic parafii, WD 1959, nr 9-10, s. 191; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1, Diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 158; L. Kozub, Reforma duszpasterstwa po Soborze Watykańskim II i rozwój duszpasterstwa w Parafii św. Piotra i Pawła w Katowicach, mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; H. Olszar, Powstanie parafii na terenie Katowic, [w:] Wkład Kościołów i zakonu Franciszkanów w kulturę Katowic, red. A. Barciak, Katowice 2003, s. 21-42; J. Krętosz, Nadzwyczajne duszpasterstwo w parafii św. Piotra i Pawła w Katowicach (1902-2002), [w:] Wkład Kościołów i zakonu Franciszkanów w kulturę Katowic, red. A. Barciak, Katowice 2003, s. 112-118; A. Gomóła, Przypomnieć czas początku. "Katolik" o budowie kościoła pw. Świętych Piotra i Pawła w Katowicach, [w:] Studia bibliologiczne, t. 15, Katowice 2005, s. 54-63; A. Burda, Stuletni kościół przy Mikołowskiej. Parafia pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach, GN 2002, nr 44, (dodatek katowicki), s. 28; D. Głazek, Domus Celeberrima. Architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 154.<br />
<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - K|Katowice PP]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Katowice-Śródmieście|Katowice]]<br />
[[Kategoria:Katowice]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Andrzeja_Boboli_w_Leszczynach&diff=81386Parafia św. Andrzeja Boboli w Leszczynach2018-08-26T19:19:40Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Leszczyny Boboli.jpg|right|thumb]]<br />
Istnienie parafii leszczyńskiej w źródłach po raz pierwszy zostało odnotowane w 1376 roku. W 1447 roku została ona oszacowana na 3 grosze praskie. Drewniany kościół pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej zbudowano w 1594 roku, zaś w 1606 roku cieśla Jan Ozga (Ożga) - napis na jednej z belek - dobudował do niego wieżę. Jego opis został zamieszczony w protokole wizytacyjnym z 1679 roku. W tym czasie właściciele majątku leszczyńskiego, Bernard i Katarzyna Spigel ufundowali do kościoła barokowy ołtarz. Po zakończeniu działań wojennych odprawianie nabożeństw zostało przeniesione do nowego kościoła, a drewniany kościół służył jedynie celom katechetycznym. Stąd też w 1981 roku podjęto decyzję o jego przeniesieniu do [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Palowicach|Palowic]]. <br />
<br />
Parafia leszczyńska uległa znacznym zniszczeniom podczas [[Wojna trzydziestoletnia|wojny trzydziestoletniej]] (1618-1648), stąd też została przyłączona do Bujakowa. W 1738 roku zaś utraciła samodzielność na rzecz Bełku. Jej ponowne erygowanie nastąpiło w 1911 roku. <br />
<br />
Pomysłodawcą postawienia nowego kościoła w Leszczynach był [[Komorek Józef|ks. Józef Komorek]]. Jednakże samego dzieła budowy podjął się [[Pojda Adolf|ks. Adolf Pojda]]. Projekt architektoniczny kościoła opracował [[Szymura Rafał|Rafał Szymura]]. Poświęcenia kamienia węgielnego 10 października 1937 dokonał ks. infułat [[Kasperlik Wilhelm|Wilhelm Kasperlik]]. W stanie surowym kościół był już gotowy w 1939 roku. Wyposażeniem wnętrza zajął się [[Kaczmarczyk Rafał|ks. Rafał Kaczmarczyk]], następca ks. Pojdy. Pierwsza Msza św. została tutaj odprawiona w 1940 roku w uroczystość Trójcy Świętej. Sprawowanie nabożeństw kontynuowano w każdą kolejną niedzielę, pomimo iż formalną zgodę uzyskano dopiero w 1942 roku. Poświęcenie kościoła nastąpiło 16 lipca 1944 przez [[Woźnica Franciszek|ks. Franciszka Woźnicę]]. Głównym i pierwszym patronem parafii pozostała Trójca Święta, drugim [[św. Andrzej Bobola]]. <br />
<br />
Szczególnie trudnym okresem dla miejscowości był styczeń 1945 roku. Podczas przechodzenia frontu wieś została częściowo ewakuowana. Przez Leszczyny prowadziła też droga ewakuacyjna [[Obóz koncentracyjny - Auschwitz|obozu Auschwitz]], tzw. ''marsz śmierci''. 29 stycznia 1945, 288 więźniów zostało rozstrzelanych w pobliżu stacji w Rzędówce. <br />
Po zakończeniu działań wojennych przystąpiono do naprawiania zniszczeń, wykończenia wnętrza kościoła, zagospodarowania obejścia oraz założono nowy cmentarz. Dzięki staraniom proboszcza [[Dłucik Wilhelm|ks. Wilhelma Dłucika]] w latach 50. w Leszczynach osiadły siostry [[Elżbietanki|elżbietanki]]. Ich klasztor znajdował się tutaj do 1992 roku. Do kościoła zostały również sprowadzone relikwie [[Św. Franciszek z Asyżu|św. Franciszka z Asyżu]]. W jednym z bocznych ołtarzy stanęła figura Matki Boskiej [[Fatima|Fatimskiej]] pochodząca z 1955 roku. W maju 2012 roku kościół wzbogacił się o kolejne ołtarze boczne - [[Bł. Jerzy Popiełuszko|bł. ks. Jerzego Popiełuszki]] i wtedy jeszcze błogosławionego, dziś już [[Jan Paweł II|św. Jana Pawła II]]. Obecnie parafia leszczyńska należy do dekanatu Dębieńsko i liczy prawie 12 tys. parafian. Co roku organizowany jest Festiwal Piosenki Religijnej Kanaan. <br />
<br />
==Stowarzyszenia działające na terenie parafii==<br />
<br />
*[[Trzeci Zakon Franciszkański|Franciszkański Zakon Świeckich]] <br />
*Zespół Charytatywny <br />
*Koło [[Żywy Różaniec|Żywego Różańca]] <br />
*[[Dzieci Maryi]]<br />
*[[Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży]]<br />
*Liturgiczna Służba Ołtarza<br />
*[[Ruch Światło-Życie]]<br />
*Grupa Seniorów<br />
*Al-Anon<br />
*[[Grupy Modlitwy Ojca Pio|Grupa Modlitewna o.Pio]]<br />
*Rodzina Pielgrzymkowa<br />
*Grupa AA<br />
*Czciciele Miłosierdzia Bożego. <br />
*chór "Angelus"<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Nasz Kościół - Miesięcznik Parafii św. Andrzeja Boboli w Leszczynach|Nasz Kościół]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Komorek Józef|ks. Józef Komorek]] (1911-1920)<br />
*[[Gediga Paweł|ks. Paweł Gediga]] (1920-1927)<br />
*[[Pojda Adolf|ks. Adolf Pojda]] (1927-1940)<br />
*[[Kaczmarczyk Rafał|ks. Rafał Kaczmarczyk SVD]] substytut (1940-1942)<br />
*[[Pluta Wilhelm|ks. Wilhelm Pluta]] administrator (1942-1945),<br />
*[[Dłucik Wilhelm|ks. Wilhelm Dłucik]] administrator (1945-1957), proboszcz (1957-1977)<br />
*[[Musiał Stanisław|ks. Stanisław Musiał]] (1977-1987)<br />
*[[Drosdz Antoni|ks. Antoni Drosdz]] (1987-2006)<br />
*[[Fulek Krzyszof|ks. Krzyszof Fulek]] (2006-2018)<br />
*[[Sodzawiczny Zenon|ks. Zenon Sodzawiczny]] (2018-nadal)<br />
== Bibliografia ==<br />
Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1927, nr 9, s. 55; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 180; A. Ostroch, Historia kościoła w Leszczynach, [online], adres: [http://www.parafialeszczyny.wiara.pl/historia.html], [10 IV 2010]; M. Wojtczak, Historia parafii pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli w Leszczynach w latach 1945–1995, pr. mgr Uniwersytet Opolski, Opole 2001; M. Sarapkiewicz, Ponad siedem wieków wiary, "Tygodnik Rybnicki" 2012, nr 44(312), s. 18; P. Kucharczyk, Bije - nie zabije..., GN 2013, nr 47, (dodatek katowicki), s. 6. <br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - L|Leszczyny]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Dębieńsko|Leszczyny]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Podwy%C5%BCszenia_Krzy%C5%BCa_%C5%9Awi%C4%99tego_w_Brynowie&diff=81385Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Brynowie2018-08-26T19:17:58Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Grafika:Brynow2.jpg|thumb|right]]<br />
[[Grafika:Brynow 2.jpg|thumb|right]]<br />
<br />
Mieszkańcy nowego osiedla, które powstało przy kopalni "Wujek" w Katowicach, korzystali z opieki duszpasterskiej w dwóch kościołach: w zabytkowym, drewnianym [[Parafia św. Michała Archanioła w Katowicach|kościele św. Michała Archanioła]] w Parku Kościuszki oraz w kościele [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach| św. Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach]], przy ulicy Mikołowskiej. Większość mieszkańców osiedla to ludność napływowa z całej Polski, przybyła tu w poszukiwaniu pracy i mieszkania. Wyrwani ze swoich środowisk nie zawsze potrafili znaleźć się w nowej rzeczywistości, zwłaszcza, gdy chodziło o praktyki religijne. Nikt z mieszkańców osiedla nie zwrócił się z prośbą do władz kościelnych lub administracyjnych o zezwolenie na budowę nowego kościoła w tym rejonie Katowic.<br />
<br />
Dopiero po tragicznych wydarzeniach na [[Krzyż przy kopalni Wujek|kopalni "Wujek"]] 16 grudnia 1981, gdzie zamordowano 9 górników, na miejscu zbrodni wzniesiono drewniany krzyż (jedyny w tej okolicy). Ówczesny biskup ordynariusz [[Bednorz Herbert |Herbert Bednorz]] wystąpił z inicjatywą wybudowania kościoła-pomnika tragicznie zmarłych górników, na co uzyskał zgodę ówczesnego wojewody katowickiego gen. [[Paszkowski Roman| Romana Paszkowskiego]]. Tak więc drewniany krzyż przy kopalni "Wujek" zainspirował budowę nowego kościoła i jednocześnie utworzenie nowej wspólnoty parafialnej. 3 grudnia 1982 Biskup poświęcił tymczasową, barakową kaplicę pw. Matki Boskiej Bolesnej przy ul. Pięknej, zaś 1 maja 1983 erygował nową parafię pw. Podwyższenia Krzyża Św. w Katowicach-Brynowie.<br />
<br />
Po zatwierdzeniu projektu architektonicznego i przewłaszczeniu terenu, zimą 1984 roku, rozpoczęto wykopy pod fundament nowego kościoła. Projektantami kościoła są architekci: [[Kubica Jerzy|Jerzy Kubica]], [[Machnikowski Jacek|Jacek Machnikowski]] oraz konstruktor Bronisław Sadowski z Katowic. Funkcję kierownika budowy od początku do jej zakończenia pełnił społecznie mgr inż. Stanisław Janicki z Koszutki. 16 grudnia 1986 w 5. rocznicę tragedii „Wujka” bp [[Zimoń Damian| Damian Zimoń]] dokonał aktu wmurowania kamienia węgielnego we wznoszące się ściany nowego kościoła. Trzy lata później, tj. 16 grudnia 1989, została oddana do użytku kaplica w dolnej części budującego się kościoła.<br />
<br />
Odtąd w podziemiach kościoła odprawiano codziennie nabożeństwa i prowadzono katechizację dzieci i młodzieży. 14 grudnia 1991 biskup Damian Zimoń konsekrował kościół. W uroczystości wzięli udział poza duchowieństwem przedstawiciele władz państwowych: premier Jan Krzysztof Bielecki, wojewoda katowicki [[Czech Wojciech| Wojciech Czech]], prezydent Miasta Katowice [[Śmiałek Jerzy| Jerzy Śmiałek]], senatorowie i posłowie Ziemi Śląskiej, przedstawiciele władz wojskowych i szkolnych, poczty sztandarowe różnych organizacji społecznych i politycznych. Nazajutrz, to jest w niedzielę 15 grudnia, odbyły się uroczystości ku czci poległych górników w 10. rocznicę ich tragicznej śmierci. Uroczystej Mszy św. w nowo poświęconym kościele przewodniczył nuncjusz apostolski abp [[Kowalczyk Józef| Józef Kowalczyk]]. Na uroczystości przybył także prezydent RP [[Wałęsa Lech| Lech Wałęsa]], który po mszy św. odsłonił Pomnik-Krzyż przy kopalni "Wujek".<br />
<br />
==Patrz:==<br />
*[[Krzyż przy kopalni Wujek]]<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Na wujku - pismo parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Katowicach-Brynowie|Na wujku]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Fyrla Kazimierz|ks. Kazimierz Fyrla]] (1981-2007)<br />
*[[Tatura Ireneusz|ks. Ireneusz Tatura]] (2007-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
M. Lampa, Geneza i rozwój parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Brynowie do 1991 roku, Katowice 2010, pr. mgr w Bibliotece WTL UŚ; Tenże, "Wujkowy" kościół, na postawie pracy magisterskiej napiasanej na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (Wydział Teologiczny), Katowice 2010; A. Dziuba, Pamięć o ofiarach „Wujka”, Idą pancry na „Wujek”, Warszawa 2006; K. Fyrla, Relacja o historii budowy i poświęceniu kościoła pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Katowicach Brynowie, WD 1991, nr 12, s. 464-465; Dekret erekcji parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Katowicach-Brynowie, WD 1983, nr 5, s. 146-147. <br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - B|Brynów]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Katowice-Śródmieście|Brynów]]<br />
[[Kategoria:Brynów]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Barbary_w_Giszowcu&diff=81384Parafia św. Barbary w Giszowcu2018-08-26T19:14:28Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>==Parafia św. Barbary w Giszowcu==<br />
[[Plik:Giszowiec1.jpg|right|thumb]]<br />
Pierwszą parafią, do której należeli mieszkańcy osiedla Giszowiec, była [[parafia św. Anny w Janowie]], powstała w 1910 roku przy niemałym udziale spółki Giesche. Dopiero dwa lata po zakończeniu II wojny światowej, w roku 1947 , wybudowano niewielki kościół w południowej części osiedla i utworzono pierwszą giszowiecką [[Parafia św. Stanisława Kostki w Giszowcu|parafię - św. Stanisława Kostki]]. Na przełomie lat 60. i 70. osiedle w szybkim tempie rozbudowywano. Mały kościółek z 1947 roku stopniowo przestawał wystarczać zapotrzebowaniu mieszkańców. <br />
<br />
W 1983 roku zarząd osiedla Giszowiec otrzymał pozwolenie od władz państwowych i kościelnych na budowę nowego, większego kościoła, który miał zostać przeznaczony dla nowej parafii. Funkcję budowniczego powierzono dnia 8 czerwca 1983 [[Harazin Izydor|ks. Izydorowi Harazinowi]].<br />
Nowa parafia Św. Barbary powstała w wyniku podziału terytorialnego parafii św. Stanisława Kostki w Giszowcu.<br />
<br />
1 marca 1983 rozpoczęto budowę kaplicy mszalnej pw. św. Barbary. Ponad trzy miesiące później został poświęcony przez papieża [[Jan Paweł II|Jana Pawła II ]] kamień węgielny pod budowę kościoła. Kaplica mszalna została wzniesiona w kwietniu następnego roku. Jej konsekracji dokonał [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]]. <br />
<br />
Dnia 14 sierpnia 1984 bp Herbert Bednorz wydał dekret erekcyjny parafii św. Barbary w Katowicach-Giszowcu, wchodzący w życie wraz z dniem 19 sierpnia 1984. Od tego czasu parafia zaistniała w znaczeniu prawnym. W 1986 roku, podczas parafialnego odpustu 4 grudnia, [[Zimoń Damian|bp Damian Zimoń]] poświęcił miejscowy Dom Katechetyczny. 23 października 1994 [[Bernacki Gerard|bp Gerard Bernacki]] dokonał konsekracji kościoła pw. św. Barbary w Katowicach-Giszowcu. W niedługim czasie, 24 kwietnia 1996 abp Damian Zimoń wydał dekret ogłaszający możliwość całodziennej adoracji Najświętszego Sakramentu w kaplicy Bożego Miłosierdzia połączonej z kościołem.<br />
<br />
Architektem kościoła jest inż. Zygmunt Fagas, zaś projektantem wnętrza i witraży jest artysta [[Ostrzołek Wiktor|Wiktor Ostrzołek]].<br />
<br />
Parafia św. Barbary w Giszowcu należy do dekanatu Katowice-Bogucice. Zgodnie z dekretem erekcyjnym korzysta z cmentarza parafii macierzystej św. Stanisława Kostki.<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Mocni wiarą - pismo parafii św. Barbary w Katowicach-Giszowcu|Mocni wiarą]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Harazin Izydor|ks. Izydor Harazin]] (1984-2012))<br />
*[[Glenc Grzegorz|ks. Grzegorz Glenc]] (2012-nadal)<br />
<br />
== Bibliografia ==<br />
Dekret erekcji parafii pod wezwaniem św. Barbary w Katowicach -Giszowcu, WD 1984, nr 11, s. 314-316; strona internetowa parafii: [http://www.sw-barbara.katowice.opoka.org.pl];<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - G|Giszowiec Barbary]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Katowice-Bogucice|Giszowiec Barbary]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Wniebowzi%C4%99cia_Naj%C5%9Bwi%C4%99tszej_Maryi_Panny_w_Miasteczku_%C5%9Al%C4%85skim&diff=81383Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Miasteczku Śląskim2018-08-26T19:12:55Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>==Parafia-matka==<br />
[[Plik:Miasteczko1.jpg|right|thumb]]<br />
[[Plik:Miasteczko2.jpg|right|thumb]]<br />
Decyzję o wybudowaniu kościoła w Miasteczku (Georgenberg) podjęto w 1664 roku. Podyktowana była szeregiem powodów, m.in. chęcią rozbudzenia uczuć religijnych w duchu kontrreformacyjnym; odległością, którą dotychczas musieli przemierzać mieszkańcy wsi do najbliższego kościoła w Żyglinie oraz przede wszystkim dużymi zniszczeniami samowolnie dokonanymi przez wojska habsburskie przekonane, że niszczą zbór protestancki. Ostatecznie drewniany kościółek żygliński spłonął w 1700 roku, a odbudowano go w latach 1703-1705. W końcu i ten popadł w ruinę i w latach 1840-1842 wzniesiono na jego miejscu kolejny kościół, zbudowany już z kamienia i cegły.<br />
==Nowy kościół==<br />
Aby postawić nowy kościół w Miasteczku Rada Miejska zwróciła się do [[Donnersmarck Łazarz Henckel von|Łazarza jun. Henckel von Donnersmarcka]], ówczesnego właściciela Georgenbergu z prośbą o pośrednictwo u biskupa krakowskiego Andrzeja Trzebickiego. Hierarcha wydał stosowną zgodę jeszcze w 1664 roku. Burmistrz miasta, Mańka przekazał parcelę. Sama budowa trwała od 1665 roku do 29 lipca 1667. Czas zakończenia prac zawiera m.in. inskrypcja wycięta na jednej z belek we wnętrzu kościoła. Jednak za oficjalną datę uznaje się 23 października 1666, wtedy to bowiem ukończona została budowa samego budynku. Dłużej trwały prace nad wykończeniem wnętrza.<br />
<br />
Nazwiska cieśli i rzemieślników zostały uwiecznione na belkach znajdujących się wewnątrz kościoła. Uroczysta konsekracja miała miejsce 8 maja 1670, a uczestniczył w niej sufragan krakowski biskup [[Oborski Mikołaj|Mikołaj Oborski]], ówczesny wizytator dekanatów bytomskiego i pszczyńskiego. Wtedy też nadano nowo powstałemu kościołowi wezwanie Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Pierwszą Mszę św. odprawił w nim ks. Wawrzyniec Nowatius.<br />
<br />
Miasteczkowski kościół pełnił zasadniczo funkcję kościoła filialnego; status parafialnego uzyskał jedynie na czas odbudowy [[Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Żyglinie|kościoła w Żyglinie]] (tj. lata 1700-1705). Wówczas przeniesiono do Miasteczka także żyglińską szkołę, o czym wspomina ''Inventarium Ecclesiae Filialis in Georgenberg'' z 1792 roku. Funkcję organistów pełnili zwykle zarządcy szkolni mieszkający w Miasteczku. Sytuacja zmieniła się, gdy w 1820 roku wybudowano w Żyglinie szkołę i organistówkę.<br />
<br />
Wikariat wrocławski ks. Benonowi Drzezdze zlecił wybudowanie nowego murowanego kościoła dla stale rozrastającej się parafii. Do sprawy lokalizacji nowego kościoła powrócono 25 kwietnia 1900. Królewska Rejencja edyktem z 6 września 1900 podjęła decyzję, że nowy kościół powstanie obok starego - drewnianego.<br />
<br />
Aktu poświęcenia kamienia węgielnego 3 września 1905 dokonał [[Koniecko Józef|ks. Józef Konietzko]] z Radzionkowa. Natomiast poświęcenie nowego kościoła odbyło się 5 listopada 1908. W czasie okupacji Niemcy zarekwirowali na cele wojenne dwa największe dzwony, mosiężne żyrandole i świeczniki. Polskie napisy na stacjach [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]] zostały zamalowane i zastąpione niemieckimi. W 1966 roku wykonano generalny remont kościoła. W czasie robót nabożeństwa były odprawiane w drewnianym kościółku. Odnowiony kościół konsekrowano 18 września 1966. Po dostosowaniu wnętrza do potrzeb nowej liturgii w 1973 roku [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]] konsekrował nowy ołtarz, a w 1977 roku poświęcił nowe dzwony. W 1986 roku przystąpiono do budowy Domu Parafialnego. W 1994 roku w sąsiedztwie kościoła wybudowano „Dróżki” Matki Bożej Siedmiobolesnej. W jubileuszowym roku 90-lecia poświęcenia kościoła dokonano otwarcia Domu Parafialnego im. [[Christoph Teodor|Ks. Teodora Christopha]]. Od 1992 roku parafia należy do [[Diecezja Gliwicka|diecezji gliwickiej]]. W jubileuszowym 2000 roku obydwa miasteczkowe kościoły wyróżnione zostały godnością Kościoła Jubileuszowego.<br />
==Wystrój==<br />
Ołtarz główny murowany z kamienną mensą, jest uprzywilejowanym ołtarzem założonego w 1880 roku [[Bractwo Siedmiu Boleści Matki Bożej|Bractwa Siedmiu Boleści Matki Bożej]]. Predella i trójdzielna drewniana szafa ołtarza zostały wyrzeźbione przez Paula Ondruscha. W centralnej części została przedstawiona scena Wniebowzięcia NMP z aniołami (polichromia Fritza Woltera). Płaskorzeźba jest zasłaniana przesuwnym barokowym obrazem Matki Bożej Bolesnej Łaskami Słynącej z wotami, przeniesionym z zabytkowego kościoła. Obraz został namalowany na desce i jest osłonięty kutą, srebrną koszulką. Prawdopodobnie pochodzi z 1700 roku. Przy płótnie znajdują się liczne wota, z których najstarsze pochodzą z lat 1734 i 1743 (część z nich została skradziona w 1994 roku). 18 września 1966 podczas uroczystości konsekracji kościoła w ołtarzu złożono relikwie świętych męczenników Wiktorii, Pauli i Faustuli. <br />
<br />
Stacje Drogi Krzyżowej są dziełem P. Ondruscha. Polskie napisy zostały zamalowane w 1941 roku, a przywrócono je w 1947 roku. <br />
<br />
Po wojnie Biuro Rewindykacji i Odszkodowań Wojennych RP czyniło starania o zwrot zabranych przez okupanta dzwonów i sprzętów kościelnych. Pomimo podania charakterystycznych cech nie udało się ich odnaleźć. W 1977 roku parafia zamówiła 3 nowe dzwony w firmie w Przemyślu. 18 października 1977 ich konsekracji dokonał bp Herbert Bednorz. Jeden ze starych dzwonów przekazano [[Parafia Matki Bożej Królowej Wszechświata w Pniowcu|parafii w Pniowcu]]. W inwentarium z 1791 roku można znaleźć opisy 29 sztuk wot, zaś według zestawienia dokonanego w 1850 roku określono przybliżoną wagę wot srebrnych na ponad 42 łuty. Wiele z nich skradziono 5 lipca 1995. <br />
<br />
W kościele znajduje się również barokowa monstrancja z XVII wieku; kielichy - późnogotycki z początku XVI wieku, z lanym krucyfiksem na stopie, barokowy z 1679 roku będący darem hr. Henckel von Donnersmarcka, barokowy pacyfikał z 1684 roku jako dar sióstr Urszulanek ze Świdnicy; dwanaście barokowych, cynowych lichtarzy z wieku XVIII/XIX wieku. Na stopie kielicha znajdują się wyryte monogramy Chrystusa i Marii oraz herb Donnersmarcków i monogram L.F.G.H. wskazujący na fundatora - Leo Ferdynanda. W kościele znajdują się dwa drewniane, malowane i złocone pacyfikały wykonane w 1873 roku. W parafii przechowywany jest również zabytkowy dzwon z odlanym na płaszczu napisem '' Soli Deo gloria Anno 1694 '', poniżej '' ECCE HOMO '' oraz wizerunkiem Chrystusa biczowanego przy słupie.<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Miasteczkowska Pani – Gazetka parafii Wniebowzięcia NMP w Miasteczku Śląskim|Miasteczkowa Pani]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Christoph Teodor|ks. Teodor Christoph]] (1871-1893) <br />
*[[Czaja Józef|ks. Józef Czaja]] lokalista (1893-1902) <br />
*[[Drzezga Benon|ks. Benon Drzezga]] lokalista (1902-1914) <br />
*[[Sauer Maksymilian|ks. Maksymilian Sauer]] (1914-1923)<br />
*[[Doleżych Paweł|ks. Paweł Doleżych]] (1923-1924)<br />
*[[Wilhelm Franciszek|ks. Franciszek Wilhelm]] (1924-1945)<br />
*[[Broda Ryszard|ks. Ryszard Broda]] (1945-1946)<br />
*[[Branny Władysław|ks. Władysław Branny]] (1947-1979)<br />
*[[Laby Paweł|ks. Paweł Laby]] (1979-2002)<br />
*[[Dewor Grzegorz|ks. Grzegorz Dewor]] administrator (2002-2005) <br />
*[[Madajewski Sławomir|ks. Sławomir Madajewski]] administrator (2005), proboszcz (2005-2006) <br />
*[[Dyka Henryk|ks. Henryk Dyka]] (2006-2016)<br />
*[[Królik Marcin|ks. Marcin Królik]] (2016-nadal)<br />
<br />
== Bibliografia ==<br />
H. Jeziorski, Kościoły i parafie rzymskokatolickie na ziemi tarnogórskiej, Tarnowskie Góry 2006, s. 115–121; Tenże, Dekanat Żyliński. Diecezja Gliwicka, Bytom–Sucha Góra 1995, s. 11–15; A. Famuła, Dom Boży na wieki. Opisanie Miasteczkowej Świątyni w 100 rocznicę jej poświęcenia, Miasteczko Śląskie 2007; Chrześcijaństwo w Tarnowskich Górach. Wystawa w Roku Jubileuszowym. Muzeum w Tarnowskich Górach 2000, s. 21; [http://miasteczko-fara.org/] [13.11.2011]; www.kuria.gliwice.pl/kuria/?akcja=parafia&ID=151 [13.11.2011].<br />
<br />
{{Kościoły i parafie diecezji gliwickiej}}<br />
[[Kategoria:Kościoły i parafie diecezji gliwickiej - M]]<br />
[[Kategoria:Kościoły drewniane|Miasteczko Śląskie]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Żyglin]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Naj%C5%9Bwi%C4%99tszej_Maryi_Panny_Matki_Ko%C5%9Bcio%C5%82a_w_Jastrz%C4%99biu_Zdroju&diff=81382Parafia Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Jastrzębiu Zdroju2018-08-26T19:11:04Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>Jastrzębie Zdrój jest położone w południowo-zachodniej części diecezji katowickiej, oddalone 20 km od Rybnika i 80 km od Katowic.<br />
<br />
Wieś Jastrzębie powstała na przełomie XIII i XIV wieku. W tym okresie miało miejsce szczególne nasilenie akcji osadniczej na Śląsku, które przejawiało się w zakładaniu licznych wsi na prawie niemieckim. W 1818 roku, ze względu na zwiększającą się liczbę mieszkańców, nastąpił podział miejscowości na Jastrzębie Górne i Dolne. Intensywny rozwój osady nastąpił w XIX wieku. W 1859 roku na terenie miejscowości prowadzono odwierty geologiczne, mające na celu poszukiwanie złóż węgla kamiennego. Wynikami badań geologicznych zainteresowało się środowisko niemieckich lekarzy – co zapoczątkowało historię Jastrzębia jako uzdrowiska, czyli zdroju (stąd późniejsza nazwa „Jastrzębie Zdrój”).<br />
<br />
Po II wojnie światowej kontynuowano badania geologiczne. Naukowcy chcieli przeprowadzić rozpoznanie terenu i udokumentować zalegające na nim złoża węgla kamiennego. W wyniku podjętych przedsięwzięć odkryto bogate złoża tego surowca. Właśnie z tego powodu władze państwowe podjęły pod koniec lat 50. decyzję o zaniechaniu rozbudowy ośrodka leczniczego, przy jednoczesnym tworzeniu zaplecza dla przemysłu węglowego i budowie kopalń. Decyzja ta zapoczątkowała gwałtowny rozwój Jastrzębia Zdroju. Wraz z rozbudową przemysłu wydobywczego zwiększyła się znacząco liczba mieszkańców. W 1955 roku Jastrzębie liczyło 2230 osób, w 1968 roku – 15779 osób. W 1977 roku w Jastrzębiu Zdroju mieszkało już ponad 102 tys. mieszkańców. Czas pokazał, że władzom komunistycznym zależało, by Jastrzębie Zdrój stało się swoistą "sypialnią" dla pracujących w górnictwie. W latach 60. i 70. XX wieku, z powodu wzrastającej liczby mieszkańców, istniejący w Jastrzębiu Zdroju kościół pw. św. Katarzyny okazał się za mały. Mógł on pomieścić w czasie wszystkich niedzielnych mszy jedynie 2000 osób. Z tego powodu konieczna była budowa nowego punktu sakralnego na terenie parafii lub podjęcie starań o utworzenie nowej parafii na terenie miasta. Takim planom sprzeciwiła się władza komunistyczna. Od sierpnia 1972 roku przy kapliczce zaczęli gromadzić się starsi mieszkańcy miasta, którzy z lat młodości pamiętali nabożeństwa odprawiane przy figurze św. Jana Nepomucena.<br />
<br />
==Budowa kościoła==<br />
[[Plik:Jastrzebie Matki Kosciola2.jpg|thumb|right]]<br />
[[Plik:Jastrzebie Matki Kosciola3.jpg|thumb|right]]<br />
Pierwsze starania o budowę nowego kościoła podjął w 1971 roku nowo mianowany proboszcz parafii św. Katarzyny, [[Podleski Czesław|ks. Czesław Podleski]]. Jednak władze komunistyczne ignorowały problemy mieszkańców i nie odpowiadały na pisma zarządcy parafii. W sprawę uzyskania zezwolenia na budowę kościoła czynnie zaangażowali się mieszkańcy miasta. Delegacje robotników udawały się do władz partyjnych i wojewódzkich. 5 kwietnia 1974 w obecności bpa katowickiego [[Bednorz Herbert|Herberta Bednorza]] wojewoda katowicki wydał zgodę na budowę nowego kościoła. Do pracy nad projektem przyszłej świątyni włączył się również [[Król Mieczysław|inż. Mieczysław Król]]. [[Klimek Franciszek|Franciszek Klimek]] sugerował, by nowo powstały kościół składał się z dwóch – „dolnego” i nadbudowanego nad nim „górnego”. Obydwa kościoły swoim wyglądem miały przypominać kwiat lilii: dolny stanowił łodygę („nasadę kielicha kwiatu”), górny kielich był wysunięty w boki nad dolnym na szerokość 5 metrów. Z tego powodu ściany, posadzka i ławki w dolnym kościele miały być koloru zielonego. Istotą koncepcji było „otwarcie” dolnego kościoła na otaczającą zieleń. W tym celu projektanci zaproponowali przeszklone wnętrze dolnego kościoła. Nowatorska propozycja dotyczyła budowy w pobliżu figury św. Jana Nepomucena kaskady przepływowych basenów. Parafia uzyskała 6 lipca 1974 wszystkie potrzebne zezwolenia, niezbędne do rozpoczęcia budowy. Teren przeznaczony pod budowę nowego kościoła (o powierzchni 1 ha 21 a 72 m2) wszedł w posiadanie parafii św. Katarzyny w Jastrzębiu Zdroju 30 października 1974. Rozpoczęły się prace przygotowawcze pod budowę nowego kościoła. Prace budowlane rozpoczęto w 1976 roku. W styczniu 1977 roku zainicjowano budowę probostwa i domu katechetycznego. Budowę kościoła, wraz z przylegającymi budynkami, ukończono pod koniec grudnia 1980 roku. Bp Herbert Bednorz poświęcił kościół pw. NMP Matki Kościoła w Jastrzębiu Zdroju 21 grudnia 1980. W pracę przy budowie „Kościoła na Górce” było zaangażowanych wielu mieszkańców miasta, głównie górników, którzy przychodzili na budowę po zakończeniu pracy w kopalniach. Wielu z nich przeznaczało na ten cel dni wolne, urlopy. Wśród robotników nie brakowało emerytów i rencistów, młodzieży a także kobiet. Osoby pracujące przy wznoszeniu kościoła były represjonowane przez władzę komunistyczną. Budowa kościoła w Jastrzębiu Zdroju zintegrowała mieszkańców miasta. W pracę zaangażowali się również jastrzębscy księża. Zaufanie zdobyte na placu budowy zaowocowało w czasie strajków robotniczych w 1980 roku. W tamtym czasie górnicy zwrócili się o pomoc i radę w rozwiązaniu problemów do duszpasterzy z „parafii na Bożka”. Po zakończeniu strajków sierpniowych z 1980 roku kościół pw. NMP Matki Kościoła stał się miejscem spotkań tworzącej się opozycji solidarnościowej. <br />
<br />
==Powstanie parafii==<br />
Bp Herbert Bednorz erygował parafię pw. NMP Matki Kościoła w Jastrzębiu Zdroju 16 lipca 1979. Dekret wszedł w życie z dniem 1 sierpnia 1979. Nowa parafia powstała z części [[Parafia św. Katarzyny w Jastrzębiu Górnym|parafii pw. św. Katarzyny w Jastrzębiu Zdroju]]. Parafia liczyła 46 tys. osób. Wspólnotę parafialną stanowili niemal wyłącznie górnicy i ich rodziny. We Mszach św. uczestniczyło ok. 55 % wiernych. 15 sierpnia 1979 [[Czernecki Bernard|ks. Bernard Czernecki]], dotychczasowy proboszcz parafii pw. św. Katarzyny w Jastrzębiu Zdroju, został mianowany proboszczem powstającej parafii NMP Matki Kościoła.<br />
<br />
==Patrz również==<br />
[[Kapliczka św. Jana Nepomucena w Jastrzębiu Zdroju]]<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Matka Kościoła - pismo parafii NMP Matki Kościoła w Jastrzębiu|Matka Kościoła]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Czernecki Bernard|ks. Bernard Czernecki]] wikariusz-ekonom (1979-1980), proboszcz (1980-1994)<br />
*[[Szkudło Marek|ks. Marek Szkudło]] (1994-2012)<br />
*[[Nalepa Edward|ks. Edward Nalepa]] (2012-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
Dekret erekcji Parafii Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Jastrzębiu Zdroju, WD 1980, nr 8, s. 180-181; S. Skotnica, Duszpasterstwo robotników w parafii Najświętszej Marii Panny Matki Kościoła w Jastrzębiu Zdroju w latach 1974–1981, Katowice 1991, praca mgr mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; [tegoż:], Wiara i węgiel. Jastrzębie 1980–1981, Katowice 1995; M. Kłakus, Parafia pw. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Jastrzębiu Zdroju w latach 1974-1980. Budowa kościoła i tworzenie parafii, Katowice, 2006; E. Witak, Budowa Kościoła w Jastrzębiu – a zaangażowanie się w nią katolików świeckich (studium historyczno-pastoralne), Kraków 1980 praca mgr mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; G. Piekarczyk, Parafia Kościoła rzymskokatolickiego pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Jastrzębiu Zdroju i jej funkcje w życiu społeczno-kulturalnym mieszkańców Jastrzębia, Cieszyn 1997, mps mgr w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; Dekret erekcji parafii Najświętszej Maryi Panny Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Jastrzębiu, WD 1984, nr 10, s. 292-293; A. Burda-Szostek, Kościół solidarności. Panorama parafii, GN 2005, nr 50, (dodatek katowicki), s. 8.<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - J|Jastrzębie]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Jastrzębie Górne|Jastrzębie]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Marii_Magdaleny_w_Tychach&diff=81366Parafia św. Marii Magdaleny w Tychach2018-08-26T09:53:49Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>==Pierwszy kościół z 1480 roku==<br />
[[Plik:Tychy magdalena zewnatrz.jpg|thumb|foto: BM Studio|right]]<br />
[[Plik:Tychy magdalena wnetrze.jpg|thumb|foto: BM Studio|right]]<br />
[[Plik:Tychy magdalena oltarz.jpg|thumb|foto: BM Studio|right]]<br />
Pierwszy niewielki kościół w Tychach wzniesiono około 1480 roku na tzw. Początkowiźnie, czyli w miejscu, w którym dzisiaj ulica Starokościelna łączy się z Aleją Bielską. Przy kościele mógł się znajdować cmentarz zwany Kościeliskiem. Kościół był uposażony przez fundatora - księcia pszczyńskiego, konsekrował go zaś biskup krakowski. Kościół w Tychach należał do dekanatu pszczyńskiego, ten natomiast do diecezji krakowskiej, wchodzącej w skład archidiecezji gnieźnieńskiej. Wiarygodna informacja potwierdzająca istnienie kościoła i parafii pochodzi z 1529 roku - została zamieszczona w Liber retaxationum (Księdze oszacowań) spisanej na polecenie biskupa krakowskiego Tomickiego. Pierwszym proboszczem tyskiej parafii był bliżej nieznany ks. Mikołaj narodowości polskiej.<br />
<br />
==Drugi kościół==<br />
W latach 1569-1629 kościołem pod wezwaniem św. Marii Magdaleny zarządzali protestanci. Nowy kościół również był drewniany, ale wzniesiono go na innym miejscu - na łagodnym wzgórzu nad stawem w środku osady. Nie wiadomo, kto i kiedy go zbudował. Kościół został przejęty przez katolików w 1653 roku. Od 1665 roku kościół miał już drugiego patrona - św. Mikołaja, biskupa i męczennika. Ze spisu inwentarza wynika, że w ołtarzu głównym znajdowały się relikwie świętych Albana i Flawiana.<br />
<br />
==Kościół murowany z 1782 roku==<br />
11 sierpnia 1769 ks. A. Tomicki uświadomił parafianom konieczność budowy nowego kościoła - tym razem murowanego. Pochodzący z Paprocan, ks. Stanisław Kroczek 5 czerwca 1780 doprowadził do poświęcenia kamienia węgielnego pod nowy kościół, a 3 listopada 1782 delegat biskupa krakowskiego, dziekan pszczyński ks. Tomasz Trzebinia poświęcił nowy kościół. Pierwsza urzędowa okrągła pieczęć parafialna została sporządzona w 1820 roku z napisem "Ecclesia parochialis Tichensis 1820". 15 czerwca 1840 proboszcz z Piekar [[Ficek Alojzy|ks. Jan Alojzy Ficek]] poświęcił nowe dzwony tyskiego kościoła. Budowę murowanego ogrodzenia wokół kościoła rozpoczęto w 1854 roku, w 1860 roku parafia zakupiła w [[Parafia Wszystkich Świętych w Pszczynie|kościele św. Jadwigi w Pszczynie]] obrazy Drogi Krzyżowej. Na zlecenie [[Kapica Jan|ks. Jana Kapicy]] z lutego 1902 roku pracownia architektoniczna [[Max Schliwa|Maxa Schliwy]] z Zabrza podjęła się przygotowania rozbudowy projektu kościoła dla 7500 wiernych. W kwietniu 1906 roku wyburzono część starego budynku kościelnego (nie naruszając wieży), a w maju 1907 roku poświęcono powiększony o 60% powierzchni użytkowej obiekt sakralny. Na wiosnę 1929 roku firma budowlana przystąpiła do rozbiórki wieży kościelnej i rozpoczęła budowę nowej, którą ukończono w sierpniu 1929 roku. W grudniu 1941 roku hitlerowcy skonfiskowali dzwony. 2 lutego 1945 w tyskim kościele odprawiono pierwsze po wojnie nabożeństwo w języku polskim. Do 1957 roku kościół pod wezwaniem św. Marii Magdaleny musiał spełniać funkcję jedynego ośrodka sakralnego w Tychach - miasta, które w krótkim czasie osiągnęło liczbę 100 tys. mieszkańców. W lipcu 1996 roku [[Zimoń Damian|abp Damian Zimoń]] (wikary w latach 1958-1962) poświęcił figurę Jezusa, znajdującą się nad wejściem od strony rynku. Natomiast w czerwcu 2002 roku odbyło się poświęcenie tablicy ku pamięci [[Szramek Emil|bł. Emila Szramka]], byłego wikarego tyskiej parafii.<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Magdalena - pismo parafii św. Marii Magdaleny w Tychach|Magdalena]]<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Kapliczka św. Jana Nepomucena w Tychach|Kapliczka św. Jana Nepomucena]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Tomicki Andrzej| ks. Andrzej Tomicki]] (1734-1773)<br />
*[[Skórka Paweł|ks. Paweł Skórka]] (1819-1857)<br />
*[[Bożek Wincenty|ks. Wincenty Bożek]] administrator (1857)<br />
*[[Kapica Jan|ks. Jan Kapica]] (1898-1930)<br />
*[[Zając Augustyn|ks. Augustyn Zając]] administrator (1930-1931)<br />
*[[Osyra Jan|ks. Jan Osyra]] (1931-1954)<br />
*[[Twardzik Eryk|ks. Eryk Twardzik]] substytut (1946-1954), administrator (1954-1957)<br />
*[[Słomka Wilhelm|ks. Wilhelm Słomka]] administrator (1957-1958), proboszcz (1958-1970)<br />
*[[Świerzy Eugeniusz|ks. Eugeniusz Świerzy]] wikariusz ekonom (1970-1971), proboszcz (1971-1989)<br />
*[[Grzesica Teofil|ks. Teofil Grzesica]] (1989-2009)<br />
*[[Lasok Janusz|ks. Janusz Lasok]] (2009-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
L. Musioł, Tychy. Monografia historyczna, Tychy 1939; J. Wycisło, Dzieje parafii pod wezwaniem św. Marii Magdaleny w Tychach w zapiskach kronikarskich, Tychy 2000; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 291; Sz. Babuchowski, Matka tyskich kościołów, GN 2005, nr 41 (dodatek katowicki), s. 8. <br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - T|Tychy Marii]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Tychy Stare|Tychy Marii]]<br />
[[Kategoria:Tychy]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Matki_Bo%C5%BCej_Cz%C4%99stochowskiej_w_Podlesiu_%C5%9Al%C4%85skim&diff=81365Parafia Matki Bożej Częstochowskiej w Podlesiu Śląskim2018-08-26T09:50:36Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>==Parafia Matki Bożej Częstochowskiej w Podlesiu==<br />
[[Plik:Podlesie1.jpg|right|thumb]]<br />
[[Plik:Podlesie witraz1.jpg|right|thumb|autor: H. Szczypińska]]<br />
Wieś Podlesie do momentu powstania parafii należała do kościoła parafialnego w [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|Mikołowie]]. Idea budowy kościoła w Podlesiu powstała już przed I wojną światową. Pierwsze zebranie Komitetu Budowy Kościoła odbyło się 6 stycznia 1920. Fundament położono 30 marca 1920,a po czterech miesiącach pracy, 7 listopada 1920, położono dach. Kościół powstał jako filia kościoła mikołowskiego. <br />
<br />
W głównym ołtarzu umieszczono obraz Matki Boskiej Częstochowskiej Królowej Korony Polskiej, który został namalowany przez prof. [[Rutkowski Bolesław|Bolesława Rutkowskiego]] na wzór obrazu jasnogórskiego pod nadzorem przeora klasztoru. 15 sierpnia 1921 kościół poświęcił ówczesny delegat biskupi, [[Kapica Jan|ks. Jan Kapica]]. Pierwszym duszpasterzem ([[Kuracja|kuratus]]) został [[Wientzek Karol|ks. Karol Wientzek]]. 1 września 1925 roku decyzją Administracji Apostolskiej w Katowicach Podlesie wyłączono z parafii mikołowskiej. Pierwsze, prowizoryczne organy zakupiono z kaplicy cmentarnej w Bogucicach. Zostały później zmienione na istniejące do dzisiaj. Nie zachował się pierwszy ołtarz i ambona wykonane przez śląskiego rzeźbiarza Tolka z Pawłowic. W 1931 roku przy kościele staraniem parafian postawiono probostwo.<br />
<br />
Po [[Sobór Watykański II|Soborze Watykańskim II]] w związku z odnową liturgiczną przebudowano prezbiterium i przystosowano je do wymogów soborowych. Ze względu na walory artystyczne godnymi uwagi są witraże autorstwa [[Szczypińska Hanna|Hanny Szczypińskiej]] z Warszawy, wykonane przez firmę braci Paczków z Krakowa-Podgórza. Tematyka witraży dotyczy życia Pana Jezusa po Zmartwychwstaniu. Półkolisty witraż nad głównym wejściem przedstawia patronkę parafii Matkę Boską Częstochowską, [[Św. Wojciech|św. Wojciecha]] i [[Św. Stanisław ze Szczepanowa|św. Stanisława Biskupa]].<br />
<br />
==Bractwa i stowarzyszenia==<br />
*[[Żywy Różaniec|Bractwo różańcowe]]<br />
*[[Czciciele Najświętszego Sakramentu]]<br />
*[[Dzieci Maryi]]<br />
*[[Trzeci Zakon Franciszkański|Franciszkański zakon świeckich]]<br />
*[[Grupa modlitewna Taize]]<br />
*[[Ruch Światło-Życie]]<br />
*[[Rycerze św. Franciszka]]<br />
*[[Zespół charytatywny]]<br />
<br />
==Cmentarze==<br />
[[Cmentarz - Podlesie Śląskie|Cmentarz]]<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Królowa Polski – Tygodnik Parafii MB Częstochowskiej w Podlesiu|Królowa Polski]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Wientzek Karol| ks. Karol Wientzek]] (1921-1944)<br />
*[[Lazar Alojzy| ks. Alojzy Lazar]] (1944-1950) <br />
*[[Steuer Antoni| ks. Antoni Steuer]] administrator (1950-1957), proboszcz (1957-1965)<br />
*[[Ryszka Franciszek| ks. Franciszek Ryszka]] administrator (1965-1966), proboszcz (1966-1993)<br />
*[[Hałota Benedykt|ks. Benedykt Hałota]] (1993-2012)<br />
*[[Plech Jacek|ks. Jacek Plech]] (2012-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
Ustanowienie parafji Podlesie, RAA 1925, nr 28, s. 154; Zmiana przynależności dekanalnej parafii Podlesie, WD 1957, nr 11-12, s. 182; L. Musioł, Podlesie. Gmina i parafia. Monografia historyczna, Katowice 1969; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 237; M. Rzepka, Miejska parafia na wsi. Wspólnota pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Podlesiu, GN 2003, nr 46, (dodatek katowicki), s. 28. <br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - P|Podlesie Śląskie]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Katowice-Piotrowice|Podlesie Śląskie]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Matki_Bo%C5%BCej_Szkaplerznej_i_%C5%9Bw._Piusa_X_w_Jejkowicach&diff=81364Parafia Matki Bożej Szkaplerznej i św. Piusa X w Jejkowicach2018-08-26T09:49:06Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div> <br />
[[Grafika:Jejkowice.jpg|thumb|right]]<br />
Parafię pw. Matki Bożej Szkaplerznej i św. Piusa X stanowią dwie miejscowości - Jejkowice i Zebrzydowice. W administracji kościelnej należały one początkowo do wspólnoty [[Parafia Matki Bożej Bolesnej w Rybniku|Matki Bożej Bolesnej w Rybniku]]. Ze względu na znaczną odległość od kościoła parafialnego zgodę na utworzenie odrębnej placówki duszpasterskiej udzielił ks. dziekan [[Reginek Tomasz|Tomasz Reginek]]; wówczas proboszcz w Rybniku.<br />
<br />
W Jejkowicach została wybudowana niewielka kaplica, w której w latach 1925-1926 najpierw nabożeństwa nieszporów, a potem w co drugą niedzielę msze św. odprawiał [[Broda Ryszard|ks. Ryszard Broda]], wikariusz w Rybniku. Wiernych jednak ciągle przybywało, dlatego pomyślano o budowie kościoła. Pierwsze zebranie w tej sprawie miało miejsce wiosną 1929, a przewodniczył mu ks. Broda. Większość zgromadzonych obawiała się jednak obciążeń finansowych związanych z postawieniem obiektu. Zebranie zakończyło się więc sprzeciwem wiernych. <br />
<br />
Jeden z mieszkańców wsi - Antoni Oleś - postanowił mimo wszystko doprowadzić do pozytywnego zakończenia sprawy. Po zawarciu porozumienia z naczelnikiem chodził po wszystkich jejkowickich i zebrzydowickich domach, zbierając podpisy. Okazało się, że większość mieszkańców popiera pomysł i zgadza się na budowę kościoła. Lista ta została przedstawiona ks. dziekanowi Reginkowi i odbyło się kolejne zebranie, którego członkowie opowiedzieli się za budową kościoła. Ziemie zakupiono od jednego z mieszkańców wsi. Kościół planowano wybudować w miejscu dawnej karczmy.<br />
<br />
==Pierwszy kościół==<br />
Od wiosny 1929 roku do Jejkowic zaczął dojeżdżać [[Jarząbek Jan|ks. Jan Jarząbek]]. Kuria diecezjalna i Urząd Wojewódzki w Katowicach zatwierdziły plany budowy. Parafianie pomagali w przebudowie. Pewien emeryt górniczy kupił stacje [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]]. Ks. wikary Jarząbek organizował zbiórki pieniędzy w sąsiadujących parafiach. Przebudowa karczmy została zakończona latem 1929 roku, a 5 sierpnia tegoż roku kuria diecezjalna erygowała kurację Jejkowice. Nowa placówka duszpasterska otrzymała samodzielnego duszpasterza i została włączona do dekanatu rybnickiego. <br />
<br />
Pierwszym duszpasterzem liczącej 2300 wiernych [[Kuracja|kuracji]] został ks. Jan Jarząbek. 15 sierpnia 1929 kościół otrzymał wezwanie Matki Bożej Szkaplerznej. Obok wybudowano wieżę, w której umieszczono trzy dzwony wykonane w ludwisarni Karola Szwabe w Białej. Fundatorem dwóch z nich był Jakub Żyła. Podczas okupacji dwa dzwony zostały zabrane przez Niemców; trzeci uległ zniszczeniu podczas działań frontowych 1945 roku. Jesienią 1935 roku zakupiono też ziemie pod nowy kościół, ale z jego budową trzeba było zaczekać do 1948 roku. Cmentarz z kolei powstał na ziemi podarowanej w zamian za odprawienie przez następne 50 lat dwóch mszy w ciągu roku w intencji dobroczyńcy. <br />
<br />
W czasie przejścia frontu w 1945 roku kościół, probostwo i 85% miejscowości zostało zniszczone. Na prośbę proboszcza ks. Jarząbka kuria diecezjalna zezwoliła na odprawianie mszy i nabożeństw w szkole oraz w kaplicy zebrzydowickiej. <br />
<br />
==Nowy kościół== <br />
7 maja 1945 roku kopalnia "Ignacy" w Niewiadomiu - w ramach pożyczki - zgodziła się na odstąpienie jednego z baraków. Obiekt został szybko rozmontowany i ustawiony na miejscu, które zostało zakupione już w 1935 roku. Dzięki temu już pod koniec lipca 1945 roku można było odprawić uroczystą sumę odpustową. Ciągle też myślano o budowie nowego lub odbudowaniu starego kościoła. Po rezygnacji ks. Jarząbka, budową zajął się [[Orliński Karol|ks. Karol Orliński]]. Stary kościół został rozebrany, a plany budowy nowego zakładały, że będzie to kościół w stylu neogotyckim. Projekt architektoniczny opracował inż. [[Affa Jan|Jan Affa]], konstrukcyjny zaś inż. [[Kotas Andrzej|Andrzej Kotas]]. Ogólny koszt budowy kościoła w sumie wyniósł 16.448.187 zł. <br />
<br />
Po zatwierdzeniu planów przez kurię diecezjalną 8 kwietnia 1948 ruszyły prace przy budowie nowego kościoła. Pomimo wielu trudności, w tym również zmęczenia budową samych parafian budowla stanęła już jesienią 1949 roku. Jej poświęcenia 23 października tegoż roku dokonał [[Adamski Stanisław|bp Stanisław Adamski]]. Eklektyczny, bazylikowy z absydą oraz wysoką wieżą z krenelażem i sterczynami obiekt przez lata wzbogacał swój wystrój wewnętrzny. Szczególną uwagę zwraca ołtarz główny ze sceną adoracji Matki Bożej Szkaplerznej z Dzieciątkiem, wykonany przez pracownika Akademii Sztuk Pięknych J. Potempę. On również jest autorem dwóch ołtarzy bocznych - Serca Pana Jezusa i [[Św. Barbara|św. Barbary]]. <br />
<br />
28 maja 1957 została ustanowiona parafia w Jejkowicach. W 1964 roku do kościoła zostały wprowadzone relikwie św. Piusa X. Stąd też obecnie parafia posiada dwa wezwania - Matki Bożej Szkaplerznej i [[Pius X|św. Piusa X]]. W 1983 roku oddano do użytku dom katechetyczny. Kronika parafialna natomiast jest prowadzona od 1972 roku.<br />
<br />
== Stowarzyszenia działające na terenie parafii ==<br />
*[[Domowy Kościół|Kościół Domowy-Oaza Rodzin]]<br />
*[[Akcja Katolicka]]<br />
*[[Ruch Światło-Życie]]<br />
*[[Dzieci Maryi]]<br />
*Liturgiczna Służba Ołtarza<br />
*Czciciele Miłosierdzia Bożego<br />
*[[Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży]]<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Królowa Karmelu - pismo parafii MB Szkaplerznej i Piusa X w Jejkowicach|Królowa Karmelu]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Jarząbek Jan|ks. Jan Jarząbek]] lokalista (1929-1946)<br />
*[[Orliński Karol|ks. Karol Orliński]] administrator (1946-1957), proboszcz (1957-1963)<br />
*[[Kosyrczyk Klemens|ks. Klemens Kosyrczyk]] (1963-1972)<br />
*[[Konieczny Franciszek|ks. Franciszek Konieczny]] (1972-1992)<br />
*[[Matera Karol|ks. Karol Matera]] (1992-2010)<br />
*[[Winkler Piotr|ks. Piotr Winkler]] (2010-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
Dekret ustanawiający lokalię w Jejkowicach, WD 1929, nr 7, s. 58-59; Katalog Archidiecezji Katowickiej, 1996; L. Ryszka, Dzieje Jejkowic, Jejkowice 1999; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 153-154; J. Smołka, Dziesięcioletni plan pracy duszpasterskiej parafii Jejkowice, mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; M. Sarapkiewicz, Na wojennych zgliszczach, Tygodnik Rybnicki 2012, nr 18(286), s. 9. <br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - J|Jejkowice]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Rybnik|Jejkowice]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Matki_Bo%C5%BCej_Szkaplerznej_i_%C5%9Bw._Piusa_X_w_Jejkowicach&diff=81363Parafia Matki Bożej Szkaplerznej i św. Piusa X w Jejkowicach2018-08-26T09:48:41Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div> <br />
[[Grafika:Jejkowice.jpg|thumb|right]]<br />
Parafię pw. Matki Bożej Szkaplerznej i św. Piusa X stanowią dwie miejscowości - Jejkowice i Zebrzydowice. W administracji kościelnej należały one początkowo do wspólnoty [[Parafia Matki Bożej Bolesnej w Rybniku|Matki Bożej Bolesnej w Rybniku]]. Ze względu na znaczną odległość od kościoła parafialnego zgodę na utworzenie odrębnej placówki duszpasterskiej udzielił ks. dziekan [[Reginek Tomasz|Tomasz Reginek]]; wówczas proboszcz w Rybniku.<br />
<br />
W Jejkowicach została wybudowana niewielka kaplica, w której w latach 1925-1926 najpierw nabożeństwa nieszporów, a potem w co drugą niedzielę msze św. odprawiał [[Broda Ryszard|ks. Ryszard Broda]], wikariusz w Rybniku. Wiernych jednak ciągle przybywało, dlatego pomyślano o budowie kościoła. Pierwsze zebranie w tej sprawie miało miejsce wiosną 1929, a przewodniczył mu ks. Broda. Większość zgromadzonych obawiała się jednak obciążeń finansowych związanych z postawieniem obiektu. Zebranie zakończyło się więc sprzeciwem wiernych. <br />
<br />
Jeden z mieszkańców wsi - Antoni Oleś - postanowił mimo wszystko doprowadzić do pozytywnego zakończenia sprawy. Po zawarciu porozumienia z naczelnikiem chodził po wszystkich jejkowickich i zebrzydowickich domach, zbierając podpisy. Okazało się, że większość mieszkańców popiera pomysł i zgadza się na budowę kościoła. Lista ta została przedstawiona ks. dziekanowi Reginkowi i odbyło się kolejne zebranie, którego członkowie opowiedzieli się za budową kościoła. Ziemie zakupiono od jednego z mieszkańców wsi. Kościół planowano wybudować w miejscu dawnej karczmy.<br />
<br />
==Pierwszy kościół==<br />
Od wiosny 1929 roku do Jejkowic zaczął dojeżdżać [[Jarząbek Jan|ks. Jan Jarząbek]]. Kuria diecezjalna i Urząd Wojewódzki w Katowicach zatwierdziły plany budowy. Parafianie pomagali w przebudowie. Pewien emeryt górniczy kupił stacje [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]]. Ks. wikary Jarząbek organizował zbiórki pieniędzy w sąsiadujących parafiach. Przebudowa karczmy została zakończona latem 1929 roku, a 5 sierpnia tegoż roku kuria diecezjalna erygowała kurację Jejkowice. Nowa placówka duszpasterska otrzymała samodzielnego duszpasterza i została włączona do dekanatu rybnickiego. <br />
<br />
Pierwszym duszpasterzem liczącej 2300 wiernych [[Kuracja|kuracji]] został ks. Jan Jarząbek. 15 sierpnia 1929 kościół otrzymał wezwanie Matki Bożej Szkaplerznej. Obok wybudowano wieżę, w której umieszczono trzy dzwony wykonane w ludwisarni Karola Szwabe w Białej. Fundatorem dwóch z nich był Jakub Żyła. Podczas okupacji dwa dzwony zostały zabrane przez Niemców; trzeci uległ zniszczeniu podczas działań frontowych 1945 roku. Jesienią 1935 roku zakupiono też ziemie pod nowy kościół, ale z jego budową trzeba było zaczekać do 1948 roku. Cmentarz z kolei powstał na ziemi podarowanej w zamian za odprawienie przez następne 50 lat dwóch mszy w ciągu roku w intencji dobroczyńcy. <br />
<br />
W czasie przejścia frontu w 1945 roku kościół, probostwo i 85% miejscowości zostało zniszczone. Na prośbę proboszcza ks. Jarząbka kuria diecezjalna zezwoliła na odprawianie mszy i nabożeństw w szkole oraz w kaplicy zebrzydowickiej. <br />
<br />
==Nowy kościół== <br />
7 maja 1945 roku kopalnia "Ignacy" w Niewiadomiu - w ramach pożyczki - zgodziła się na odstąpienie jednego z baraków. Obiekt został szybko rozmontowany i ustawiony na miejscu, które zostało zakupione już w 1935 roku. Dzięki temu już pod koniec lipca 1945 roku można było odprawić uroczystą sumę odpustową. Ciągle też myślano o budowie nowego lub odbudowaniu starego kościoła. Po rezygnacji ks. Jarząbka, budową zajął się [[Orliński Karol|ks. Karol Orliński]]. Stary kościół został rozebrany, a plany budowy nowego zakładały, że będzie to kościół w stylu neogotyckim. Projekt architektoniczny opracował inż. [[Affa Jan|Jan Affa]], konstrukcyjny zaś inż. [[Kotas Andrzej|Andrzej Kotas]]. Ogólny koszt budowy kościoła w sumie wyniósł 16.448.187 zł. <br />
<br />
Po zatwierdzeniu planów przez kurię diecezjalną 8 kwietnia 1948 ruszyły prace przy budowie nowego kościoła. Pomimo wielu trudności, w tym również zmęczenia budową samych parafian budowla stanęła już jesienią 1949 roku. Jej poświęcenia 23 października tegoż roku dokonał [[Adamski Stanisław|bp Stanisław Adamski]]. Eklektyczny, bazylikowy z absydą oraz wysoką wieżą z krenelażem i sterczynami obiekt przez lata wzbogacał swój wystrój wewnętrzny. Szczególną uwagę zwraca ołtarz główny ze sceną adoracji Matki Bożej Szkaplerznej z Dzieciątkiem, wykonany przez pracownika Akademii Sztuk Pięknych J. Potempę. On również jest autorem dwóch ołtarzy bocznych - Serca Pana Jezusa i [[Św. Barbara|św. Barbary]]. <br />
<br />
28 maja 1957 została ustanowiona parafia w Jejkowicach. W 1964 roku do kościoła zostały wprowadzone relikwie św. Piusa X. Stąd też obecnie parafia posiada dwa wezwania - Matki Bożej Szkaplerznej i [[Pius X|św. Piusa X]]. W 1983 roku oddano do użytku dom katechetyczny. Kronika parafialna natomiast jest prowadzona od 1972 roku.<br />
<br />
== Stowarzyszenia działające na terenie parafii ==<br />
*[[Domowy Kościół|Kościół Domowy-Oaza Rodzin]]<br />
*[[Akcja Katolicka]]<br />
*[[Ruch Światło-Życie]]<br />
*[[Dzieci Maryi]]<br />
*Liturgiczna Służba Ołtarza<br />
*Czciciele Miłosierdzia Bożego<br />
*[[Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży]]<br />
<br />
Gazetka parafialna==<br />
*[[Królowa Karmelu - pismo parafii MB Szkaplerznej i Piusa X w Jejkowicach|Królowa Karmelu]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Jarząbek Jan|ks. Jan Jarząbek]] lokalista (1929-1946)<br />
*[[Orliński Karol|ks. Karol Orliński]] administrator (1946-1957), proboszcz (1957-1963)<br />
*[[Kosyrczyk Klemens|ks. Klemens Kosyrczyk]] (1963-1972)<br />
*[[Konieczny Franciszek|ks. Franciszek Konieczny]] (1972-1992)<br />
*[[Matera Karol|ks. Karol Matera]] (1992-2010)<br />
*[[Winkler Piotr|ks. Piotr Winkler]] (2010-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
Dekret ustanawiający lokalię w Jejkowicach, WD 1929, nr 7, s. 58-59; Katalog Archidiecezji Katowickiej, 1996; L. Ryszka, Dzieje Jejkowic, Jejkowice 1999; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 153-154; J. Smołka, Dziesięcioletni plan pracy duszpasterskiej parafii Jejkowice, mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; M. Sarapkiewicz, Na wojennych zgliszczach, Tygodnik Rybnicki 2012, nr 18(286), s. 9. <br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - J|Jejkowice]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Rybnik|Jejkowice]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Jana_Chrzciciela_w_Paw%C5%82owicach_%C5%9Al%C4%85skich&diff=81362Parafia św. Jana Chrzciciela w Pawłowicach Śląskich2018-08-26T09:46:32Z<p>Magda: /* Kapliczki i krzyże przydrożne */</p>
<hr />
<div>[[Plik:Pawlowice1.jpg|right|300px|thumb]]<br />
Pawłowice powstały prawdopodobnie na początku XIII wieku. Najstarszy znany obecnie dokument, potwierdzający istnienie Pawłowic, pochodzi z 1281 roku. Potwierdza on przekazanie rycerzowi przez księcia raciborsko-opolskiego Władysława 50 łanów frankońskich . W 1293 roku został wydzielony 1 łan wolny od powinności względem suwerena jako dotacja na rzecz proboszcza i kościoła. Rok ten jest przyjmowany jako początek parafii, chociaż nie jest wykluczone, że istniała ona już wcześniej.<br />
<br />
Przypuszcza się, że pierwszy drewniany kościół został wybudowany między XIII a XIV wiekiem. Według niektórych historyków sztuki rozebrano go w 1611 roku i przeniesiono do Golasowic, gdzie spłonął w 1974 roku. Terytorium na którym powstawała parafia w Pawłowicach, należało do archidiakonatu opolskiego, a ten z kolei do diecezji wrocławskiej. Budowę nowego murowanego kościoła zawdzięczamy staraniom pochodzącego z Pawłowic biskupa ołomunieckiego [[Pawłowski Stanisław|ks. Stanisława Pawłowskiego]]. 16 czerwca 1594 przyszli inwestorzy kościoła zostali wezwani przez biskupa Stanisława do zgromadzenia potrzebnych materiałów na budowę, którą planowano rozpocząć wiosną następnego roku. Prace budowlane zakończono w 1596 roku. 31 lipca lub 1 sierpnia tegoż roku bp S. Pawłowski poświęcił nowy kościół, który otrzymał wezwanie Św. Jana Baptysty. Konsekracja odbyła się dopiero w 1696 roku. W 1788 roku proboszczem został [[Kloch Karol von |ks. Karol von Kloch]]. Jego staraniem wybudowano nowe probostwo, którego budowę ukończono w 1830 roku. Kolejne probostwo budowano w latach 1906/7. <br />
==Zniszczenia wojenne==<br />
W marcu 1945 roku wycofujący się niemiecki oddział wysadził w powietrze kościół. Ocalało jedynie prezbiterium wraz z XVI-wieczną polichromią przedstawiającą fundatorów kościoła – księcia cieszyńskiego Adama Wacława i księcia biskupa Stanisława Pawłowskiego. W Wielkanoc 1 kwietnia tego samego roku w ruinach kościoła została odprawiona Msza św. W latach 1945-1946 kościół odbudowano, ale bez wieży. Podczas wysadzenia wieży w 1945 roku zniszczone zostały znajdujące się w niej 3 dzwony. Z pozostałego po nich materiału wykonano nowe dzwony, które zawieszono na konstrukcji zbudowanej za ogrodzeniem cmentarza. W 1993 roku dobudowano nową wieżę. Obraz w głównym ołtarzu został uszkodzony. Po wojnie na jego miejscu umieszczony nowy, przedstawiający chrzest Jezusa, obraz autorstwa malarza z Pawłowic Wiktora Barczyńskiego. W 1986 roku w wyniku podziału parafii erygowaną nową [[parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Pawłowicach Śląskich |parafię Podwyższenia Krzyża Świętego]].<br />
<br />
Przed bramą cmentarną znajduje się krzyż (1871 rok?), a obok niego kapliczka [[Św. Jan Nepomucen |św. Jana Nepomucena]] (z I połowy XIX wieku?). Znajdujący się nad grobem [[Rasim Józef |ks. Józefa Rasima]] krzyż pochodzi z 1903 roku. Kolejny znajduje się przy wejściu na cmentarz od strony probostwa. Na cmentarzu jest także figura MB Bolesnej. Na terenie parafii w 1938 roku postawiono pomnik Chrystusa Króla.<br />
<br />
W parafii działają następujące wspólnoty: Rada Parafialna, Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego, Zespół Charytatywny, [[Ruch Światło-Życie|Oaza]], [[Dzieci Maryi]], Schola, Ministranci, [[Akcja Katolicka]], [[Domowy Kościół|Oaza Rodzin]] oraz Chór Animato.<br />
<br />
Na terenie parafii znajduje się Dom Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP, które do parafii przybyły 22 maja 1916. W latach 1925-26 budowano klasztor nazwany „Zakładem Serca Jezusowego”. Z powodu działań wojennych w 1945 roku siostry ewakuowano. W tym czasie budynek został ograbiony i częściowo uszkodzony. Obecnie siostry prowadzą m. in. ochronkę.<br />
<br />
==Powołania kapłańskie==<br />
<br />
Z parafii pochodzi wielu księży: [[Pawłowski Stanisław |bp Stanisław Pawłowski]] (konsekrowany w 1580 roku), ks. Jan Feliks Pawłowski, ks. Jerzy Krupa, ks. Michał Zygota (1737), ks. Jerzy Biermann (1786), [[Brandys Józef OFM| Józef Brandys OFM - w zakonie o.Leon]] (1881), [[Brandys Tomasz |Tomasz Brandys OFM - w zakonie o. Maksymilian]] (1889), ks. Józef Kryska CM (1894), [[Brandys Paweł|ks. prał. Paweł Brandys]] (1896), ks. Jan Ściskalski CM (1909), [[Brandys Jan|ks. prał. Jan Brandys]] (1912), [[Brejza Jerzy|ks. Jerzy Brejza]] (1922), [[Pitlok Lucjan|ks. Lucjan Pitlok]] (1931), [[Brandys Edward Paweł| ks. Edward Brandys CM]] (1932), [[Broda Karol|ks. Karol Broda CM]] (1932), [[Wita Jan|ks. Jan Wita]] (1938), [[Folek Franciszek|ks. Franciszek Folek SVD]] (1941), ks. dr Rafał Markiton CM (1941, ks. Alojzy Pustelnik (1942), [[Pisarek Stanisław|ks. Stanisław Pisarek]] (1954), ks. Augustyn Paździor (1967), ks. Stanisław Goszyc MSF (1979), ks. Rafał Krosny (1995).<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Krzyże przydrożne i kapliczki w Pawłowicach Śląskich]]<br />
<br />
== Proboszczowie==<br />
*[[Kloch Karol von| ks. Karol von Kloch]] (1788-1829)<br />
*[[Antlauf Jan | ks. Jan Antlauf]] (1834-?)<br />
*[[Rasim Józef|ks. Józef Rasim]] administrator (1852-1857), proboszcz (1857-1899)<br />
*[[Loss Wiktor|ks. Wiktor Loss]] (1899-1932)<br />
*[[Niedziela Jan|ks. Jan Niedziela]] (1932-1942)<br />
*[[Szubert Józef|ks. Józef Szubert]] substytut (1939-1940)<br />
*[[Jochemczyk Antoni|ks. Antoni Jochemczyk]] substytut (1940-1942), administrator (1942-1945)<br />
*[[Kopyto Roman|ks. Roman Kopyto]] administrator (1945-1946)<br />
*[[Reginek Jerzy|ks. Jerzy Reginek]] administrator (1946-1948)<br />
*[[Jochemczyk Antoni|ks. Antoni Jochemczyk]] administrator (1948-1950)<br />
*[[Fuchs Jan|ks. Jan Fuchs]] administrator (1950-1954)<br />
*[[Jarczyk Franciszek|ks. Franciszek Jarczyk]] tymczasowy administrator (1954)<br />
*[[Durczok Sylwester|ks. Sylwester Durczok]] administrator (1954-1957)<br />
*[[Kurzeja Edmund|ks. Edmund Kurzeja]] administrator (1957-1961), proboszcz (1961-1978)<br />
*[[Wochnik Gerard|ks. Gerard Wochnik]] (1978-2003)<br />
*[[Ludziarczyk Florian|ks. Florian Ludziarczyk]] (2003-2012)<br />
*[[Paruzel Eugeniusz|ks. Eugeniusz Paruzel]] (2012-nadal)<br />
<br />
== Bibliografia ==<br />
Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, Katowice 2009; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, Katowice 2005; S. Pisarek, 700-lecie parafii (1293-1993) i 400-lecie kościoła pw. św. Jana Chrzciciela (1596-1996) w Pawłowicach, Pawłowice 1996; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 227; www.pawlowice.katowice.opoka.org.pl/o_parafii.html<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - P|Pawłowice Śląskie Jana Chrzciciela]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Pawłowice Śląskie|Pawłowice Śląskie Jana Chrzciciela]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Niepokalanego_Serca_Naj%C5%9Bwi%C4%99tszej_Maryi_Panny_w_Rowniu&diff=81361Parafia Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Rowniu2018-08-26T09:43:04Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Rowien zewnatrz.jpg|right|thumb]]<br />
[[Plik:Rowien wnetrze.jpg|200px|thumb]]<br />
<br />
Pierwsze wzmianki historyczne o Rowniu odnaleźć można w "Liber fundationis episcopatus vratislaviensis", sporządzonym w 1305 roku. Rowień, podobnie jak okoliczne wsie: nieistniejące już Nietysławice i Bobrowniki oraz Chwałowice, Boguszowice, Rój, Brodek, Jankowice, Gotartowice, Rogoźna i Kłokocin, uiszczał dziesięcinę według prawa polskiego. Spisy świętopietrza z XIV wieku podają, że przynależał do [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Boguszowicach|parafii św. Wawrzyńca w Boguszowicach]]. Administracyjnie była to parafia [[Diecezja wrocławska|diecezji wrocławskiej]]. Wraz z 9 okolicznymi parafiami tworzyła od 1335 roku archiprezbiterat żorski, podległy pod archidiakonat opolski. Patronat nad tą parafią do 1810 roku sprawowali [[Rudy Raciborskie|cystersi w Rudach]].<br />
<br />
Początki parafii w Rowniu związane są z II połową XX wieku. Do kościoła parafialnego w Boguszowicach miejscowa ludność miała do pokonania ok. 4 km. W latach 50. zaczęto w Rowniu odprawiać msze święte w przydrożnej kaplicy pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Liczba ludności szybko wzrastała, toteż [[Tobola Edward|ks. Edward Tobola]], proboszcz boguszowicki, postanowił wybudować drewnianą kaplicę pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Poświęcił ją 8 grudnia 1957. 1 września 1964 stałe duszpasterstwo powierzono [[Masarczyk Antoni|ks. Antoniemu Masarczykowi]], dotychczasowemu wikaremu z Boguszowic. 3 września 1968 [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz ]] ustanowił ks. Masarczyka rektorem w Rowniu. Rok później zaczęto prowadzić [[księgi metrykalne]]. W wyniku podziału dotychczasowego dekanatu żorskiego w 1979 roku, stacja duszpasterska w Rowniu, podległa parafii w Boguszowicach, weszła w skład dekanatu boguszowickiego.<br />
<br />
Dekretem z 6 marca 1981 z [[Parafia Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach|parafii św. Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach]] oraz z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Boguszowicach utworzono samodzielną parafię Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Swym zasięgiem objęła Rowień i Folwarki. Należała do dekanatu boguszowickiego. Jej proboszczem został dotychczasowy rektor, ks. Masarczyk. Jeszcze przed ogłoszeniem dekretu, ks. Masarczyk złożył wniosek w kurii o budowę nowego kościoła. [[Zimoń Damian|Bp Damian Zimoń]] pozwolenie to uzyskał w 1986 roku. W międzyczasie rozpoczęto budowę probostwa oraz salek katechetycznych, a w 1983 roku papież [[Jan Paweł II]] poświęcił kamień węgielny pod budowę kościoła i probostwa. W 1989 roku zatwierdzono decyzję o budowie kościoła projektu inżynierów [[Pietras Antoni|Antoniego Pietrasa]] i [[Mirecki Piotr|Piotra Mireckiego]]. Miejscem jego budowy była parcela, gdzie stał tymczasowy kościół. Pierwsze prace budowlane zaczęły się 13 marca 1989. W 1998 roku parafię przeniesiono do dekanatu żorskiego. Pod koniec tego roku zaczęto odprawiać msze święte w nowym kościele. Jego konsekracja nastąpiła 19 czerwca 1999. Dekretem z 9 czerwca 1999 proboszczem parafii został [[Waliczek Jan|ks. Jan Waliczek]], który podjął się trudu dokończenia budowy i wyposażenia kościoła. <br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Krzyże przydrożne w Rowniu]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Masarczyk Antoni|ks. Antoni Masarczyk]] osobny duszpasterz (1964-1968), rektor (1968-1981), proboszcz (1981-1999) <br />
*[[Waliczek Jan|ks. Jan Waliczek]] (1999-2018) <br />
*[[Szostek Andrzej|ks. Andrzej Szostek]] (2018-nadal)<br />
==Bibliografia==<br />
Dekret erekcji parafii Niepokalanego Serca Najśw. Maryi Panny w Rowieniu, WD 1981, nr 6, s. 145-146; Kronika parafialna; M. Kula, Boguszowice, Rybnik 2008; A. Burda, Błogosławione dzieci w Rowniu. Sprowadzenie relikwii Hiacynty i Franciszka, GN 2004, nr 30 (dodatek katowicki), s. 3; A. Burda, To naprawdę nasz kościół, GN 2002, nr 24, (dodatek katowicki), s. 28.<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - R|Rowień]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Żory|Rowień]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Wojciecha_w_Radzionkowie&diff=81360Parafia św. Wojciecha w Radzionkowie2018-08-26T09:41:31Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Grafika:Radzionkow_woj1.jpg|right|thumb]]<br />
[[Grafika:Radzionkow_wojciech09.jpg|right|thumb]]<br />
[[Grafika:Radzionkowwojciech11.jpg|thumb|right]]<br />
<br />
<br />
Dokładna data powstania parafii radzionkowskiej nie jest znana. Przypuszcza się, że powstała niedługo przed 1326 rokiem. Fakt ten zdają się potwierdzać dwie informacje. Według kodeksu dyplomatycznego Śląska, w 1277 roku niektóre miejscowości obszaru parafii św. Małgorzaty w Bytomiu zostały wydzielone, ze względu na dużą odległość do kościoła parafialnego. Czytamy w nim również, że pomiędzy miejscowościami, które zostały wydzielone i przydzielone do [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu|kościoła w Kamieniu]], znajdowała się wioska Orzech, leżąca, blisko Radzionkowa. Fakt, że Orzech został przydzielony do znacznie odleglejszego Kamienia, a nie do bliższego Radzionkowa, potwierdza, że w Radzionkowie w 1277 roku nie było jeszcze odrębnej parafii. Z pamiętników Theinerta dowiadujemy się, że już w roku 1326 rezydował w Radzionkowie proboszcz. Należy więc wyprowadzić wniosek, że parafia radzionkowska mogła powstać niedługo przed 1326 rokiem. <br />
==Pierwszy kościół==<br />
Prawdopodobnie początki pierwszego kościoła radzionkowskiego sięgają czasów [[Św. Wojciech|św. Wojciecha]]. Wtedy to ostatnia świątynia pogańska mogła stać się pierwszym kościołem chrześcijańskim. Jak długo stał ten kościół, nie wiadomo. Jest natomiast pewne, że nie był on dla okolicy kościołem parafialnym.<br />
Drugi kościół powstał prawdopodobnie około 1473 roku. Był to czas, w którym Górny Śląsk został zniszczony przez [[Husyci|husytów]]. Można przypuszczać, że pierwszy kościół został wówczas zniszczony. Po zakończonej wojnie zbudowano nowy kościół. Około 1540 roku, Radzionków został sprzedany protestanckiej rodzinie Horników, która sprowadziła do wsi pastora protestanckiego. Wówczas to kościół parafialny stał się protestanckim. W 1629 roku, mocą edyktu cesarskiego, kościoły uprzednio zabrane katolikom, zostają im zwrócone.<br />
==Drugi kościół==<br />
W 1858 roku proboszczem w Radzionkowie został [[Mastalski Augustyn|ks. Augustyn Mastalski]]. Widział on potrzebę budowy nowego kościoła, gdyż stary kościół był już za mały. Po 12 latach trwających pertraktacji, 25 sierpnia 1871 roku, postanowiono zbudować kościół. Ponieważ nowy kościół miał stanąć na miejscu starego, na polu za organistówką wybudowano kościółek tymczasowy. Stary kościół został rozebrany 21 czerwca 1872. Fundamenty pod nowy kościół zaczęto kopać 24 czerwca 1872 roku. Pierwszy kamień położono 4 lipca 1872 roku, a 11 sierpnia 1872 roku uroczyście położono kamień węgielny. Dzięki bezinteresownej i wytężonej pracy parafian oraz dotacjom hrabiego [[Henckel von Donnersmarck]] z Nakła, budowa kościoła trwała niespełna 3 lata. Ze względu na trwający [[kulturkampf]], uroczystą konsekrację zastąpiono prostym poświęceniem, którego dokonał ks. dziekan Purkop z Piekar 8 grudnia 1875 roku. Uroczysta konsekracja kościoła odbyła się dopiero 16 czerwca 1896 roku z udziałem [[Kopp Georg|kard. Georga Koppa]].<br />
<br />
Kościół parafialny został zbudowany w stylu neogotyckim, według projektu budowniczego Herzoga z Tarnowskich Gór, pracę nadzorował Müler z Bytomia, roboty stolarskie i rzeźbiarskie wykonał Buhl z Wrocławia, natomiast malowidła dokonał Scholz z Bytomia (zostały zamalowane w latach 80-tych XX wieku). 7 stycznia 2005 roku na miejscu zamalowanej polichromii pojawiły się nowe obrazy. <br />
<br />
Witraże pochodzą od firmy Oidtmann spod Aachen. W czasie II wojny światowej witraże w prezbiterium uległy zniszczeniu. W 1958 roku wykonano nowe według projektu [[Ostrzołek Wiktor|Wiktora Ostrzołka]]. W prawej nawie kościoła znajdują się witraże z 2000 roku ufundowane przez parafian staraniem ks. prob. [[Grzesica Jan|Jana Grzesicy]], wykonane w pracowni Mirosława Pierończyka w Chorzowie. Roboty ślusarskie są zasługą Webera z Bytomia, a organy budował Volkmann z Gliwic. W 1962 organy znacznie przebudowała firma Wacława Biernackiego. Ołtarze w kościele wykonano w drewnie w stylu gotyckim w latach 1875-1880. Obraz św. Wojciecha w głównym ołtarzu został namalowany przez artystę-malarza Wintera we Wrocławiu. <br />
<br />
Z parafii radzionkowskiej wyłoniły się następujące parafie: [[Parafia Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich|Bobrowniki Śląskie]] (1911), [[Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Kozłowej Górze|Kozłowa Góra]] (1957), [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Rojcy|Rojca]] (1957), [[Parafia św. Michała Archanioła w Suchej Górze|Sucha Góra]] (1957), [[Parafia Najświętszej Maryi Panny Jasnogórskiej w Orzechu|Orzech]] (1981), [[Parafia św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Bytomiu|Bytom - św. Stanisława]] (1986).<br />
<br />
Na terenie parafii znajduje się [[Służebniczki - Radzionków|Zgromadzenie Sióstr Służebniczek NMP]]. Przybyły do Radzionkowa 21 listopada 1899 roku. W klasztorze jest obecnie osiem sióstr, które zajmują się katechizacją oraz przygotowują dzieci do pierwszej komunii świętej. Prowadzą ochronkę dla dzieci przedszkolnych, grupy [[Dzieci Maryi]] oraz otaczają opieką dzieci z rodzin dysfunkcyjnych. Przy kościele mieści się dom parafialny im. [[Jan Paweł II|Jana Pawła II]], przy którym działalność prowadzi tzw. Dom Seniora. W 1995 roku [[Machulec Rajmund|ks. Rajmund Machulec]] poświęcił budynek, w którym znajduje się Katolickie Centrum Młodzieży im. [[Bł. Pier Giorgio Frassati|bł. Piera Giorgio Frassatiego]]. <br />
<br />
Z parafii wywodzi się 78 kapłanów. Najsłynniejszy z nich to kandydat na ołtarze o. [[Wrodarczyk Ludwik|Wrodarczyk Ludwik]] OMI.<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Adalbertus - pismo parafii św. Wojciecha w Radzionkowie|Adalbertus]] <br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Krzyże przydrożne w Radzionkowie]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Henryk|ks. Henryk]] (ok. 1326)<br />
*[[Bernard|ks. Bernard]] z Bytomia (ok. 1529)<br />
*[[Hippołyt Andrzej|Pastor Andrzej Hippołyt]] (ok. 1595)<br />
*[[Mateusz|Pastor Mateusz]] (ok. 1619)<br />
*[[Fołtyński Wojciech|ks. Wojciech Fołtyński]] (ok. 1644)<br />
*[[Rolski Andrzej|ks. Andrzej Rolski]] (ok. 1665)<br />
*[[Morawski Jan|ks. Jan Morawski]] (ok. 1670)<br />
*[[Wawrzycki Marcin|ks. Marcin Wawrzycki]] (ok. 1678-1690)<br />
*[[Jaskowicz Tomasz|ks. Tomasz Jaskowicz]] (ok. 1690-1710)<br />
*[[Płuciński Andrzej|ks. Andrzej Płuciński]] (1710-1722)<br />
*[[Janowski Michał|ks. Michał Janowski]] (1722-1736)<br />
*[[Kuczewicz Szymon|ks. Szymon Kuczewicz]] (1738-1765)<br />
*[[Brzyszkowski Zygmunt|ks. Zygmunt Brzyszkowski]] (1765-1774)<br />
*[[Mikluciński Jan|ks. Jan Mikluciński]] (1774-1776)<br />
*[[Krupa Józef|ks. Józef Krupa]] (1776-1779)<br />
*[[Strużyna Jerzy |ks. Jerzy Strużyna]] (1779-1797)<br />
*[[Smolke Piotr|ks. Piotr Smolke]] (1798-1804)<br />
*[[Zagalski Henryk|ks. Henryk Zagalski]] (1804-1838)<br />
*[[Korpak Jakub|ks. Jakub Korpak]] (1839-1858)<br />
*[[Mastalski Augustyn|ks. Augustyn Mastalski]] (1858-1876)<br />
*[[Koniecko Józef|ks. Józef Koniecko]] (1883-1922)<br />
*[[Knosała Józef 1878-1951|ks. Józef Knosała]] (1922-1946)<br />
*[[Szczerbowski Teofil|ks. Teofil Szczerbowski]] substytut (1946-1951), administrator (1951-1957), proboszcz (1957-1973)<br />
*[[Seligman Konrad|ks. Konrad Seligman]] (1973-1979)<br />
*[[Grajcke Ernest|ks. Ernest Grajcke]] (1979-1993)<br />
*[[Cyganek Stefan|ks. Stefan Cyganek]] (1993)<br />
*[[Grzesica Jan|ks. Jan Grzesica]] (1993-2005)<br />
*[[Wojtyczka Damian|ks. Damian Wojtyczka]] (2005-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
J. Knosała, Parafia Radzionkowska, Katowice 1926; Dzieje Radzionkowa, red. J. Krawczyk i P. Nadolski, Radzionków 2002; Schematyzm (2005); Parafia Świętego Wojciecha w Radzionkowie, red. J. Grzesica, Radzionków 2005; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 249; D. Głazek, Domus Celeberrima. Architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 208; [http://www.parafia.radzionkow.pl/www/index.php?option=com_content&view=article&id=109&Itemid=102].<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - R|Radzionków]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Piekary Śląskie|Radzionków]]<br />
[[Kategoria:Radzionków]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Marii_Magdaleny_w_Radlinie&diff=81359Parafia św. Marii Magdaleny w Radlinie2018-08-26T09:40:14Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Grafika:Radlin magda_kl.jpg|right|thumb]]<br />
[[Grafika:Radlin magda wn.jpg|right|thumb]]<br />
<br />
Parafia św. Marii Magdaleny jest położona na ziemi radlińskiej - na drodze między Rybnikiem, a Wodzisławiem - dziś administracyjnie należy już do miasta Wodzisław. Nazwa Radlin pochodzi od części narzędzia rolniczego '' radła '' lub inaczej '' radlicy ''. Pierwsza historyczna wzmianka pochodzi z XIV wieku, a dokładniej z 1305 roku. W Księdze fundacyjnej '' Liber fundationis '' zostaje wymieniony jako jedna z wsi świadczących na rzecz kurii biskupiej. Kolejna jest z 1365 roku, kiedy to Konrad von Radlin kupił w Rydułtowach sołtysostwo, a w kontrakcie kupna wspomniany jest Radlin. Od XVI do XIX wieku miejscowość należała do tzw. '' Wolnego Mniejszego Stanowego Państwa Wodzisławskiego ''. Dawało mu to przywilej zwierzchności nad wszystkimi wsiami, również nad tymi należącymi do szlachty. Pierwsze dane o liczbie ludności wsi pochodzą z XVIII wieku i traktują o 279 mieszkańcach. Pod koniec XIX wieku Radlin był jedną z największych wsi powiatu rybnickiego, którego gmina liczyła 2390 osób. Liczba mieszkańców stale wzrastała i w 1927 roku wybudowano kościół murowany. Od 1975 roku Radlin włączono do Wodzisławia Śląskiego. W 1997 roku utworzono miasto Radlin, jednak decyzją mieszkańców pozostał dzielnicą Wodzisławia.<br />
<br />
==Kościoły w Radlinie==<br />
Dokładnie nie wiadomo, kiedy powstała pierwsza budowla sakralna w Radlinie. W 1433 roku [[husyci]] spalili wszystkie pobliskie kościoły, w tym radliński. W związku z tym kościół opisywany w 1652 roku przez wizytatora jest już drugim z kolei. Jest on drewniany i posiada wieżę z trzema dzwonami. W jego wnętrzu są trzy ołtarze, z czego główny został otwarty i znieważony przez Szwedów. Zakrystia posiada dwa srebrne kielichy, pięć ornatów, monstrancje i mszał. Tuż obok znajduje się cmentarz z drewnianą kostnicą. Gdy w 1679 roku odbyła się wizytacja, stwierdzono, iż parafii należą się liczne podatki, których jednak nie jest w stanie spłacić z powodu pauperyzacji miejscowej ludności. <br />
<br />
Kolejny kościół z wieżą, murowaną, powstał w 1757 roku staraniem Gnidobalda von Dietrichstein. Kościół zbudowano w stylu barokowym z dwoma bocznymi ołtarzami, którego wnętrze kilkakrotnie przerabiano. Jednak wobec wzrostu liczebnego parafii, dwustuletnią budowlę rozebrano w 1895 roku, a z uzyskanych w ten sposób cegieł powstała zastępcza kaplica na cmentarzu. Kaplicę później rozebrano. <br />
<br />
Nowy – czwarty już kościół - stanął 25 sierpnia 1929. Pierwsze plany budowy podjął proboszcz [[Bojdoł Paweł|ks. Paweł Bojdoł]] w 1914 roku. Pokrzyżowały je choroba i przedwczesna śmierć. Jak bardzo kościół był potrzebny obrazują liczby. Teren parafii zamieszkiwało 6400 osób (Radlin, Biertułtowy, Głożyny i Obszary), a dotychczasowy kościół był w stanie pomieścić tylko 1200 osób. Rozpoczęcie budowy opóźniano kilka razy. Najpierw Królewski Urząd Górniczy wstrzymał prace z powodu szkód górniczych; następnie zmarł ks. Paweł Bojdoł, aż w końcu I wojna światowa skutecznie zniweczyła plany. Dopiero w 1925 roku sprawa ruszyła na nowo. Architektem został [[Affa Jan|Jan Affa]] z Raciborza. Nowy kościół poświęcono 21 listopada 1930, a rok później zakupiono ambonę. W 1932 roku w kościele pojawiły się dwa ołtarze: ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej. Ów czwarty kościół stoi do dnia dzisiejszego. <br />
<br />
Dziś działalność parafii została znacznie rozszerzona. Do cech charakterystycznych należy zaliczyć żywy kult [[Św. Maria Magdalena|św. Marii Magdaleny]] oraz Matki Bożej, do której wierni zwracają się z dziecięcą ufnością i wypraszają potrzebne łaski. Czynią to zwłaszcza podczas częstych Apelów Jasnogórskich i corocznej pieszej pielgrzymce do [[Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Pszowie|Pani Uśmiechniętej z Pszowa]]. <br />
<br />
Na terenie parafii znajduje się dom zakonny [[Ruch Szensztacki|Szensztackiego Instytutu Sióstr Maryi]]. Siostry czynnie angażują się w życie religijne mieszkańców. Przy wejściu do kościoła stoi kamienny krzyż z 1904 roku o neogotyckiej stylistyce z figurką Matki Boskiej we wnęce w ściance frontowej. Ciekawostką jest, że na jego powstanie złożyli się górnicy, którzy wyjechali do pracy w Westfalii, gdzie byli zatrudnieni w kopalniach, głównie w Botropie i Essen.<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Krzyże przydrożne w Radlinie]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Bojdoł Paweł|ks. Paweł Bojdoł]] (1904–1914)<br />
*[[Ruta Jan|ks. Jan Ruta]] (1914–1946)<br />
*[[Orliński Karol|ks. Karol Orliński]] administrator (1945–1946)<br />
*[[Jeż Ignacy|ks. Ignacy Jeż]] rektor kościoła (od 1946)<br />
*[[Jarząbek Jan|ks. Jan Jarząbek]] administrator (1946–1957), proboszcz (1957–1963)<br />
*[[Mokros Franciszek|ks. Franciszek Mokros]] administrator (1963–1981)<br />
*[[Stych Antoni|ks. Antoni Stych]] (1981–2005)<br />
*[[Wciórka Tadeusz|ks. Tadeusz Wciórka]] (2005-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
J. Gacka, Parafia Radlin, Radlin 1967; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 247. <br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - R|Radlin]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Wodzisław Śląski|Radlin]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Matki_Bo%C5%BCej_Cz%C4%99stochowskiej_w_Kleszczowie&diff=81358Parafia Matki Bożej Częstochowskiej w Kleszczowie2018-08-26T09:34:40Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Kleszczow zewnatrz.jpg|right|thumb]]<br />
[[Plik:Kleszczow wnetrze.jpg|right|thumb]]<br />
Kościół powstał na gruntach, które przekazali Kościołowi, państwo Gertruda i Augustyn Kania. Początkowo był to domek z działką. <br />
W 1981 roku dzięki staraniom [[Szewczyk Jan |ks. dziekana Jana Szewczyka]] zorganizowano salki katechetyczne. Oprócz nauczania katechezy, odprawiano w nich także Msze święte.<br />
<br />
28 sierpnia 1981 Urząd Miejski w Żorach wydał zezwolenie na modernizację budynku. Projektantem modernizacji był mgr inż. Stanisław Tatarczyk, a nadzór budowlany sprawowali mgr inż. Piotr Mirecki i tech. bud. Alojzy Dudek. Dzięki temu powstał Punkt Sakralny z Kaplicą Mszalną i salką katechetyczną. 31 sierpnia 1982 zamieszkał w Kleszczowie [[Panek Henryk|ks. Henryk Panek]], któremu zlecono zorganizowanie i prowadzenie tam samodzielnego duszpasterstwa. 23 stycznia 1983 zwyczajnego poświęcenia Kaplicy Mszalnej i probostwa dokonał [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]]. Kilka miesięcy później, 1 maja 1983 bp Bednorz erygował nową parafię pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej. Teren jej został wyłączony z [[parafia Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach| parafii śś. Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach]]. 3 czerwca t.r. dotychczasowy budowniczy kościoła [[Panek Henryk| ks. Henryk Panek]] został ustanowiony proboszczem parafii. Zlecono mu także budowę oddzielnych sal katechetycznych. Pracami budowy nowych salek katechetycznych kierował mgr inż. Piotr Mirecki, zaś nadzór budowlany sprawował tech. bud. Alojzy Dudek z Żor. Prace budowlane zostały zakończone w sierpniu 1985 roku. 20 października 1985 podczas pierwszej wizytacji [[Kurpas Józef |bp Józef Kurpas]] dokonał poświęcenia obiektu.<br />
<br />
W grudniu 1996 roku Urząd Miejski w Żorach wydał zezwolenie na budowę nowego kościoła w Kleszczowie. Autorem projektu był architekt mgr inż. Antoni Czernow, konstruktorem inż. Krupa, projekt wnętrza kościoła wykonał mgr inż. Ryszard Kopiec, a nadzór nad pracami budowlanymi powierzono mgr Janowi Owczarkowi. Prace budowlane zostały rozpoczęte wiosną 1997. Jednak wskutek powodzi, która zalewała wykopy i fundamenty, prace wstrzymano. Kontynuowano je dopiero po położeniu kilku warstw płyt betonowych. Trzeba wspomnieć, że wiele prac budowlanych, a także wykończeniowych wykonali sami parafianie. Całość została zakończona w 2001 roku.<br />
<br />
23 października [[Zimoń Damian| abp Damian Zimoń]] dokonał uroczystego poświęcenia kościoła. Podczas poświęcenia w ołtarzu umieszczono relikwie Św. męczenników Jukundyna i Wincencji. <br />
<br />
Na terenie parafii działają następujące grupy: Rada Parafialna, [[Dzieci Maryi]], Ministranci i Lektorzy. <br />
<br />
Parafia wydaje także gazetkę parafialną „Maryja i my”, która ukazuje się co tydzień.<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Kapliczki przydrożne w Kleszczowie]]<br />
*[[Krzyże przydrożne w Kleszczowie]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Panek Henryk|ks. Henryk Panek]] samodzielny duszpasterz (1982-1983), proboszcz (1983-2008)<br />
*[[Dombek Józef|ks. Józef Dombek]] (2008-nadal)<br />
<br />
== Bibliografia ==<br />
Dekret erekcji parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Kleszczowie, WD 1983, nr 5, s. 147-148; H. Panek, Historia budowy kościoła pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Kleszczowie, WA 2002, nr 4, s. 228-230. <br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - K|Kleszczów]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Żory|Kleszczów]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Matki_Bo%C5%BCej_Piekarskiej_w_Boryni&diff=81357Parafia Matki Bożej Piekarskiej w Boryni2018-08-26T09:33:35Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Borynia 1.jpg|300px|right|thumb]]<br />
[[Plik:Borynia 2.jpg|300px|right|thumb]]<br />
Wielkim pragnieniem wiernych Boryni i Skrzeczkowic było posiadanie własnego kościoła. Biskup katowicki dokonał podziału parafii Krzyżowice i z dniem 19 czerwca 1988 powołał do istnienia parafię tymczasową pw. Matki Boskiej Piekarskiej przy budującym się kościele w Boryni, dzielnicy Jastrzębia Zdroju. Dotychczasowego wikarego w parafii Szeroka a równocześnie budowniczego kościoła w Boryni ks. [[Szorek Andrzej| Andrzeja Szorka]] zamianował administratorem parafii tymczasowej w Boryni. Budowę kościoła rozpoczęto 3 listopada 1987. Jako pierwszy powstał budynek katechetyczny, który spełniał funkcję kościoła tymczasowego. 1 lipca 1989 biskup katowicki [[Zimoń Damian| Damian Zimoń]] dokonał wmurowania kamienia węgielnego w fundamenty kościoła. W połowie 1990 roku rozpoczęto budowę trzeciego obiektu - budynku probostwa. Całość budowli projektowali [[Skulski Zdzisław|Zdzisław Skulski]], arch. [[Król Rafał| Rafał Król]] - również wstępny projekt wnętrza. Konstrukcję zaprojektował [[Szota Robert| Robert Szota]]. Ostateczne ustanowienie parafii nastąpiło 1 stycznia 1990. Do 1 stycznia 1998 parafia należała do dekanatu pawłowickiego. Obecnie przynależy do dekanatu Boguszowice. Poświęcenia kościoła dokonał 11 listopada 1995 abp Damian Zimoń. <br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Krzyże przydrożne w Boryni]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Szorek Andrzej|ks. Andrzej Szorek]] administrator (1988-1989), proboszcz (1990-2015)<br />
*[[Wąż Bogdan|ks. Bogdan Wąż]] administrator (2015-2016), proboszcz (2016-nadal)<br />
<br />
== Bibliografia==<br />
Archiwum parafialne w Boryni; Schematyzm 1993; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005; Dzieje Boryni i Skrzeczkowic, opr. H. Białecka, Jastrzębie Zdrój 2001; Nowo erygowane parafie. Borynia, WD 1990, nr 4, s. 123; A. Burda, Zawzięcie budowali kościół. Parafia Matki Bożej Piekarskiej w Boryni, GN 2003, nr 32, (dodatek katowicki), s. 28.<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - B|Borynia]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Boguszowice|Borynia]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Jana_Chrzciciela_w_Paw%C5%82owicach_%C5%9Al%C4%85skich&diff=81356Parafia św. Jana Chrzciciela w Pawłowicach Śląskich2018-08-26T09:31:51Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Pawlowice1.jpg|right|300px|thumb]]<br />
Pawłowice powstały prawdopodobnie na początku XIII wieku. Najstarszy znany obecnie dokument, potwierdzający istnienie Pawłowic, pochodzi z 1281 roku. Potwierdza on przekazanie rycerzowi przez księcia raciborsko-opolskiego Władysława 50 łanów frankońskich . W 1293 roku został wydzielony 1 łan wolny od powinności względem suwerena jako dotacja na rzecz proboszcza i kościoła. Rok ten jest przyjmowany jako początek parafii, chociaż nie jest wykluczone, że istniała ona już wcześniej.<br />
<br />
Przypuszcza się, że pierwszy drewniany kościół został wybudowany między XIII a XIV wiekiem. Według niektórych historyków sztuki rozebrano go w 1611 roku i przeniesiono do Golasowic, gdzie spłonął w 1974 roku. Terytorium na którym powstawała parafia w Pawłowicach, należało do archidiakonatu opolskiego, a ten z kolei do diecezji wrocławskiej. Budowę nowego murowanego kościoła zawdzięczamy staraniom pochodzącego z Pawłowic biskupa ołomunieckiego [[Pawłowski Stanisław|ks. Stanisława Pawłowskiego]]. 16 czerwca 1594 przyszli inwestorzy kościoła zostali wezwani przez biskupa Stanisława do zgromadzenia potrzebnych materiałów na budowę, którą planowano rozpocząć wiosną następnego roku. Prace budowlane zakończono w 1596 roku. 31 lipca lub 1 sierpnia tegoż roku bp S. Pawłowski poświęcił nowy kościół, który otrzymał wezwanie Św. Jana Baptysty. Konsekracja odbyła się dopiero w 1696 roku. W 1788 roku proboszczem został [[Kloch Karol von |ks. Karol von Kloch]]. Jego staraniem wybudowano nowe probostwo, którego budowę ukończono w 1830 roku. Kolejne probostwo budowano w latach 1906/7. <br />
==Zniszczenia wojenne==<br />
W marcu 1945 roku wycofujący się niemiecki oddział wysadził w powietrze kościół. Ocalało jedynie prezbiterium wraz z XVI-wieczną polichromią przedstawiającą fundatorów kościoła – księcia cieszyńskiego Adama Wacława i księcia biskupa Stanisława Pawłowskiego. W Wielkanoc 1 kwietnia tego samego roku w ruinach kościoła została odprawiona Msza św. W latach 1945-1946 kościół odbudowano, ale bez wieży. Podczas wysadzenia wieży w 1945 roku zniszczone zostały znajdujące się w niej 3 dzwony. Z pozostałego po nich materiału wykonano nowe dzwony, które zawieszono na konstrukcji zbudowanej za ogrodzeniem cmentarza. W 1993 roku dobudowano nową wieżę. Obraz w głównym ołtarzu został uszkodzony. Po wojnie na jego miejscu umieszczony nowy, przedstawiający chrzest Jezusa, obraz autorstwa malarza z Pawłowic Wiktora Barczyńskiego. W 1986 roku w wyniku podziału parafii erygowaną nową [[parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Pawłowicach Śląskich |parafię Podwyższenia Krzyża Świętego]].<br />
<br />
Przed bramą cmentarną znajduje się krzyż (1871 rok?), a obok niego kapliczka [[Św. Jan Nepomucen |św. Jana Nepomucena]] (z I połowy XIX wieku?). Znajdujący się nad grobem [[Rasim Józef |ks. Józefa Rasima]] krzyż pochodzi z 1903 roku. Kolejny znajduje się przy wejściu na cmentarz od strony probostwa. Na cmentarzu jest także figura MB Bolesnej. Na terenie parafii w 1938 roku postawiono pomnik Chrystusa Króla.<br />
<br />
W parafii działają następujące wspólnoty: Rada Parafialna, Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego, Zespół Charytatywny, [[Ruch Światło-Życie|Oaza]], [[Dzieci Maryi]], Schola, Ministranci, [[Akcja Katolicka]], [[Domowy Kościół|Oaza Rodzin]] oraz Chór Animato.<br />
<br />
Na terenie parafii znajduje się Dom Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP, które do parafii przybyły 22 maja 1916. W latach 1925-26 budowano klasztor nazwany „Zakładem Serca Jezusowego”. Z powodu działań wojennych w 1945 roku siostry ewakuowano. W tym czasie budynek został ograbiony i częściowo uszkodzony. Obecnie siostry prowadzą m. in. ochronkę.<br />
<br />
==Powołania kapłańskie==<br />
<br />
Z parafii pochodzi wielu księży: [[Pawłowski Stanisław |bp Stanisław Pawłowski]] (konsekrowany w 1580 roku), ks. Jan Feliks Pawłowski, ks. Jerzy Krupa, ks. Michał Zygota (1737), ks. Jerzy Biermann (1786), [[Brandys Józef OFM| Józef Brandys OFM - w zakonie o.Leon]] (1881), [[Brandys Tomasz |Tomasz Brandys OFM - w zakonie o. Maksymilian]] (1889), ks. Józef Kryska CM (1894), [[Brandys Paweł|ks. prał. Paweł Brandys]] (1896), ks. Jan Ściskalski CM (1909), [[Brandys Jan|ks. prał. Jan Brandys]] (1912), [[Brejza Jerzy|ks. Jerzy Brejza]] (1922), [[Pitlok Lucjan|ks. Lucjan Pitlok]] (1931), [[Brandys Edward Paweł| ks. Edward Brandys CM]] (1932), [[Broda Karol|ks. Karol Broda CM]] (1932), [[Wita Jan|ks. Jan Wita]] (1938), [[Folek Franciszek|ks. Franciszek Folek SVD]] (1941), ks. dr Rafał Markiton CM (1941, ks. Alojzy Pustelnik (1942), [[Pisarek Stanisław|ks. Stanisław Pisarek]] (1954), ks. Augustyn Paździor (1967), ks. Stanisław Goszyc MSF (1979), ks. Rafał Krosny (1995).<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Krzyże przydrożne i i kapliczki w Pawłowicach Śląskich]]<br />
<br />
== Proboszczowie==<br />
*[[Kloch Karol von| ks. Karol von Kloch]] (1788-1829)<br />
*[[Antlauf Jan | ks. Jan Antlauf]] (1834-?)<br />
*[[Rasim Józef|ks. Józef Rasim]] administrator (1852-1857), proboszcz (1857-1899)<br />
*[[Loss Wiktor|ks. Wiktor Loss]] (1899-1932)<br />
*[[Niedziela Jan|ks. Jan Niedziela]] (1932-1942)<br />
*[[Szubert Józef|ks. Józef Szubert]] substytut (1939-1940)<br />
*[[Jochemczyk Antoni|ks. Antoni Jochemczyk]] substytut (1940-1942), administrator (1942-1945)<br />
*[[Kopyto Roman|ks. Roman Kopyto]] administrator (1945-1946)<br />
*[[Reginek Jerzy|ks. Jerzy Reginek]] administrator (1946-1948)<br />
*[[Jochemczyk Antoni|ks. Antoni Jochemczyk]] administrator (1948-1950)<br />
*[[Fuchs Jan|ks. Jan Fuchs]] administrator (1950-1954)<br />
*[[Jarczyk Franciszek|ks. Franciszek Jarczyk]] tymczasowy administrator (1954)<br />
*[[Durczok Sylwester|ks. Sylwester Durczok]] administrator (1954-1957)<br />
*[[Kurzeja Edmund|ks. Edmund Kurzeja]] administrator (1957-1961), proboszcz (1961-1978)<br />
*[[Wochnik Gerard|ks. Gerard Wochnik]] (1978-2003)<br />
*[[Ludziarczyk Florian|ks. Florian Ludziarczyk]] (2003-2012)<br />
*[[Paruzel Eugeniusz|ks. Eugeniusz Paruzel]] (2012-nadal)<br />
<br />
== Bibliografia ==<br />
Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, Katowice 2009; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, Katowice 2005; S. Pisarek, 700-lecie parafii (1293-1993) i 400-lecie kościoła pw. św. Jana Chrzciciela (1596-1996) w Pawłowicach, Pawłowice 1996; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 227; www.pawlowice.katowice.opoka.org.pl/o_parafii.html<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - P|Pawłowice Śląskie Jana Chrzciciela]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Pawłowice Śląskie|Pawłowice Śląskie Jana Chrzciciela]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_M%C4%99cze%C5%84stwa_%C5%9Bw._Jana_Chrzciciela_w_%C5%81aziskach_%C5%9Arednich&diff=81355Parafia Męczeństwa św. Jana Chrzciciela w Łaziskach Średnich2018-08-26T09:29:35Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Laziska JanChrz zewnatrz.jpg|thumb|right]]<br />
[[Plik:Laziska JanChrz wnetrze.jpg|thumb|right]]<br />
<br />
Nazwa Łaziska pochodzi od wyrazu łazy, który oznaczał tereny, na których wypalano lasy, po czym wypaleniska te obsypywano ziarnem. Z upływem czasu na wspomnianych łazach, w okolicy Mikołowa, osiedlali się ludzie i w ten sposób powstała wieś Łaziska. Nie wiadomo dokładnie, kiedy to nastąpiło. Po raz pierwszy '' villa Lasiszka '' została wspomniana w dokumencie z 23 czerwca 1287. Do XIV wieku powstały w sąsiedztwie jeszcze dwie wsie o tej samej nazwie. Łaziska powstałe w dolinie nazwano Średnimi (są najstarsze) i Dolnymi. Najpóźniej, na wzgórzach powstały Łaziska Dolne. W 1517 roku książę cieszyński Kazimierz II, sprzedał ziemię pszczyńską wraz z Łaziskami Dolnymi i Górnymi Węgierskiemu szlachcicowi z rodu Turzonów. Z tego terytorium, będącego lennem królów czeskich ustanowiono Pszczyńskie Wolne Państwo Stanowe. W 1742 roku, po tym jak Górny Śląsk zajęły Prusy, wprowadzono administrację Pruską i powstał powiat pszczyński. Łaziska Średnie, które były własnością szlacheckich rodów, zostały do niego przyłączone w 1814 roku. Łaziska Średnie, Górne i Dolne należały do tego regionu Górnego Śląska, który został przyłączony do Polski po I wojnie światowej i trzech śląskich zrywach powstańczych, które miały miejsce w latach 1919, 1920 i 1921, oraz na mocy [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscytu]] z marca 1920 roku. Miasto powstawało stopniowo w wieku XX, a obecny kształt uzyskało w 1973 roku. <br />
<br />
==Historia parafii==<br />
Parafia w Łaziskach Średnich jest pw. Męczeństwa Świętego Jana Chrzciciela. Łaziszczanie czczą tego świętego od 1800 roku, w którym to, po licznych klęskach żywiołowych obrali go za swego patrona. W 1925 roku naczelnik gminy, Jan Szuster utworzył Komitet Budowy Kościoła, po czym jemu i Karolowi Greczemu powierzono kierownictwo nad jego budową. W 1926 roku, wybudowano tymczasowy, drewniany kościół na podmurówce. Pięć lat później, utworzono w Łaziskach Średnich samodzielną parafię. Z powodu rosnącej liczby wiernych, w 1936 roku kupiono ziemię od Józefa Sikory i spadkobierców rodziny Paździor, w celu budowy nowego kościoła. Zaprojektował go architekt z Katowic - Gambiec. Kamień węgielny pod budowę kościoła został poświęcony 5 września 1937 przez [[Kasperlik Wilhelm|ks. Wilhelma Kasperlika]]. W 1939 roku ukończono budowę kościoła. Podczas kampanii wrześniowej, w wyniku uderzenia pocisku, zniszczona została jego fasada, dach, sufity, mury wewnętrzne i ołtarze. Odbudowano go i został poświęcony przez [[Głowiński Jan|ks. J. Głowińskiego]] 25 grudnia 1940. <br />
<br />
Kościół ma styl funkcjonalistyczny, jest murowany z cegły, z krokwiowo - płatwiową konstrukcją dachu i żelbetową konstrukcją prezbiterium, przedsionków i piwnic. Po 10 latach został poświęcony nowy ołtarz, który przedstawiał Boga Ojca, Ducha Świętego i chrzest Pana Jezusa w Jordanie, a także nauczanie ludzi przez św. Jana i jego ścięcie. Rzeźby ołtarzowe wykonali Franciszek Baranowski i Jan Feluwof z Bydgoszczy. W kościele znajdują się również obrazy wykonane przez Łaziskiego malarza Goldę. W 1954 roku poświęcono 5 dzwonów: Matkę Bożą Częstochowską, [[Uroczystość Ścięcia św. Jana Chrzciciela|Ścięcie św. Jana Chrzciciela]], [[Św. Antoni Padewski|św. Antoniego Padewskiego]], [[Św. Stanisław Kostka|św. Stanisława Kostkę]] i [[św. Barbara|św. Barbarę]]. W latach 1986-1987 Owen z Bytomia namalował nowy obraz do ołtarza głównego - '' Chrzest Chrystusa''. W 2006 roku powróciły na ołtarz odnowione przez J. Bojdoła płaskorzeźby, które wykonali F. Baranowski i J. Feluwof, a firma G. i J. Botor wykonała nowy, granitowy ołtarz, poświęcony 16 czerwca 2006 przez [[Bernacki Gerard|bpa G. Bernackiego]]. Na terenie parafii znajduje się cmentarz, na którym są dwie kaplice. Nowsza, Kaplica Zmartwychwstania Pańskiego została wykonana przez architekta Ryszarda Mendroka z Tychów, a w 1998 roku poświęcona przez [[Zimoń Damian|abp. Damiana Zimonia]]. W 1991 roku został poświęcony Dom Pomocy Charytatywnej im. [[Św. Brat Albert|św. Brata Alberta]]. Znajdowała się w nim ochronka dla dzieci, do 2004 roku mieszkanie sióstr Albertynek i księgarnia ''Albertinum''. Od 2005 roku prowadzi tam swoją działalność Kuchnia Brata Alberta. W pobliżu kościoła jest też probostwo połączone z domem katechetycznym, w którym mają swoje spotkania: [[Dzieci Maryi]], [[Ruch Światło-Życie|Oaza młodzieżowa]], [[Trzeci Zakon Franciszkański|Franciszkański Zakon Świeckich]], Chór Parafialny, [[Domowy Kościół|Oaza Rodzin]], [[Apostolstwo Dobrej Śmierci]], Schola i [[Caritas - powstanie i rozwój|Caritas]]. <br />
<br />
Na granicy Łazisk Średnich z Łaziskami Dolnymi znajduje się, wybudowana w 1819 roku, kapliczka św. Jana. Co roku, w przededniu uroczystości św. Jana odprawiana jest tam Msza św., w której uczestniczą parafianie Łazisk Średnich i Dolnych.<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Kapliczki i krzyże przydrożne w Łaziskach Średnich]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Szołtysik Wojciech|ks. Wojciech Szołtysik]] (1926-1935)<br />
*[[Głowiński Jan|ks. Jan Głowiński]] (1935-1967)<br />
*[[Piwoń Emanuel|ks. Emanuel Piwoń]] (1967-1971)<br />
*[[Starosta Bernard|ks. Bernard Starosta]] (1971-2000)<br />
*[[Michalski Adam|ks. Adam Michalski]] (2000-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
Dekret ustanawiający stację duszpasterską w Łaziskach Średnich, WD 1927, nr 6, s. 37; Utworzenie parafji Łaziska Średnie, WD 1932, nr 9, s. 332-333; A. Stępniak, Łaziska Górne. Siedem wieków historii, Katowice 1986; B. M. Szuman i J. P. Buszman, Powiat mikołowski, Mikołów 2006; E. Strzelczyk, Kultura i historia miejscowości i parafii męczeństwa św. Jana Chrzciciela, Katowice 2006; Kronika parafialna w Łaziskach Średnich; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 191-192; A. Blaucik, Plan 10-letniej pracy duszpasterskiej w parafii p.w. Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Łaziskach Średnich, mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; M. Rzepka, Zaufali świętemu Janowi. Parafia Męczeństwa św. Jana Chrzciciela w Łaziskach Górnych, GN 1997, nr 10 (dodatek katowicki), s. 15. <br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - Ł|Łaziska]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Łaziska|Łaziska Średnie]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Niepokalanego_Serca_Naj%C5%9Bwi%C4%99tszej_Maryi_Panny_w_%C5%81aziskach_Dolnych&diff=81354Parafia Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Łaziskach Dolnych2018-08-26T09:28:07Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Laziska Niep NMP2.jpg|right|thumb]]<br />
[[Plik:Laziska Niep NMP.jpg|right|thumb]]<br />
<br />
Korzenie parafii Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny związane są z legendą głoszącą, że ówczesny kościół powstał w pobliżu ruin starego, drewnianego kościółka, który to miała pochłonąć ziemia. Na miejscu pochłoniętego kościółka wybudowano pomnik św. Jana Chrzciciela, który został zniszczony przez hitlerowców. Po wojnie zbudowano nowy pomnik, tym razem św. Jana Ewangelisty i to właśnie w tym miejscu 24 czerwca każdego roku odbywa się modlitwa w intencji miasta. Mieszkańcy Łazisk Dolnych od 1957 roku mogli gromadzić się na Mszy w pierwszej, przerobionej ze stolarni kaplicy przy ul. Górniczej. Właścicielem stolarni był Malcharek. Następnie w 1965 roku kaplicę przeniesiono do domu przy ul. Pukocza 8. To właśnie w tym domu mieszkańcy uczestniczyli we mszach św. przez prawie 40 lat. <br />
<br />
15 marca 1981 bp [[Bednorz Herbert|Herbert Bednorz]] ustanowił parafię Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Łaziskach Dolnych. Teren nowo erygowanej parafii został wyłączony z [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|parafii św. Wojciecha w Mikołowie]]. Dnia 13 maja 1988 po prawie 6-letnich staraniach parafia otrzymała zezwolenie na budowę kościoła, salek i probostwa. Opracowaniem projektu zajął się [[Czernow Antoni|inż. Antoni Czernow]], natomiast konstrukcją kościoła inż. Joachim Krupa. Budowa kościoła przebiegała sprawnie i szybko dzięki hojności parafian, a zwłaszcza emerytowanych górników. W 1990 roku oddano do użytku probostwo, a w 1997 roku abp [[Zimoń Damian|Damian Zimoń ]] poświęcił kościół. <br />
<br />
Parafia w Łaziskach Dolnych liczy około 1550 mieszkańców, z czego 1520 to katolicy. Większość parafian to ludzie starsi. Na msze niedzielne przychodzi 75 procent zobowiązanych (stan na 2005 rok). <br />
<br />
W parafii funkcjonuje dużo grup, między innymi chór o nazwie Echo, którego początki datuje się na 1918 rok. W kościele odbywają się również koncerty pieśni maryjnych przyciągające rzesze ludzi z okręgu mikołowskiego. Bardzo dobrze funkcjonuje również grupa [[Apostolstwo Dobrej Śmierci|Apostolstwa Dobrej Śmierci]], która spotyka się na poniedziałkowych modlitwach. Poza nią w parafii działa grupa ministrantów i [[Dzieci Maryi]].<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Kapliczki i krzyże przydrożne w Łaziskach Dolnych]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Mieszczanin Stefan|ks. Stefan Mieszczanin]] rektor (1966-1981), proboszcz (1981)<br />
*[[Kapica Gerard|ks. Gerard Kapica]] (1981-2008)<br />
*[[Szaforz Dominik|ks. Dominik Szaforz]] (2008-2015)<br />
*[[Mizia Zbigniew|ks. Zbigniew Mizia]] administrator (2015-2016), proboszcz (2016-nadal)<br />
<br />
== Bibliografia ==<br />
Dekret erekcji parafii pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Łaziskach Dolnych, WD 1981, nr 6, s. 140-141; M. Rzepka, Najmniejsza cząstka Łazisk, GN 2005, nr 1 (dodatek katowicki), s. 8. <br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - Ł|Łaziska Dolne]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Łaziska|Łaziska Dolne]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Matki_Bo%C5%BCej_Kr%C3%B3lowej_R%C3%B3%C5%BCa%C5%84ca_%C5%9Awi%C4%99tego_w_%C5%81aziskach_G%C3%B3rnych&diff=81353Parafia Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Łaziskach Górnych2018-08-26T09:26:02Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Laziska rozanca.jpg|right|thumb]]<br />
[[Plik:LaziskaG2.jpg|right|thumb]]<br />
Wieś Łaziska Górne w źródłach była wymieniana już w 1287 roku. Miasto Łaziska Górne powstawało stopniowo - i to dopiero w XX wieku - z połączenia trzech wsi o nazwie Łaziska oraz z przyległych osad i przysiółków. Nazwa miejscowości - bardzo często spotykana w Polsce - wzięła swój początek od Łazów będących terenami, na których wypalano lasy, po to by na jakiś czas wykorzystać powstałe miejsce do użytku rolnego. Łaziska Górne od początku były własnością panów na Pszczynie, których protestanckie wyznanie legło u podstaw niepokojów i rewolucji wyznaniowych w XVI i XVII wieku.<br />
<br />
Początkowo Łaziska były częścią [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|parafii św. Wojciecha w Mikołowie]]. Zwolnienie łaziszczan ze zobowiązań na rzecz wspólnoty mikołowskiej miało miejsce dopiero 15 stycznia 1900. Niezależna parafia pod wezwaniem Królowej Różańca Świętego została utworzona 12 grudnia 1907 przez [[Kopp Georg|kard. Georga Koppa]]. Władze państwowe dekret z tym związany zatwierdziły 21 marca 1908. W miejscu, gdzie zbudowany jest dzisiejszy kościół stała neogotycka, jednonawowa kaplica; której budowę rozpoczęto w 1890 roku. 10 października 1893 nastąpiło jej uroczyste poświęcenie przez ks. dziekana Schuhmanna. Kościółek-kaplicę od samego początku dedykowano Królowej Różańca Świętego. Pełniła ona początkowo funkcję kaplicy filialnej kościoła macierzystego w Mikołowie. 30 listopada 1902 stała się ona siedzibą [[Kuracja|kuracji]]. Ze względu na dużą ilość wiernych kościół rozbudowano i uroczyście poświęcono 24 października 1904. Poświęcenia dokonał dziekan dekanatu mikołowskiego [[Stehr Ryszard|ks. Ryszard Stehr]], proboszcz w [[Parafia św. Wawrzyńca w Mokrem|Mokrem]]. II wojna światowa doprowadziła do zniszczenia całego wyposażenia kościoła. Runął nawet dach. Prześladowania dotknęły także proboszcza, [[Tomala Jan|ks. Jana Tomali]], który dwukrotnie został zatrzymany przez [[Gestapo]]. Zarzucano mu pomaganie powstańcom atakującym wojska niemieckie. Stąd też we wrześniu 1940 roku, z nakazu biskupa katowickiego opuszczoną parafię w Łaziskach duszpasterską opieką objął [[Bańka Gerard|ks. Gerard Bańka]]. 20 stycznia 1942 dokonano konfiskaty dzwonów. 27 stycznia 1945 oddziały AC wkroczyły do Łazisk. Wtedy to jeden z radzieckich czołgów doprowadził do zwalenia się wieży kościelnej. Po przejściu frontu stopniowo rozpoczęto prace remontowe i restauracyjne, które po długim czasie pozwoliły osiągnąć kościołowi wygląd i kształt współczesny.<br />
<br />
Duszpasterstwo parafialne opiera się głównie na działających grupach formacyjnych i modlitewnych: [[Akcja Katolicka]], [[Apostolstwo Dobrej Śmierci]], [[Dzieci Maryi]], Klub Inteligencji Katolickiej, Koło Charytatywne, [[Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży]], Liga Misyjna, Ministranci, [[Ruch Światło-Życie]], [[Żywy Różaniec|Róże Różańcowe]], [[Trzeci Zakon Franciszkański|III Zakon św. Franciszka]], [[Grupy Modlitwy Ojca Pio|Grupa Modlitwy św. Ojca Pio]]. W parafii wydawane jest [[Magnificat - Czasopismo parafii Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Łaziskach Górnych| czasopismo „Magnificat”]].<br />
<br />
Podwórkowe Kółko Różańcowe Dzieci, to jedna z parafialnych wspólnot, która ma za zadanie szerzenie modlitwy różańcowej wśród dzieci. Pierwsze kółko powstało w 1997 roku z inicjatywy niepełnosprawnej Magdaleny Buczek. Cała inicjatywa nabrała rozgłosu, gdy zainteresowało się nią Radio Maryja, włączając modlitwę kółek do programu transmisyjnego. Dziś Podwórkowe Kółka Różańcowe Dzieci stowarzyszają 137 tys. dzieci z 32 krajów. Odpowiedzialnym za kółka z ramienia Radia Maryja jest o. Piotr Dettlaff CSsR.<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Krzyże i kapliczki przydrożne w Łaziskach Górnych]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Paterok Franciszek|ks. Franciszek Paterok]] (1921-1931)<br />
*[[Urban Wojciech|ks. Wojciech Urban]] administrator (1931-1932)<br />
*[[Tomala Jan|ks. Jan Tomala]] (1932-1939)<br />
*[[Bańka Gerard|ks. Gerard Bańka]] substytut (1939-1945), administrator (1945-1947)<br />
*[[Miczka Józef|ks. Józef Miczka]] administrator (1947-1953)<br />
*[[Zając Augustyn|ks. Augustyn Zając]] administrator (1953-1957)<br />
*[[Barysz Bernard|ks. Bernard Barysz]] administrator (1957-1958), proboszcz (1958-1970)<br />
*[[Cichy Bronisław|ks. Bronisław Cichy]] (1970-1981)<br />
*[[Szweda Konrad|ks. Konrad Szweda]] (1981-1988)<br />
*[[Bartoszek Antoni Jan|ks. Antoni Jan Bartoszek]] (1988-1998)<br />
*[[Lasok Janusz|ks. Janusz Lasok]] administrator (1998-1999), proboszcz (1999-2009)<br />
*[[Wojciech Jacek|ks. Jacek Wojciech]] (2009-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
A. Stępniak, Łaziska Górne - siedem wieków historii, Katowice, 1986, s. 32-33, 54-55; K. Prus, Z dziejów Mikołowa i jego okolic, Mikołów 1932, s. 282-283; A. Burzyński, U. Zgorzelska, Kulturowa ścieżka dydaktyczna na Wierzysku i Górze św. Jana, Łaziska Górne 2001, s. 7-8; W. Jendrysko, Dzieje parafii Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Łaziskach Górnych /1893-1993/, przedruk parafialny, Łaziska Górne 2000; Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1935, nr 6, s. 222; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 189-190; J. Dudała, O Łaziskach Górnych jest ostatnio głośno, GN 2006, nr 27 (dodatek katowicki), s. 14-15.<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - Ł|Łaziska Górne]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Łaziska|Łaziska Górne]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Matki_Bo%C5%BCej_Kr%C3%B3lowej_R%C3%B3%C5%BCa%C5%84ca_%C5%9Awi%C4%99tego_w_%C5%81aziskach_G%C3%B3rnych&diff=81352Parafia Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Łaziskach Górnych2018-08-26T09:25:39Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Laziska rozanca.jpg|right|thumb]]<br />
[[Plik:LaziskaG2.jpg|right|thumb]]<br />
Wieś Łaziska Górne w źródłach była wymieniana już w 1287 roku. Miasto Łaziska Górne powstawało stopniowo - i to dopiero w XX wieku - z połączenia trzech wsi o nazwie Łaziska oraz z przyległych osad i przysiółków. Nazwa miejscowości - bardzo często spotykana w Polsce - wzięła swój początek od Łazów będących terenami, na których wypalano lasy, po to by na jakiś czas wykorzystać powstałe miejsce do użytku rolnego. Łaziska Górne od początku były własnością panów na Pszczynie, których protestanckie wyznanie legło u podstaw niepokojów i rewolucji wyznaniowych w XVI i XVII wieku.<br />
<br />
Początkowo Łaziska były częścią [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|parafii św. Wojciecha w Mikołowie]]. Zwolnienie łaziszczan ze zobowiązań na rzecz wspólnoty mikołowskiej miało miejsce dopiero 15 stycznia 1900. Niezależna parafia pod wezwaniem Królowej Różańca Świętego została utworzona 12 grudnia 1907 przez [[Kopp Georg|kard. Georga Koppa]]. Władze państwowe dekret z tym związany zatwierdziły 21 marca 1908. W miejscu, gdzie zbudowany jest dzisiejszy kościół stała neogotycka, jednonawowa kaplica; której budowę rozpoczęto w 1890 roku. 10 października 1893 nastąpiło jej uroczyste poświęcenie przez ks. dziekana Schuhmanna. Kościółek-kaplicę od samego początku dedykowano Królowej Różańca Świętego. Pełniła ona początkowo funkcję kaplicy filialnej kościoła macierzystego w Mikołowie. 30 listopada 1902 stała się ona siedzibą [[Kuracja|kuracji]]. Ze względu na dużą ilość wiernych kościół rozbudowano i uroczyście poświęcono 24 października 1904. Poświęcenia dokonał dziekan dekanatu mikołowskiego [[Stehr Ryszard|ks. Ryszard Stehr]], proboszcz w [[Parafia św. Wawrzyńca w Mokrem|Mokrem]]. II wojna światowa doprowadziła do zniszczenia całego wyposażenia kościoła. Runął nawet dach. Prześladowania dotknęły także proboszcza, [[Tomala Jan|ks. Jana Tomali]], który dwukrotnie został zatrzymany przez [[Gestapo]]. Zarzucano mu pomaganie powstańcom atakującym wojska niemieckie. Stąd też we wrześniu 1940 roku, z nakazu biskupa katowickiego opuszczoną parafię w Łaziskach duszpasterską opieką objął [[Bańka Gerard|ks. Gerard Bańka]]. 20 stycznia 1942 dokonano konfiskaty dzwonów. 27 stycznia 1945 oddziały AC wkroczyły do Łazisk. Wtedy to jeden z radzieckich czołgów doprowadził do zwalenia się wieży kościelnej. Po przejściu frontu stopniowo rozpoczęto prace remontowe i restauracyjne, które po długim czasie pozwoliły osiągnąć kościołowi wygląd i kształt współczesny.<br />
<br />
Duszpasterstwo parafialne opiera się głównie na działających grupach formacyjnych i modlitewnych: [[Akcja Katolicka]], [[Apostolstwo Dobrej Śmierci]], [[Dzieci Maryi]], Klub Inteligencji Katolickiej, Koło Charytatywne, [[Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży]], Liga Misyjna, Ministranci, [[Ruch Światło-Życie]], [[Żywy Różaniec|Róże Różańcowe]], [[Trzeci Zakon Franciszkański|III Zakon św. Franciszka]], [[Grupy Modlitwy Ojca Pio|Grupa Modlitwy św. Ojca Pio]]. W parafii wydawane jest [[Magnificat - Czasopismo parafii Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Łaziskach Górnych| czasopismo „Magnificat”]].<br />
<br />
Podwórkowe Kółko Różańcowe Dzieci, to jedna z parafialnych wspólnot, która ma za zadanie szerzenie modlitwy różańcowej wśród dzieci. Pierwsze kółko powstało w 1997 roku z inicjatywy niepełnosprawnej Magdaleny Buczek. Cała inicjatywa nabrała rozgłosu, gdy zainteresowało się nią Radio Maryja, włączając modlitwę kółek do programu transmisyjnego. Dziś Podwórkowe Kółka Różańcowe Dzieci stowarzyszają 137 tys. dzieci z 32 krajów. Odpowiedzialnym za kółka z ramienia Radia Maryja jest o. Piotr Dettlaff CSsR.<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne]]<br />
*[[Krzyże i kapliczki przydrożne w Łaziskach Górnych]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Paterok Franciszek|ks. Franciszek Paterok]] (1921-1931)<br />
*[[Urban Wojciech|ks. Wojciech Urban]] administrator (1931-1932)<br />
*[[Tomala Jan|ks. Jan Tomala]] (1932-1939)<br />
*[[Bańka Gerard|ks. Gerard Bańka]] substytut (1939-1945), administrator (1945-1947)<br />
*[[Miczka Józef|ks. Józef Miczka]] administrator (1947-1953)<br />
*[[Zając Augustyn|ks. Augustyn Zając]] administrator (1953-1957)<br />
*[[Barysz Bernard|ks. Bernard Barysz]] administrator (1957-1958), proboszcz (1958-1970)<br />
*[[Cichy Bronisław|ks. Bronisław Cichy]] (1970-1981)<br />
*[[Szweda Konrad|ks. Konrad Szweda]] (1981-1988)<br />
*[[Bartoszek Antoni Jan|ks. Antoni Jan Bartoszek]] (1988-1998)<br />
*[[Lasok Janusz|ks. Janusz Lasok]] administrator (1998-1999), proboszcz (1999-2009)<br />
*[[Wojciech Jacek|ks. Jacek Wojciech]] (2009-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
A. Stępniak, Łaziska Górne - siedem wieków historii, Katowice, 1986, s. 32-33, 54-55; K. Prus, Z dziejów Mikołowa i jego okolic, Mikołów 1932, s. 282-283; A. Burzyński, U. Zgorzelska, Kulturowa ścieżka dydaktyczna na Wierzysku i Górze św. Jana, Łaziska Górne 2001, s. 7-8; W. Jendrysko, Dzieje parafii Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Łaziskach Górnych /1893-1993/, przedruk parafialny, Łaziska Górne 2000; Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1935, nr 6, s. 222; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 189-190; J. Dudała, O Łaziskach Górnych jest ostatnio głośno, GN 2006, nr 27 (dodatek katowicki), s. 14-15.<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - Ł|Łaziska Górne]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Łaziska|Łaziska Górne]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Matki_Bo%C5%BCej_Nieustaj%C4%85cej_Pomocy_i_%C5%9Bw._Rozalii_w_Maciejkowicach&diff=81351Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Rozalii w Maciejkowicach2018-08-26T09:23:54Z<p>Magda: /* Kapliczki i krzyże przydrożne */</p>
<hr />
<div>Maciejkowice to najdalej na północ wysunięta część miasta. Administracyjnie należy do dzielnicy Chorzów III, czyli Chorzowa Starego. Dzieje osady są związane z historią [[Parafia św. Michała Archanioła w Michałkowicach|parafii pw. św. Michała Archanioła]] w sąsiednich Michałkowicach. Stąd też pierwsza wzmianka o wsi oraz o kościele michałkowickim pochodzi z 1421 roku. Maciejkowice były gminą rolniczą. Industrializacja sąsiednich miejscowości w XIX i początkach XX wieku wpłynęła na ich rozwój. Po [[Powstania Śląskie|powstaniach śląskich]] i [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscycie]] gmina Maciejkowice została przyłączona do Polski. 1 lipca 1934, uchwałą Sejmu Śląskiego wspólnie ze wsią Chorzów została włączona w skład Królewskiej Huty. Nowo powstałe miasto przyjęło nazwę Chorzów. <br />
<br />
==Kościół==<br />
[[Plik:Maciejkowice1.jpg|thumb|right|kaplica tymczasowa]]<br />
[[Plik:Maciejkowice2.jpg|thumb|right|nowy kościół]]<br />
W latach 30. XX wieku rozpoczęto starania o uzyskanie pozwolenia na budowę kościoła. Przełomem w tej sprawie stało się w 1932 roku postawienie w Maciejkowicach baraków dla bezrobotnych z terenu Chorzowa. Z tego powodu liczba ludności gminy wzrosła do 5 tys. osób. W 1936 roku powołano Komitet Budowy Kościoła, a w dwa lata później zakupiono działkę pod budowę kościoła i probostwa oraz nabyto część materiałów budowlanych. Prace zostały wstrzymane ze względu na wybuch II wojny światowej, a później trwającą okupację.<br />
<br />
Po zakończeniu działań wojennych ludność Maciejkowic miała nadzieję na realizację planów budowy kościoła. Jednak dopiero po październikowej odwilży w 1956 roku plany te stały się możliwe do zrealizowania. 17 stycznia 1957 [[Adamski Stanisław|bp Stanisław Adamski]] mianował pierwszego administratora w Maciejkowicach, którym został [[Werner Ernest|ks. Ernest Werner]]. Władze państwowe nie zgodziły się na budowę nowego kościoła, tylko na „adaptację budynku gospodarczego na cele kultu”. 3 lipca 1957 rozpoczęto więc adaptację do celów liturgicznych stodoły wcześniej należącej do majątku Antonów. Plan przebudowy opracowali architekci: [[Kapołka Jan (1891-1968)|Jan Kapołka]] i inż. Jan Kupny. 13 grudnia tegoż roku bp Stanisław Adamski ustanowił kaplicę publiczną. Artysta plastyk Józef Cieślik zaprojektował wystrój wnętrza. 1 lipca 1958 bp Adamski ustanowił w Maciejkowicach [[Kuracja|kurację]] należącą do dekanatu siemianowickiego. Została ona wyłączona z parafii Michałkowice oraz [[Parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym|Chorzów Stary]]. 11 grudnia 1984 [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]] wydał dekret potwierdzający istnienie parafii.<br />
Obecnie parafia należy do dekanatu Chorzów.<br />
Po wizytacji biskupiej, ze względu na zły stan techniczny zapadła decyzja o rozbiórce kościoła. Konstrukcja kościoła była drewniana, obmurowana przez parafian cegłami. Część belek była spróchniała i pojawiły się także pęknięcia na murach. Abp [[Zimoń Damian|Damian Zimoń]] 16 marca 2003 wydał zgodę na budowę nowego kościoła. Budowniczym został obecny proboszcz ks. Paweł Bul. Nowy kościół został zbudowany w 10 lat. Jest z cegły, otynkowany, o prostej konstrukcji. W ławkach nowego kościoła zmieści się 400 osób. 5 grudnia 2015 [[Skworc Wiktor|abp Wiktor Skworc]] uroczyście poświęcił nowy kościół. W czasie uroczystości złożono w mensie ołtarzowej relikwie św. Tymoteusza i Modestyny. <br />
<br />
Na terenie parafii działają: [[Dzieci Maryi]], ministranci, [[Ruch Światło-Życie]], [[Żywy Różaniec]].<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Krzyże i kapliczki przydrożne w Maciejkowicach]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Werner Ernest|ks. Ernest Werner]] administrator (1957-1958), kuratus (1958-1979)<br />
*[[Kaszuba Paweł|ks. Paweł Kaszuba]] (1979-2003)<br />
*[[Bul Paweł|ks. Paweł Bul]] (2003-nadal)<br />
<br />
== Bibliografia ==<br />
Dekret erekcyjny kuracji pod wezwaniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Maciejkowicach, WD 1958, nr 7, s. 137; G. Grzonka, Encyklopedia Chorzowa, Katowice 2009; J. Drabina, Historia Chorzowa od 1868 do 1945 roku, Chorzów 1999; Rys historyczny parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Świętej Rozalii w Maciejkowicach (z okazji 50-lecia parafii); L. Musioł, Michałkowice gmina i parafia, Siemianowice Śląskie 2004; Będziemy burzyć, GN 2004, nr 37; GN 5.12.2015.<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria: Parafie - M|Maciejkowice]]<br />
[[Kategoria: Dekanat Chorzów|Maciejkowice]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Matki_Bo%C5%BCej_Nieustaj%C4%85cej_Pomocy_i_%C5%9Bw._Rozalii_w_Maciejkowicach&diff=81350Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Rozalii w Maciejkowicach2018-08-26T09:23:15Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>Maciejkowice to najdalej na północ wysunięta część miasta. Administracyjnie należy do dzielnicy Chorzów III, czyli Chorzowa Starego. Dzieje osady są związane z historią [[Parafia św. Michała Archanioła w Michałkowicach|parafii pw. św. Michała Archanioła]] w sąsiednich Michałkowicach. Stąd też pierwsza wzmianka o wsi oraz o kościele michałkowickim pochodzi z 1421 roku. Maciejkowice były gminą rolniczą. Industrializacja sąsiednich miejscowości w XIX i początkach XX wieku wpłynęła na ich rozwój. Po [[Powstania Śląskie|powstaniach śląskich]] i [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscycie]] gmina Maciejkowice została przyłączona do Polski. 1 lipca 1934, uchwałą Sejmu Śląskiego wspólnie ze wsią Chorzów została włączona w skład Królewskiej Huty. Nowo powstałe miasto przyjęło nazwę Chorzów. <br />
<br />
==Kościół==<br />
[[Plik:Maciejkowice1.jpg|thumb|right|kaplica tymczasowa]]<br />
[[Plik:Maciejkowice2.jpg|thumb|right|nowy kościół]]<br />
W latach 30. XX wieku rozpoczęto starania o uzyskanie pozwolenia na budowę kościoła. Przełomem w tej sprawie stało się w 1932 roku postawienie w Maciejkowicach baraków dla bezrobotnych z terenu Chorzowa. Z tego powodu liczba ludności gminy wzrosła do 5 tys. osób. W 1936 roku powołano Komitet Budowy Kościoła, a w dwa lata później zakupiono działkę pod budowę kościoła i probostwa oraz nabyto część materiałów budowlanych. Prace zostały wstrzymane ze względu na wybuch II wojny światowej, a później trwającą okupację.<br />
<br />
Po zakończeniu działań wojennych ludność Maciejkowic miała nadzieję na realizację planów budowy kościoła. Jednak dopiero po październikowej odwilży w 1956 roku plany te stały się możliwe do zrealizowania. 17 stycznia 1957 [[Adamski Stanisław|bp Stanisław Adamski]] mianował pierwszego administratora w Maciejkowicach, którym został [[Werner Ernest|ks. Ernest Werner]]. Władze państwowe nie zgodziły się na budowę nowego kościoła, tylko na „adaptację budynku gospodarczego na cele kultu”. 3 lipca 1957 rozpoczęto więc adaptację do celów liturgicznych stodoły wcześniej należącej do majątku Antonów. Plan przebudowy opracowali architekci: [[Kapołka Jan (1891-1968)|Jan Kapołka]] i inż. Jan Kupny. 13 grudnia tegoż roku bp Stanisław Adamski ustanowił kaplicę publiczną. Artysta plastyk Józef Cieślik zaprojektował wystrój wnętrza. 1 lipca 1958 bp Adamski ustanowił w Maciejkowicach [[Kuracja|kurację]] należącą do dekanatu siemianowickiego. Została ona wyłączona z parafii Michałkowice oraz [[Parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym|Chorzów Stary]]. 11 grudnia 1984 [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]] wydał dekret potwierdzający istnienie parafii.<br />
Obecnie parafia należy do dekanatu Chorzów.<br />
Po wizytacji biskupiej, ze względu na zły stan techniczny zapadła decyzja o rozbiórce kościoła. Konstrukcja kościoła była drewniana, obmurowana przez parafian cegłami. Część belek była spróchniała i pojawiły się także pęknięcia na murach. Abp [[Zimoń Damian|Damian Zimoń]] 16 marca 2003 wydał zgodę na budowę nowego kościoła. Budowniczym został obecny proboszcz ks. Paweł Bul. Nowy kościół został zbudowany w 10 lat. Jest z cegły, otynkowany, o prostej konstrukcji. W ławkach nowego kościoła zmieści się 400 osób. 5 grudnia 2015 [[Skworc Wiktor|abp Wiktor Skworc]] uroczyście poświęcił nowy kościół. W czasie uroczystości złożono w mensie ołtarzowej relikwie św. Tymoteusza i Modestyny. <br />
<br />
Na terenie parafii działają: [[Dzieci Maryi]], ministranci, [[Ruch Światło-Życie]], [[Żywy Różaniec]].<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Kapliczki i krzyże przydrożne w Maciejkowicach]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Werner Ernest|ks. Ernest Werner]] administrator (1957-1958), kuratus (1958-1979)<br />
*[[Kaszuba Paweł|ks. Paweł Kaszuba]] (1979-2003)<br />
*[[Bul Paweł|ks. Paweł Bul]] (2003-nadal)<br />
<br />
== Bibliografia ==<br />
Dekret erekcyjny kuracji pod wezwaniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Maciejkowicach, WD 1958, nr 7, s. 137; G. Grzonka, Encyklopedia Chorzowa, Katowice 2009; J. Drabina, Historia Chorzowa od 1868 do 1945 roku, Chorzów 1999; Rys historyczny parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Świętej Rozalii w Maciejkowicach (z okazji 50-lecia parafii); L. Musioł, Michałkowice gmina i parafia, Siemianowice Śląskie 2004; Będziemy burzyć, GN 2004, nr 37; GN 5.12.2015.<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria: Parafie - M|Maciejkowice]]<br />
[[Kategoria: Dekanat Chorzów|Maciejkowice]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Wniebowzi%C4%99cia_Naj%C5%9Bwi%C4%99tszej_Maryi_Panny_w_Prze%C5%82ajce&diff=81349Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Przełajce2018-08-26T09:21:11Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Przelajka1.jpg|thumb|right]]<br />
[[Plik:Przelajka2.jpg|thumb|right]]<br />
[[Plik:Przelajka3.jpg|thumb|right]]<br />
Pierwsze informacje o wsi Przełajka pochodzą z XII wieku. W 1313 roku wieś była osadzona na prawie niemieckim, a jej nazwa brzmiała: Przelaya, Prelayka. W tamtych czasach była to wieś książęca. Jej ludność zajmowała się głównie rolnictwem. Pod koniec wieku XIII Przełajkę przejęła rodzina Henckel von Donnersmarck. W 1821 roku wieś została przyłączona do parafii w Czeladzi, a następnie do [[Parafia św. Michała Archanioła w Michałkowicach|parafii św. Michała Archanioła w Michałkowicach]]. <br />
==Budowa kościoła==<br />
W połowie XIX wieku powstały pierwsze plany budowy kościoła. Pierwsze zbiórki pieniędzy prowadzono już w 1886 roku. Oficjalna uchwała o budowie kościoła została podjęta w 1912 roku na posiedzeniu rady gminy. Wtedy to też powołano towarzystwo zbierania funduszy na budowę kościoła w Przełajce. W dużym stopniu przyczynił się do tego ks. Maksymilian Gerlin – ówczesny proboszcz parafii w Michałkowicach. Uzyskał on aprobatę dyrektora zakładów „Zjednoczone Huty Królewska i Laura” Ewalda. Zarząd huty zdecydował się dofinansować tę inicjatywę w wysokości 20 tys. marek. 8 grudnia 1918 młynarz Stanisław Morawiec ofiarował dwie morgi gruntu. Po licznych zbiórkach pieniędzy udało się zebrać na budowę kościoła na Przełajce 140 tys. marek. W 1919 roku zdecydowano się zwrócić o zgodę do oficjalnych władz powiatowych. Na początku władze podeszły do tego pomysłu bardzo sceptycznie. W planie budowy nie znalazło się nazwisko projektanta, a dodatkowo władze chciały by parafia obejmowała także pobliski Bańgów. Mieszkańcy tych dwóch dzielnic Siemianowic mieliby do kościoła bardzo blisko.<br />
<br />
W 1940 roku ówczesny administrator parafii w Michałkowicach [[Krawczyk Konrad|ks. Konrad Krawczyk]] zwrócił się do kurii biskupiej o możliwość odprawiania niedzielnej Mszy św. w przydrożnej kaplicy. Kuria wyraziła zgodę pod pewnymi warunkami. W kaplicy miał zostać urządzony ołtarz. Ponadto miało się tutaj znaleźć trzech duchownych. Pierwszym mianowanym kapłanem - [[lokalia|lokalistą]] w Przełajce został [[Kasperczyk Ewald|ks. Ewald Kasperczyk]]. Jego priorytetem stała się rozbudowa kaplicy. W 1943 roku odbyła się pierwsza wizytacja kanoniczna i wtedy to wyrażono uznanie dla pracy duszpasterskiej ks. Kasperczyka. Zlecono mu także zaprowadzenie osobnych [[Księgi metrykalne|ksiąg metrykalnych]] chrztów, ślubów, zgonów oraz intencji mszalnych i zapowiedzi. W 1947 roku nowym lokalistą parafii został [[Kopiec Wilhelm|ks. Wilhelm Kopiec]]. Dzięki jego inicjatywie w Przełajce poświęcono kamień węgielny i zgłębiono fundamenty. Prace budowlane postępowały bardzo szybko. 2 września 1951 kościół był już wybudowany. Tego samego dnia poświęcił go [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]]. Sześć lat później, 28 maja 1957 w Przełajce erygowano samodzielną [[Parafia|parafię]]. Konsekracji kościoła w 1961 roku dokonał [[Bieniek Juliusz |bp Juliusz Bieniek]]. <br />
<br />
==Wystrój kościoła==<br />
Wnętrze kościoła zaprojektował Eugeniusz Samek. Witraże w kaplicy chrzcielnej są autorstwa [[Ostrzołek Wiktor|Wiktora Ostrzołka]], a projektantem całego kościoła został [[Kapołka Jan (1891-1968)|Jan Kapołka]]. W budowę zaangażowało się wielu parafian. Także dzięki ich wysiłkom zbudowano probostwo. Większość sprzętów i szat liturgicznych sprowadzono z kaplicy im. Odrowążów w Chorzowie. Tam były one używane do 1939 roku. Na działce przekazanej przez pp. Korfantych zorganizowano cmentarz. Znajduje się on w odległości ok. 10 metrów od kościoła. <br />
Obecnie parafia liczy ok. 800 wiernych. <br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Krzyż przydrożny na Przełajce|Krzyż przydrożny]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Kasperczyk Ewald|ks. Ewald Kasperczyk]] lokalista (1942-1944)<br />
*[[Niemiec Ludwik|ks. Ludwik Niemiec]] lokalista (1944-1947)<br />
*[[Kopiec Wilhelm|ks. Wilhelm Kopiec]] lokalista (1947-1957), proboszcz (1957-1993) <br />
*[[Klimza Jan|ks. Jan Klimza]] (1993-2014)<br />
*[[Chmiel Edward|ks. Edward Chmiel]] (2014-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
M. Rzepka, Diecezja się kończy w Przełajce. Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, GN 2004, nr 21 (dodatek katowicki), s. 28; Janeczek „Od Sancovic do Siemianowic”. Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Przełajce, s. 388-392; M. Dreus „Kościoły Siemianowic Śląskich”. Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Przełajce, s. 44-47; Schematyzm Archidiecezji Katowickiej, Katowice 2005, cz. II. <br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - P|Przełajka]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Siemianowice Śląskie|Przełajka]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Naj%C5%9Bwi%C4%99tszego_Serca_Pana_Jezusa_w_Brzezinach_%C5%9Al%C4%85skich&diff=81321Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Brzezinach Śląskich2018-08-23T19:58:49Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Grafika:Brzeziny sl kosciol.jpg|thumb|right]]<br />
[[Grafika:Brzeziny sl oltarz.jpg|thumb|right]]<br />
<br />
Na terenie dzisiejszych Brzezin Śląskich 1 lipca 1882, dekretem władz pruskich utworzona została samodzielna gmina polityczna o nazwie „Birkenhain”, co tłumaczy się jako Brzezina. Nazwę Brzeziny Śląskie miejscowość otrzymała w 1922 roku po przyłączeniu Śląska do Polski. Pierwotnie katolicy z Brzezin uczęszczali do kościołów w [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu|Kamieniu]], [[Parafia Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Dąbrówce Wielkiej|Dąbrówce Wielkiej]] i do [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bytomiu|kościoła mariackiego w Bytomiu]]. Jednak za matkę kościoła w Brzezinach uznaje się kościół w Kamieniu. W 1909 roku Brzeziny stały się filią tej parafii i od tego czasu starano się o utworzenie własnej, samodzielnej placówki. Powodem była rosnąca liczba ludności w miejscowości oraz znaczna odległość do kościoła w Kamieniu (ok. 4 km). Jednak ówczesny proboszcz tamtej parafii [[Kruppa Józef|ks. Józef Kruppa]] nie sprzyjał temu planowi, ponieważ w 1899 roku w Kamieniu został wybudowany nowy, stosunkowo duży kościół oraz z jego parafii została w międzyczasie wydzielona parafia w Dąbrówce Wielkiej, gdzie wybudowano kościół w 1909 roku. Powstanie jeszcze jednego kościoła wiązało się z poważnymi kosztami. Budowa kościoła została więc tylko czasowo odroczona. Za namową mieszkańców i presją kurii wrocławskiej ks. Kruppa zgodził się jednak na rozpoczęcie budowy. <br />
<br />
==Budowa kościoła==<br />
Władze gminy na budowę kościoła podarowały grunt, jednak okazał się on nieodpowiedni z powodu zbyt płytkiej eksploatacji węgla prowadzonej przez kopalnię „Orzeł Biały”. Sprzedano tę ziemię i zakupiono parcelę, gdzie obecnie stoi kościół. Budowa rozpoczęła się w 1913 roku, architektem obrano [[Schneider Ludwik |Ludwika Schneidera]] z Reichenstein, zaś wykonanie powierzono Franciszkowi Neumanowi z Bytomia. W listopadzie 1915 roku budowla była wykonana w stanie surowym. Kościół nie posiada jednolitego stylu architektonicznego, przeważa styl mieszany, gotycko – romański. Kościół konsekrował 25 listopada 1915 biskup wrocławski [[Bertram Adolf|Adolf Bertram]], po czym ks. Józef Kruppa przekazał kościół samodzielnemu duszpasterzowi [[Bacia Sylwester|ks. Sylwestrowi Baci]]. Z dniem 1 stycznia 1919 Brzeziny przestały być [[Lokalia|lokalią]] parafii Kamień i stały się samodzielną [[Parafia|parafią]]. <br />
<br />
W czasie konsekracji kościół nie był jeszcze całkiem wyposażony. Posiadał ambonę wspartą na piaskowej płaskorzeźbie, trzy dzwony, dużą monstrancję, wykutą w piaskowcu chrzcielnicę, którą wieńczy figura Jana Chrzciciela wykonana przez rzeźbiarza [[Langmann Bogusław |Bogusława Langmana]], a została ona ufundowana przez piekarza Nepomuka Zdebika. W 1917 roku ks. Bacia sprowadził główny ołtarz z drewna dębowego z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Zawiera on płaskorzeźby przedstawiające ucztę w Emaus i błogosławieństwo Abrahama przez Melchizedeka. W 1918 roku zakupiono boczny ołtarz Najświętszej Maryi Panny, a rok później [[Św. Antoni Padewski|św. Antoniego]]. Wszystkie ołtarze zostały wykonane przez rzeźbiarza Georga Schreinera z Ratyzbony w stylu renesansowo-barokowym. W 1920 roku został zakupiony w tym samym stylu [[Boży Grób|Boży Grób]] w formie ołtarza, który niestety nie zachował się do dzisiaj. W 1923 roku ten sam artysta wykonał stacje [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]]. W 1920 roku kościół został wzbogacony o organy. Jest to instrument o 54 registrach, a zbudowany przez firmę „Berschdorf” w Nysie. Organy te posiadają stylową oprawę wykonaną z drewna dębowego nawiązującą zdobieniami do ołtarzy. Najstarszym obrazem w kościele jest duże malowidło przedstawiające [[św. Barbara|św. Barbarę]]. Obraz ten pochodzi z cechowni kopalni „Orzeł Biały” i prawdopodobnie powstał pod koniec XIX wieku. Kościół posiadał przed drugą wojną światową bogatą polichromię wykonaną przez [[Lemaszewski Zenon|Zenona Lemaszewskiego]] z Michałkowic, która po wojnie została zastąpiona inną, mniej bogatą. Po [[Sobór Watykański II|Soborze Watykańskim II]] usunięto z prezbiterium balaski i zdemontowano ambonę. W latach 80. ubiegłego wieku kościół przeszedł gruntowny remont wymuszony szkodami górniczymi. Kościół jest nadal narażony na szkody w wyniku rabunkowej eksploatacji złóż węgla kamiennego<br />
<br />
Pierwszy krzyż w Brzezinach Śląskich został postawiony w 1882 roku na obecnym placu kościelnym. Był on wykonany z kamienia, to przy nim mieszkańcy zbierali się, aby wyjść na mszę św. do parafii w Kamieniu. W 1915 roku został on przeniesiony na parafialny cmentarz. Obecnie na terenie parafii znajdują się cztery przydrożne krzyże. Po wybudowaniu kościoła i jego podstawowym uposażeniu proboszcz [[Brandys Jan|ks. Jan Brandys]] w 1927 roku zakupił 4 dzwony, z których ''Jan'' był największym dzwonem w powiecie tarnogórskim, w ten sposób zastąpiono zespół dzwonów zabranych przez Niemców w 1917 roku. Natomiast ten zespół dzwonów został z rozkazu władz okupacyjnych skonfiskowany w 1942 roku. <br />
<br />
22 lipca 1929 w Brzezinach Śląskich oddano do użytku Zakład Opieki Społecznej św. Antoniego, a 17 lutego 1930 zaczęły prowadzić go [[Jadwiżanki|ss. jadwiżanki]]. W 1997 roku opiekę nad tym domem przejęło miasto Piekary Śląskie. Został rozszerzony także zakres udzielanej opieki. <br />
<br />
22 lipca 1937 [[Sapieha Adam Stefan|abp Stefan Adam Sapieha]] ofiarował parafii relikwie [[bł. Bronisława|bł. Bronisławy]]. 1 listopada 1939 parafię objął [[Bednorz Herbert|ks. dr Herbert Bednorz]] – późniejszy biskup katowicki. Po zakończeniu drugiej wojny światowej na cmentarzu staraniem parafii powstał pomnik ofiar drugiej wojny światowej. Parafia obecnie liczy 4670 katolików.<br />
<br />
Parafia posiada relikwie [[Bł. Karolina Kózkówna|bł. Karoliny]] (w kaplicy Najświętszego Sakramentu) oraz 36 świętych, w tym relikwie krwi [[Jan Paweł II|św. Jana Pawła II]], świętych: [[Św. Klara|Klary]], [[Św. Kinga|Kingi]], [[Św. Jadwiga Śląska|Jadwigi Śląskiej]], [[Św. Jacek|Jacka]] i [[Św. Ojciec Pio|Ojca Pio]].<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Serce - pismo parafii NSPJ w Brzezinach Śląskich|Serce]]<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Krzyż przydrożny w Brzezinach Śląskich|Krzyż przydrożny]]<br />
*[[Figura NSPJ w Brzezinach Śląskich|Figura NSPJ]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Bacia Sylwester|ks. Sylwester Bacia]], kuratus (1915-1919), proboszcz (1919-1921)<br />
*[[Grunt Józef|ks. Józef Grunt]] (1921-1923)<br />
*[[Brandys Jan|ks. Jan Brandys]] administrator (1923-1924), proboszcz (1924-1933)<br />
*[[Brandys Paweł|ks. Paweł Brandys]] administrator excurrendo (1933)<br />
*[[Śmieja Stanisław|ks. Stanisław Śmieja]] proboszcz (1933-1939)<br />
*[[Brzóska Antoni|ks. Antoni Brzóska]] substytut (1939) <br />
*[[Bednorz Herbert|ks. Herbert Bednorz]] substytut (1939-1946)<br />
*[[Owczarek Antoni|ks. Antoni Owczarek]] substytut (1946-1963), proboszcz (1963-1975)<br />
*[[Flak Tadeusz|ks. Tadeusz Flak]] (1975-1994)<br />
*[[Fyrla Tadeusz|ks. Tadeusz Fyrla]] administrator (1994-1996), proboszcz (1996-2008) <br />
*[[Foik Henryk|ks. Henryk Foik]] (2008-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
Archiwum Parafii w Brzezinach Śląskich, Statystyki parafii Brzeziny Śląskie 1929' 1989, 1990, 2005; Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1929, nr 9, s. 82-83; L. Malorny, Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa Brzezinach Śląskich w latach 1945–1980, Katowice 1983, pr. mgr w Bibliotece WTL UŚ; H. Bednorz, Na trzydziestolecie poświęcenia kościoła parafialnego w Brzezinach Śląskich, Brzeziny Śląskie 1945; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, część 2, Dekanaty i parafie; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 91-92; M. Rzepka, Stadium przejściowe, GN 2005, nr 14 (dodatek katowicki), s. 8; D. Głazek, Domus Celeberrima. Architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 200.<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - B|Brzeziny]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Piekary Śląskie|Brzeziny]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_pw._%C5%9Aw._Aposto%C5%82%C3%B3w_Piotra_i_Paw%C5%82a_w_Gliwicach&diff=81320Kościół pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła w Gliwicach2018-08-23T19:53:47Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>==Kościół katedralny pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła w Gliwicach ==<br />
[[Plik:Gliwice katedra11.jpg|thumb|right]]<br />
[[Plik:Gliwice katedra 05.jpg|thumb|right]]<br />
[[Plik:Gliwice katedra 08.jpg|thumb|right]]<br />
==Historia==<br />
Kościół pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła jest trójnawową budowlą w stylu neogotyckim, której wznoszenie rozpoczęto w 1896 roku. Zgodę na budowę wydał biskup wrocławski [[Kopp Georg|kard. Georg Kopp]] na prośbę magistratu Gliwic. Głównym powodem postawienia nowego kościoła była sytuacja społeczna pod koniec XIX wieku. Wzrost liczby mieszkańców Gliwic w okresie uprzemysłowienia Górnego Śląska spowodował, że stary [[Parafia Wszystkich Świętych w Gliwicach|kościół pw. Wszystkich Świętych]] nie był w stanie pomieścić wszystkich wiernych. Autorem projektu katedry został architekt Hugo Heer z Bytomia, mieszkający w Wiedniu; kierownikiem budowy Robert Beck; a opiekunem przedsięwzięcia ks. [[Buchali Paweł|Paweł Buchali]]. Prace rozpoczęto 6 lipca 1896, poświęcenie kamienia węgielnego nastąpiło 23 listopada 1896, a w niecały rok później - 8 listopada 1899 ks. P. Buchali odprawił tutaj pierwszą mszę św. 16 maja 1900 kard. Kopp konsekrował kościół. Początkowo - do 15 stycznia 1908 - był to kościół filialny. Następnie dokonano erygowania nowej parafii, a pierwszym proboszczem został ks. [[Jagło Józef|Józef Jagło]], który już od 1903 roku był [[Kuracja|kuratusem]] kościoła. Własne [[Księgi metrykalne|księgi parafialne]] prowadzono zaś już od stycznia 1906 roku. W 1941 roku dokonano zmiany urzędującego proboszcza – został nim ks. E. Hampf. Koniec II wojny światowej przyniósł kolejne poważne zniszczenia kościoła. 24 stycznia 1945 wojska sowieckie dokonały ostrzału wojsk niemieckich w okolicach kościoła, skradziono też część sprzętów kościelnych. W następnych miesiącach wysiedlono niemieckiego proboszcza i przywrócono ks. Jagłę. Szkody wojenne usuwano do końca 1946 roku. W kolejnych latach przeprowadzano prace remontowe i renowacyjne. 25 marca 1992 [[Jan Paweł II|papież Jan Paweł II]] podniósł kościół do godności katedry. <br />
<br />
==Budowla i wnętrze==<br />
Kościół zbudowano na planie krzyża łacińskiego o wymiarach 52 m (nawa główna) x 39 m (nawa poprzeczna). Posiada też dwie niższe nawy boczne (10,5 m) i wyższą główną (19,5 m). Prezbiterium zostało zamknięte pięciobocznie, a z obejścia wokół zostały wyprowadzone przejścia do bocznych kaplic i zakrystii. Nad całą budowlą dominuje wieża, która wraz z krzyżem mierzy 75,5 m wysokości. Mury kościoła zostały oblicowane cegłą klinkierową i glazurowaną, która pochodzi z Ligoty Zabrskiej. <br />
<br />
Pierwsze trzy dzwony na wieży kościoła św. Apostołów Piotra i Pawła były odlane z brązu w ludwisarni braci Ullrich w Apoldzie i poświęcone w 1899 roku. W marcu 1917 roku Niemieckie Ministerstwo Wojny zarządziło ich zarekwirowanie na cele wojenne. Nowe dzwony poświęcono 10 września 1922. Największy z nich to dzwon Św. Marii, ważący – 3,405 tony o średnicy 1,88 m, posiada napis po łacinie oznaczający: ''Święta Mario Królowo Pokoju, módl się za nami. Od powietrza, głodu i wojny wybaw nas Panie''. Dzwon średni, to dzwon [[Św. Józef|Św. Józefa]] o wadze 2,010 tony i średnicy 1,57 m, posiada napis: ''Święty Józefie, opiekunie nasz, wejrzyj na twoją rodzinę i strzeż ją w roku pańskim 1922, w roku srebrnego jubileuszu księdza proboszcza Józefa Jagło''. Najmniejszy, to dzwon [[Św. Jerzy|Św. Jerzego]], ważący 943kg o średnicy 1,38m, posiadający napis: ''Święty Jerzy walcz za nas. 538 parafian poległo na wojnie 1914–1918. Niech odpoczywają w pokoju'' ''Nikt nie ma większej miłości, niż ten, kto oddaje życie za przyjaciół swoich J 15.15''. <br />
<br />
Wewnątrz kościoła znajdują się trzy ołtarze wykonane przez Zakład Sztuki Kościelnej Carla Buhla z Wrocławia oraz dwa ołtarze powstałe w Zakładzie Artystycznym Mayera z Monachium. Ołtarz główny z drzewa sosnowego przedstawia obraz Świętych Apostołów [[Św. Piotr Apostoł|Piotra]] i [[Św. Paweł Apostoł|Pawła]] autorstwa Juliana Waldowskiego, po bokach są zaś umieszczone figury [[Św. Jadwiga Śląska|Św. Jadwigi Śląskiej]] oraz Św. Elżbiety z Turyngii. Nad całością góruje figura [[Św. Michał Archanioł|Archanioła Michała]]. Ponadto ołtarz zdobią figury czterech aniołów – dwa umieszczona po bokach tabernakulum i dwa kolejne powyżej. W ołtarzu umieszczono relikwie świętych [[Św. Wiktor|Wiktora]] i Innocentego. W ramach projektu „Renowacja 2000” dokonano odnowienia elementów wnętrza i w centralnym miejscu prezbiterium został ustawiony nowy ołtarz soborowy, wykonany przez artystę Stanisława Brachmańskiego z okazji pielgrzymki Jana Pawła II do Gliwic 17 czerwca 1999. Na antypendium umieszczono znaną scenę z Ewangelii Św. Łukasza – spotkanie Pana Jezusa i uczniów w Emaus. Obok ołtarza ustawiono ambonkę oraz chrzcielnicę. Przed starym ołtarzem głównym ustawiono katedrę biskupa - tron papieski Jana Pawła II, na którym zasiada biskup podczas przewodniczenia obrzędom Mszy św. <br />
<br />
W transepcie południowym znajduje się ołtarz boczny Najświętszego Serca Pana Jezusa zawierający obraz Chrystusa, z lewej figurę [[Św. Franciszek z Asyżu|Św. Franciszka z Asyżu]] i z prawej [[Św. Antoni Padewski|Św. Antoniego z Padwy]]. W zwieńczeniu góruje figura [[Św. Błażej|Św. Błażeja]] ustawiona tam na pamiątkę fundacji ołtarza przez Błażeja Goika. Naprzeciw tego ołtarza mieści się ołtarz Najświętszej Maryi Panny. Umieszczono w nim obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem stojącej na globie ziemskim, jako Królowej Niebios (obecnie zamiennie umieszcza się obraz Matki Boskiej Fatimskiej poświęcony w 1952 roku przez proboszcza [[Maruszczak Jan|ks. Jana Maruszczaka]] z okazji Roku Maryjnego. Po bokach widnieją figury [[Św. Józef|św. Józefa]] i [[Św. Anna|św. Anny]]. Nad całością góruje rzeźba przedstawiająca [[Św. Alojzy Gonzaga|Św. Alojzego Gonzagę]], patrona młodzieży. Obrazy umieszczone w obu ołtarzach bocznych, jak też w nawie głównej w 1899 roku wykonał Julian Waldowski z Wrocławia. Artysta często współpracował z firmą Buhla. <br />
<br />
Kolejne dwa ołtarze, to ołtarz Matki Boskiej Bolesnej, w którym znajdują się relikwie męczenników Candidusa, Feliksa i Klemencji. Centralną część zajmuje Pieta przedstawiająca Matkę Bożą pochylającą się nad Chrystusem zdjętym z Krzyża dominującym nad rzeźbą. Po bokach umieszczono figury dwóch aniołów podtrzymujących pięcioramienne świeczniki. Ołtarz ufundowała w 1910 roku rodzina Błażeja i Ewy Goik z Gliwic–Trynku.<br />
Drugi z ołtarzy pochodzący z 1912 roku i ufundowany przez Jana Wowrę, to ołtarz Matki Boskiej Częstochowskiej w formie tryptyku znajdujący się na ścianie wschodniej w transepcie północnym. Jego zewnętrzna płaszczyzna przedstawia obraz Jezusa, jako Najlepszego Przyjaciela Dzieci. Wewnątrz umieszczono wizerunek Czarnej Madonny, na skrzydłach bocznych znajdują się płaskorzeźby przedstawiające św. Notburgę i [[Bł. Bronisława|bł. Bronisławę]]. Pod mensą w pozycji leżącej został przedstawiony [[Św. Stanisław Kostka|św. Stanisław Kostka]]. Ołtarz dedykowano pierwszemu biskupowi gliwickiemu [[Wieczorek Jan|Janowi Wieczorkowi]] w 50. rocznicę święceń kapłańskich. Oba ołtarze zostały odrestaurowane na przełomie 2007/2008 przez Zakład Konserwatorski z Lubaczowa. <br />
<br />
Ważnymi elementami wystroju są ambona i konfesjonał. Na bogato zdobionej ambonie, będącej także dziełem Buhla, zostały umieszczone płaskorzeźby czterech Ewangelistów oraz Chrystusa. Wieńczący ją baldachim ukazuje figurę Św. Jerzego (wyraz hołdu dla kard. Koppa za dokonaną konsekrację kościoła). Filar znajdujący się naprzeciwko ambony został ozdobiony odlewem naturalnej wielkości Chrystusa Nauczyciela wykonanym w 1910 roku przez firmę Mayer z Monachium. Chrzcielnica pochodzi z 1900 roku; została wykonana z marmuru i umieszczona na drewnianej podstawie. Ma formę czworoboku. Na kopule umieszczono drewniane figurki przedstawiające Pana Jezusa i Jana Chrzciciela w scenie chrztu w Jordanie. W 1996 roku skradziono je i następnie zastąpiono nowymi, w 2001 roku wykonanymi w brązie przez artystę-rzeźbiarza [[Brachmański Zygmunt|Zygmunta Brachmańskiego]]. <br />
<br />
Stacje [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]] także stanowią o wysokich walorach estetycznych katedry. Początkowo do II wojny światowej były one zawieszone na ścianach naw bocznych. Po wojnie poddano je renowacji, która nie była zbyt udana, gdyż barwna polichromia została przykryta białą farbą i na nią naniesiono złocenia. Taki stan rzeczy przetrwał do lat 70-tych, kiedy to zdecydowano usunąć stacje Drogi Krzyżowej z kościoła i zastąpić je nowymi scenami Męki Pańskiej wykonanymi w technice sgraffito (nałożenie kolorowych barw tynku i wydobywanie formy poprzez zdrapywanie warstw wierzchnich) przez Jana Szmuca z Krakowa. W 2006 roku do katedry wróciły stare, neogotyckie stacje Drogi Krzyżowej, które poddano żmudnej i czasochłonnej renowacji w Zakładzie Konserwatorskim przy Muzeum w Lubaczowie; jako dziękczynienie za przeżyty Rok Eucharystii w 2005 roku. Jako, że Diecezjalna Komisja ds. Budownictwa Sakralnego i Kościelnego podjęła decyzję o braku możliwości współistnienia dwóch stacji Drogi Krzyżowej, za zgodą konserwatora zabytków zabezpieczono i zasłonięto sceny Męki Pańskiej w technice sgraffito. W tej technice można obecnie podziwiać jedynie wizerunki Tajemnic Różańca Świętego, które widnieją na ścianie wschodniej prezbiterium. <br />
<br />
W 1934 roku pomalowano wnętrze kościoła zgodnie projektem inż. Hinssena. Sklepienia nad ołtarzem głównym, to symbole siedmiu sakramentów świętych oraz czterech ewangelistów. Nad ołtarzem NMP znajdują się wezwania litanii loretańskiej, a nad ołtarzem Serca Jezusowego - wezwania starochrześcijańskie. Pozostałe malowidła ścienne pochodzą z lat 70-tych i są autorstwa Jana Szmuca z Krakowa. <br />
<br />
Ważnym elementem wystroju wnętrza są witraże. Niestety pierwotna wersja firmy A. Kliem z Raciborza uległa zniszczeniu podczas II wojny światowej. Obecne witraże pochodzą z lat 50-tych. Jedyne zachowane przedwojenne witraże znajdują się nad ołtarzami bocznymi. Nad ołtarzem NMP widnieje witraż przedstawiający NMP, jako Królową Różańca Świętego. Jej Boskie Dziecię przekazuje Św. Dominikowi różaniec, obok klęczy [[Św. Katarzyna ze Sieny]]. Witraż ufundowała Kongregacja Różańca Świętego z parafii Wszystkich Świętych. Nad ołtarzem Serca Jezusowego znajduje się witraż przedstawiający Świętą Rodzinę z Trójcą Świętą. W portalu głównym - w celu lepszego oświetlenia przedsionka - w 1911 roku zamontowano witraż Adoracji Baranka Bożego przez aniołów wykonany przez firmę Mayer z Monachium. W ostatnich latach uzupełniono istniejące 4 nowymi witrażami wykonanymi przez firmę Glassini z Chorzowa. Pierwszy przedstawia logo Pielgrzymki papieża Jana Pawła II do Ojczyzny w 1999 roku, drugi zawiera logo Pielgrzymki Jana Pawła II do Gliwic, trzeci - herb Biskupa Gliwickiego Jana Wieczorka z okazji 25-lecia sakry biskupiej (16 sierpnia 2006), czwarty - emblemat pt. ''Eucharystia fundamentem wspólnoty parafialnej'' upamiętniający 100. rocznicę ustanowienia parafii (15 stycznia 2008).<br />
<br />
Wśród cennych elementów wystroju wnętrza kościoła można wyróżnić także organy gliwickiej firmy Ernst Kurzer zainstalowane w 1899 roku. Obecnie mają one ponad 4000 piszczałek, 55 głosów, 42 rejestry boczne, 3 ręczne klawiatury i jeden pedał ze sterowaniem elektropneumatycznym. Ich rozbudowy w 1936 roku dokonała firma Gebrüder Rieger z Karniowa, a kolejne remonty przeprowadzono w latach 1987/88 oraz 2008/2009. To pozwoliło utrzymać instrument na wysokim poziomie brzmienia i co roku - od 1990 roku - organizować międzynarodowy festiwal „Dni Muzyki Organowej”. <br />
<br />
W 2000 roku, w ramach projektu renowacyjnego, powstała kaplica Adoracji Najświętszego Sakramentu, która wcześniej była salką Św. Stanisława. Mieści się ona na lewo od ołtarza głównego. Nad Kaplicą Adoracji znajduje się neogotycka Kapliczka z figurką Dzieciątka Jezus „Praskie Jezulatko”. Na ścianie bocznej kaplicy widnieje obraz MB Nieustającej Pomocy. W 2003 roku obok katedry powstało Centrum Edukacyjne im. Jana Pawła II. 17 czerwca 2009, w 10. rocznicę pobytu papieża Jana Pawła II w Gliwicach wspólnie z władzami miasta zasadzono Dąb Papieski. <br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Katedra – Informator parafii katedralnej w Gliwicach|Katedra]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Jagło Józef|ks. Józef Jagło]] (1908-1949) <br />
*[[Hampf E.|ks. E. Hampf]] substytut (1941-1945)<br />
*[[Maruszczak Jan|ks. Jan Maruszczak]] (1949-1959)<br />
*[[Świder Feliks|ks. Feliks Świder]] (1959-1978)<br />
*[[Kołodziej Konrad|ks. Konrad Kołodziej]] (1978-2010)<br />
*[[Plucik Bernard|ks. Bernard Plucik]] (2010-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
J. Bonczol, Katedra pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła, [w:] "Rocznik Muzeum w Gliwicach", t. 9, Gliwice 1993 i t. 10, Gliwice 1994; Parafialny folder okolicznościowy dot. wystroju wnętrza katedry; F. Koenig, Organy katedry gliwickiej, Gliwice 2008; J. Kopiec, Diecezja gliwicka: dzieje i współczesność, Opole 1999; J. Schmidt, Historia kościołów w Gliwicach, Gliwice 1998; Tenże, Kościoły ziemi gliwickiej-Gliwice, Gliwice 2007.<br />
<br />
{{Kościoły i parafie diecezji gliwickiej}}<br />
[[Kategoria:Kościoły i parafie diecezji gliwickiej - G]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_b%C5%82._Karoliny_w_Tychach&diff=81319Parafia bł. Karoliny w Tychach2018-08-23T19:51:40Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Grafika:Tychykarol1.jpg|right|thumb|200px]]<br />
[[Grafika:Tychykarol6.jpg|right|thumb|200px]]<br />
[[Grafika:Tychykarol4.jpg|right|thumb|200px]]<br />
<br />
Znaczna rozbudowa miasta Tychy po II wojnie światowej spowodowała konieczność budowy kolejnych kościołów i punktów katechetycznych, które pozwoliłyby objąć opieką duszpasterską napływającą ludność z całej Polski. Miasto jednak w zamyśle było budowane jako miasto socjalistyczne, w którym nie przewidywano miejsc kultu. W połowie lat 80. XX wieku można było zauważyć nieznaczną poprawę relacji: Kościół-państwo, co umożliwiło budowę obiektów sakralnych, także w Tychach.<br />
<br />
30 października 1987 zostało wskazane miejsce przez Wojewodę Katowickiego na budowę punktu katechetycznego w Tychach na osiedlu „T”. Budowniczym punktu katechetycznego został mianowany 16 czerwca 1987 ks. [[Pająk Jerzy|Jerzy Pająk]], który w 1988 roku rozpoczął prace związane z realizacją tegoż projektu. Miejsce budowy zostało poświęcone przez bpa [[Zimoń Damian|Damiana Zimonia]] 6 sierpnia 1989. W okresie od 26 sierpnia 1989 istniała tymczasowa parafia pw. bł. Karoliny Kózkówny, a 21 października 1990 ostatecznie ustanowiono parafię, ustalając jednocześnie jej granice. 22 sierpnia 1992 nowym proboszczem został mianowany ks. [[Szklorz Józef|Józef Szklorz]], który 17 grudnia 1992 za symboliczną sumę 100 złotych kupił od miasta działkę pod budowę kościoła.<br />
<br />
==Budowa kościoła i jego wystrój==<br />
<br />
13 sierpnia 1993, po zatwierdzeniu przez władze miejskie projektu kościoła i zaplecza duszpasterskiego, zostało wydane pozwolenie na rozpoczęcie budowy. Od razu też podjęto roboty ziemne, a pierwszą cegłę przy uroczystym rozpoczęciu wznoszenia murów kościoła położył 3 maja 1994 [[Zimoń Damian|abp Damian Zimoń]]. 25 grudnia 1994 parafia wzbogaciła się o nowe dzwony: pierwszy nazwany imieniem Maria o wadze 700 kg, drugi - Józef o wadze 350 kg i trzeci – Barbara ważący 220 kg. Zostały one umieszczone na konstrukcji, która miała zostać wbudowana w planowaną dzwonnicę. Wszystkie dzwony zostały wykonane przez firmę „Felczyńskich” z Przemyśla. Budowę dzwonnicy, o wysokości 30 m, rozpoczęto 10 października 1998, a ukończono ją 25 października 2000. Obecnie w dzwonnicy zamontowane są cztery dzwony. Prócz trzech, już wymienionych, jest także dzwon Jubileuszowy o wadze 1500 kg.<br />
<br />
15 czerwca 1999 papież [[Jan Paweł II]] poświęcił w Gliwicach kamień węgielny, wmurowany w ścianę kościoła 3 czerwca 2000. Budowę zakończono 18 listopada 2000 uroczystą Mszą świętą, podczas której abp Damian Zimoń dokonał konsekracji kościoła. We Mszy uczestniczył także bp [[Skworc Wiktor|Wiktor Skworc]], ordynariusz diecezji tarnowskiej, z której pochodziła patronka bł. Karolina.<br />
<br />
Wokół kościoła w 2002 roku zostały ustawione stacje Drogi Krzyżowej wykonane w drewnie przez Antoniego Toborowicza. Artystycznie nawiązują one do wystroju wnętrza kościoła i kaplicy znajdującej się pod kościołem. W wolno stojącej dzwonnicy znajduje się kapliczka z figurą Matki Bożej Fatimskiej, poświęcona 11 września 1996 przez abpa Damiana Zimonia. Projektantem kościoła jest mgr inż. [[Ratajski Grzegorz|Grzegorz Ratajski]], konstruktorem obiektu mgr inż. Marian Krenzel, a kierownikiem budowy był mgr inż. Józef Kozłowski. Projekt wnętrza, polichromie, stacje [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]] są autorstwa [[Kalarus Roman|Romana Kalarusa]] i [[Piech-Kalarus Joanna|Joanny Piech–Kalarus]]. 21 czerwca 2001 parafia otrzymała Nagrodę Specjalną oraz Nagrodę II Stopnia w Grupie X w konkursie „Budowa Roku 2000”. Konkurs był organizowany przez Ministerstwo Rozwoju Regionalnego i Budownictwa, Polski Związek Inżynierów i Techników, Urząd Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast i Główny Urząd Nadzoru Budowlanego.<br />
<br />
==Działalność charytatywna==<br />
Przy parafii działa [[Ośrodek Caritas Christoforos|Ośrodek Caritas Christoforos]], którego celem jest niesienie pomocy osobom potrzebującym. Powstał on z inicjatywy [[Szklorz Józef|ks. Józefa Szklorza]] jesienią 1990 roku, a jego działalność prowadzona była początkowo na osiedlu „F” w Tychach. Jednak po oddaniu do użytku nowego budynku, w którym znajdowały się: probostwo, kancelaria i salki katechetyczne, Christoforos został przeniesiony 6 grudnia 1997 do specjalnie w tym celu zaadaptowanych pomieszczeń po byłym probostwie. Ośrodek niesie pomoc dla ok. 60 dzieci. Obejmuje ona codzienne wydawanie obiadów, podwieczorków, pomoc w nauce, organizację letnich i zimowych koloni charytatywnych w Domu Kolonijnym w Wiśle. Od 1 stycznia 2001 z ośrodka korzysta także licząca ok. 30 osób grupa emerytów, rencistów o niskich dochodach, która może liczyć na wsparcie ze strony parafii. <br />
<br />
W parafii organizowane są także liczne spotkania dla poszczególnych grup wiekowych, począwszy od dzieci, poprzez młodzież i dorosłych, a skończywszy na emerytach i rencistach, co pozwala zintegrować parafian. W ośrodku prócz pracowników etatowych, działa także liczna grupa wolontariuszy, która zaangażowana jest przede wszystkim w pracę z potrzebującymi dziećmi. W odpowiedzi na ciągle rosnące potrzeby związane z działalnością Ośrodka Caritas Christoforos, w marcu 2004 roku rozpoczęto budowę Domu Parafialnego „Wyobraźnia Miłosierdzia”. Projektowany budynek wraz z istniejącą już aulą Jana Pawła II (powstałą w listopadzie 2001 roku po przebudowie byłej kaplicy i byłego probostwa) oraz przyległymi boiskami będzie mógł rozszerzyć swoją działalność i w ten sposób odpowiedzieć na rosnące potrzeby parafii.<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Karolinka i my - pismo parafii bł. Karoliny Kózkówny w Tychach|Karolinka i my]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Pająk Jerzy|ks. Jerzy Pająk]] administrator (1989-1991), proboszcz (1991-1992)<br />
*[[Szklorz Józef|ks. Józef Szklorz]] (1992-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
Historia budowy kościoła pw. bł. Karoliny w Tychach, WA 2001, nr 6-7, s. 354-358; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, cz. 2, Dekanaty i Parafie, Katowice 2005; R. Szner, Przewodnik po tyskich kościołach, Tychy 2006; R. Lar, Parafia bł. Karoliny w Tychach, powstanie, rozwój, struktury ewangelizacyjne, Katowice 2006, praca mgr mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; Nowo erygowane parafie. Tychy-parafia pw. bł. Karoliny, WD 1991, nr 10, s. 362. <br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - T|Tychy]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Tychy Nowe|Tychy]]<br />
[[Kategoria:Tychy]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Ducha_%C5%9Awi%C4%99tego_w_Bytkowie&diff=81318Parafia Ducha Świętego w Bytkowie2018-08-23T19:46:45Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Bytkow ducha1.jpg|right|thumb]]<br />
[[Plik:Bytkow ducha2.jpg|right|thumb]]<br />
Siemianowice Śląskie powstały z połączenia gmin wiejskich Siemianowic i Huty Laura (1923) oraz Michałkowic, Bytkowa, Bańgowa i Przełajki (1951). Bytków jest najstarszą dzielnicą tego miasta. Pierwsze wzmianki można znaleźć w ''Liber beneficiorum'' Jana Długosza (ok. 1470). Na XIV-wiecznych pergaminach można przeczytać, że właścicielami wsi byli Wochnikowie. W XVI wieku Bytków przeszedł w ręce rodu Starzyńskich. Na początku XVIII stulecia osada została kupiona przez Hunterów von Grandon, a w połowie tegoż wieku stała się własnością rodu von Kloch. Od 1796 roku Bytków należał do księcia Hohenlohe z Ujaźdu. <br />
<br />
Po raz pierwszy pomysł wybudowania kościoła w Bytkowie pojawił się w połowie ubiegłego wieku. W 1950 roku wikariusz generalny skierował dwa pisma - jedno do ks. Hojki z Michałkowic, drugie do proboszcza z Lędzin, ks. Jan Klyczki. Prosił w nich, by podjęli się zadania budowy tutaj kościoła. W listach do obydwu podkreślał wagę tego przedsięwzięcia ze względu na dobro wielu tysięcy ''dusz'', które pozostawały bez opieki duszpasterskiej. Sytuacja ta była związana z szybkim rozwojem przemysłu i pojawianiem się kolejnych osiedli mieszkaniowych. Bytków stał się ważną częścią składową dużego miasta o górniczo-rolniczym charakterze. Do Prezydium Miejskiej Rady Narodowej Wydziału Budownictwa w Siemianowicach Śląskich, a następnie do Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej zostały skierowane odpowiednie pisma z prośbą o zgodę na budowę kościoła. Z powodu braku odpowiedzi proboszcz [[Parafia św. Michała Archanioła w Michałkowicach| parafii św. Michała Archanioła w Michałkowicach]] podjął decyzję, by co tydzień w niedzielę odprawiać mszę w Bytkowie, przy kapliczce [[Św. Jan Nepomucen|św. Jana Nepomucena]]. Pomimo ostrzeżeń ze strony władz nie wycofał się z tego pomysłu, co też odniosło oczekiwany skutek. 16 września 1975 zastępca wojewody Zdzisław Gorczyca w piśmie do kurii diecezjalnej wyraził zgodę na budowę kościoła w Bytkowie. Chcąc utrudnić realizację planów, miejsce zostało wyznaczone przy ulicy Węglowej, w niedalekim sąsiedztwie stawów „Brysiowych”. Podmokły teren utrudniał jakąkolwiek budowę na tym terenie, a lokalizacja z dala od osiedla „Tuwim” wykluczała je jako teren parafii.<br />
<br />
14 marca 1977 rozpoczęto, bez zezwolenia władz budowę kościoła w Bytkowie. W piśmie z 9 lipca 1977 prezydent Siemianowic Śląskich Witold Woźniczka udzielił parafii św. Michała Archanioła w Siemianowicach pozwolenia na budowę kościoła. Za wykonanie zadania odpowiedzialny był zespół projektantów: Krystian Laske, Stefan Walendowski, Teodor Okoń. Pracy przewodził ks. Frelich, wyznaczony do tego zadania przez kurię katowicką. Nie ograniczał się on tylko do obserwowania postępu prac budowlanych , ale tak jak wszyscy pracował tam, gdzie zaistniała taka potrzeba. Swoje zaangażowanie przypłacił chorobą nerek, po której nie był w stanie kontynuować pracy. Dlatego też bp [[Bednorz Herbert|Herbert Bednorz]] dekretem z 13 kwietnia 1978 mianował go proboszczem parafii św. Józefa w Zabrzegu. Następcą ks. Frelicha został ks. Konrad Zubel, któremu dane było dokończyć prace przy budowie kościoła. 20 października 1988 kościół został poświęcony. W ołtarzu umieszczono relikwie świętych męczennic Fortunaty i Rewokaty. Przez następne lata prowadzono jeszcze prace związane z budową kaplicy cmentarnej, urządzaniem parkingu i przebudową wieży kościelnej. Kościół otrzymał również wystrój wewnętrzny: organy, stacje Drogi Krzyżowej i witraże w oknach na chórach.<br />
<br />
W parafii Ducha Świętego w Siemianowicach–Bytkowie funkcjonują następujące grupy parafialne:<br />
[[Legion Maryi]], [[Odnowa w Duchu Świętym]], Schola młodzieżowa, Katecheza dla Dorosłych, Apostolat Margaretka, Ministranci, Franciszkański Zakon Świeckich, Nadzwyczajni Szafarze Komunii Świętej, [[Akcja Katolicka]], [[Dzieci Maryi]], [[Ruch Światło-Życie]], Eucharystyczny Ruch Młodych, [[Żywy Różaniec]].<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Duch Bytkowski - pismo parafii w Bytkowie| Duch Bytkowski]]<br />
*[[Biuletyn parafialny – Duch Święty w Bytkowie|Biuletyn parafialny]]<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Kaplica św. Jana Nepomucena w Bytkowie]]<br />
*[[Krzyż przydrożny w Bytkowie na Watoły]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Frelich Janusz|ks. Janusz Frelich]] duszpasterz (1974-1978)<br />
*[[Zubel Konrad|ks. Konrad Zubel]] rektor (1978-1980), proboszcz (1980-2009)<br />
*[[Kopczyk Tomasz|ks. Tomasz Kopczyk]] (2009-nadal)<br />
<br />
== Bibliografia ==<br />
Archiwum parafii w Bytkowie, Kronika parafialna, t. 1-2; Dekret erekcji Parafii Świętego Ducha w Siemianowicach Śl.-Bytkowie, WD 1980, nr 8, s. 179-180; Z. Janeczek, Bytkowskie szkice historyczne, Siemianowice Śląskie 2009, s. 76; Z. Janeczek, Siemianowicki słownik biograficzny, Katowice 1996, s. 245; Tenże, Od Sancovic do Siemianowic. Szkice z dziejów miasta i okolic, Katowice 1993; K. Zubel, Relacje o budowie nowych kościołów i ich konsekracji, WD 1988, nr 12, s. 437; M. Krzyżowski, Parafia Świętego Ducha w Bytkowie (1980-1990), powstanie i integracja, Bytków-Rojca 1990, mps w Bibliotece WTL UŚ Katowice; A. Halor, Przewodnik siemianowicki. Wędrówki po mieście i okolicy, Siemianowice Śląskie 2000; S. Sierla, Życie darowane mi po raz drugi, Świbie 2004.<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria: Parafie - B|Bytków]]<br />
[[Kategoria: Dekanat Siemianowice Śląskie|Bytków]]<br />
[[Kategoria: Siemianowice Śląskie]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Micha%C5%82a_Archanio%C5%82a_w_Katowicach&diff=81317Parafia św. Michała Archanioła w Katowicach2018-08-23T19:41:39Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Grafika:Kat Zgrzebnioka zewnatrz.jpg|right|thumb]]<br />
[[Grafika:Kat Zgrzebnioka wnetrze.jpg|right|thumb]]<br />
[[Grafika:Kat Zgrzebnioka wystroj.jpg|right|thumb]]<br />
Parafia pw. św. Michała Archanioła jest zlokalizowana na pograniczu południowych dzielnic Katowic: Brynowa, Ligoty i Parku Kościuszki. Tereny te po II wojnie światowej były i są stale rozbudowywane. Powstały tu nowe dzielnice: Brynów A i B, tzw. Ptasie Osiedle i Osiedle Zgrzebnioka.<br />
<br />
W ostatnich latach w pobliżu Parku Kościuszki i Katowickiego Parku Leśnego na dawnych nieużytkach rozbudowywane jest Ptasie Osiedle pomiędzy ulicami Drozdów i Gawronów. W tych warunkach Kuria Archidiecezjalna, uznając potrzeby tutejszych mieszkańców, 21 lutego 1981 wydała dekret o erygowaniu nowej parafii św. Michała Archanioła w dekanacie Katowice-Śródmieście - początkowo przy zabytkowym drewnianym kościółku pw. św. Michała w Parku Kościuszki. Parafia ta, po znacznej rozbudowie probostwa i obiektów sakralno-charytatywnych, ma swą siedzibę przy ul. Gawronów 20. <br />
<br />
W kościele św. Michała, znajdującym się w Parku Kościuszki od 1959 roku w każdą niedzielę są odprawiane Msze święte dla mieszkańców pobliskich osiedli. Na niedzielną Mszę świętą do zabytkowego kościoła z XVI wieku, pochodzącego z [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Syryni|Syrynii]] k. Wodzisławia, przyjeżdża też wielu mieszkańców innych dzielnic Katowic, łącząc aspekt religijny ze spacerem po Parku Kościuszki lub zwiedzaniem liczącego ponad 500 lat zabytkowego obiektu śląskiego drewnianego budownictwa sakralnego. Kościółek ten cieszy się też dużym uznaniem nowożeńców, nie tylko z Górnego Śląska, którzy w tym malowniczym obiekcie zawierają sakrament małżeństwa.<br />
<br />
Parafia św. Michała posiada i użytkuje obecnie cztery obiekty sakralne i charytatywne: <br />
*zabytkowy, [[Kościół pw. św. Michała Archanioła w Katowicach|drewniany kościółek w Parku Kościuszki]] pw. św. Michała Archanioła,<br />
*[[kaplica Miłosierdzia Bożego w Katowicach|kaplicę Miłosierdzia Bożego]] w adaptowanym do tego celu domu jednorodzinnym na osiedlu Brynów przy ul. Różyckiego,<br />
*[[kaplica Chrystusa Sługi w Katowicach - Rotunda|kaplicę Chrystusa Sługi]] zwaną też Rotundą przy ul. Gawronów. <br />
*główny, nowo wybudowany [[Kościół Matki Kościoła w Katowicach| kościół pw. Matki Kościoła]], użytkowany od października 2000 roku. Wystrój wnętrza zaprojektowali [[Kalarus Roman|Roman Kalarus]] i [[Piech-Kalarus Joanna|Joanna Piech-Kalarus]]. <br />
<br />
Parafia św. Michała opiekuje się też zbudowanym na jej terenie hospicjum archidiecezjalnym, które 7 grudnia 2000 poświęcił [[Zimoń Damian|abp Damian Zimoń]].<br />
<br />
Przy parafii św. Michała funkcjonuje budowany od 1993 roku, duży zespół obiektów sakralno-charytatywnych wraz z probostwem, [[Ośrodek Krucjaty Wyzwolenia Człowieka|Ośrodkiem Krucjaty Wyzwolenia Człowieka]], Diecezjalnym Ośrodkiem Katechumenatu oraz innymi obiektami, w których m.in. zlokalizowano Biuro Pielgrzymkowe AVE, Urząd Pocztowy Katowice 35, dwa duże parkingi samochodowe i garaże.<br />
<br />
Na terenie parafii św. Michała mieszkał światowej sławy kompozytor [[Kilar Wojciech|Wojciech Kilar]] z rodziną. Wojciech Kilar zmarł 29 grudnia 2013. Państwo Kilarowie i rodzina Raj byli fundatorami trzech dzwonów, które 25 września 1993 poświęcił [[Bernacki Gerard|bp Gerard Bernacki]].<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Jutrzenka Wolności - pismo parafii św. Michała w Katowicach|Jutrzenka Wolności]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Skornia Józef|ks. Józef Skornia]] rektor (1959-1965)<br />
*[[Strzyż Jerzy|ks. Jerzy Strzyż]] rektor (1965-1970)<br />
*[[Michalik Marian|ks. Marian Michalik]] rektor (1970-1980)<br />
*[[Bolczyk Henryk|ks. Henryk Bolczyk]] rektor (1980-1981), proboszcz (1981-1992)<br />
*[[Kolorz Władysław|ks. Władysław Kolorz]] (1992-2012)<br />
*[[Spyra Marek|ks. Marek Spyra]] (2012-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia ==<br />
Któż Jak Bóg. Pamiątka Poświęcenia Kościoła Parafialnego Matki Kościoła Niepokalanej Jutrzenki Wolności. Parafia św. Michała Archanioła w Katowicach, opr. C. Paczuła, Katowice [brw]; J. Siebel, Kościół świętego Michała Archanioła w Katowicach, Katowice 1998; A. Wróbel, Z przeszłości czterech wsi. Syrynia, Lubomia, Grabówka, Nieboczowy, Katowice 1991, s. 236-238; W. Kolorz, Historia budowy kościoła pw. Matki Kościoła w Katowicach, WA 2002, nr 1, s. 47-50; Dekret erekcji parafii św. Michała Archanioła w Katowicach, WD 1981, nr 6, s. 134-135; Dekret o zmianie granic między parafią Najświętszych Imion Jezusa i Maryi w Brynowie a parafią św. Michała Archanioła w Katowicach, WA 2005, nr 9, s. 417-418; A. Burda-Szostek, Ze wsi do miasta. 500 lat kościoła św. Michała Archanioła w Katowicach, GN 2010, nr 40, s. 1 (dodatek katowicki). <br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - K|Katowice Michała]]<br />
[[Kategoria:Kościoły drewniane|Katowice]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Katowice-Śródmieście|Katowice]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Awi%C4%99tej_Tr%C3%B3jcy_w_Bytomiu&diff=81316Parafia Świętej Trójcy w Bytomiu2018-08-23T19:39:46Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>==Parafia Świętej Trójcy w Bytomiu==<br />
[[Plik:Bytom trojca1.jpg|thumb|right]]<br />
[[Plik:Bytom trojca2.jpg|thumb|right]]<br />
[[Plik:Bytom trojca3.jpg|thumb|right]]<br />
Rozwój demograficzny Bytomia (w 1820 roku około 20 tysięcy mieszkańców; w 1900 roku - ponad 51 tysięcy) wymusił konieczność budowy nowego kościoła i podziału dotychczasowej parafii - [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bytomiu|Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]. Obecny kościół pw. Trójcy Świętej powstał na obrzeżach miasta, na miejscu cmentarnej kapliczki pod wezwaniem św. Trójcy wybudowanej 1617 roku. W 1878 roku kaplica została zamknięta a w 1871 roku postanowiono, iż nowy kościół powstanie na miejscu rozebranej kaplicy.<br />
==Nowy kościół==<br />
<br />
Kościół wybudowano w latach 1883-1886. Autorem projektu jest [[Jackisch Paweł|Paweł Jackisch]]. Budową kierował mistrz murarski Albert Klehr. Prace przy budowie kościoła trwały trzy lata. Kościół wybudowano na planie krzyża łacińskiego jako budowlę orientowaną, bazylikową, trójnawową z transeptem i prezbiterium. Obiekt pokryty był łupkiem. Powstała budowla wzorowana na kościołach z okresu późnego, płomienistego gotyku. Jego dekoracyjna, rozbudowana bryła wykonana z czerwonej cegły i charakterystyczna strzelista wieża do dziś są ważnymi elementami panoramy miasta. Witraże w kościele wykonała firma Türcke&Schlein z Żytawy (Zittau w Saksonii), ołtarz główny - firma Buhl z Wrocławia a zamieszczony nad im obraz przedstawiający Świętą Trójcę namalował Joseph Fahnroth z Wrocławia. Organy z 40 głosami i trzema manuałami wykonał wrocławski mistrz Wilhelm.<br />
<br />
20 czerwca 1886 sufragan wrocławski [[Gleich Hermann|Hermann Gleich]] konsekrował kościół Św. Trójcy. Na pamiątkę starego kościółka cmentarnego hrabia Hugo I Henckel von Donnersmarck (1811-1890) ufundował rzeźbę przedstawiającą Ukrzyżowanie (obecnie z tyłu kościoła). 20 kwietnia 1888 dekretem biskupa wrocławskiego, [[Kopp Georg|kard. Georga Koppa]] powstała nowa parafia, która objęła zachodnią część miasta oraz Szombierki i Dąbrowę Miejską. <br />
<br />
Równolegle z budową kościoła w 1881 roku wydano pozwolenie na wybudowanie, a następnie poświęcenie neogotyckiej [[Cmentarz Mater Dolorosa w Bytomiu|kaplicy cmentarnej Mater Dolorosa]]. Kaplicę zaprojektował Hugon Heer, a ufundowała ją Julianna Garus z Rozbarku. W kaplicy znajduje się epitafium [[Bonczyk Norbert|ks. Norberta Bonczyka]].<br />
<br />
W 1922 roku kościół został remontowany, malarz [[Kowalewski Otto|Otto Kowalewski]] z Katowic i mistrz malarski August Frankowitz z Bytomia wykonali nowe polichromie ścienne. Firma "Gebrüder Rieger" z Karniowa (d. Jägerndorf, cz. Krnov) odnowiła i wyremontowała organy. W 1936 roku w prezbiterium zamontowano nowe witraże.<br />
<br />
W czasie II wojny światowej kościół został poważnie uszkodzony. W latach 1946-1963 trwał remont kościoła. Wymieniono ołtarze boczne. Powstała nowa polichromia, odnowiona i uzupełnionej przez Edwarda Czucha. Zniszczony podczas wojny obraz nad głównym ołtarzem z rzeźbami wrocławskiego artysty Buhla zastąpiony został nowym - pędzla Fahnrotha. Wmurowano dwa portale z piaskowca szydłowieckiego wykonane przez Aleksandra Bohursa. <br />
<br />
W 1999 roku powstał nowy dom katechetyczny, poświęcony przez bpa gliwickiego [[Wieczorek Jan|Jana Wieczorka]]. Po zakończeniu remontu i malowania 15 czerwca 2003 kościół został rekonsekrowany.<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Grupa ukrzyżowania przy kościele p.w. Świętej Trójcy w Bytomiu|Grupa ukrzyżowania]]<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Jedność – gazetka parafii św. Trójcy w Bytomiu|Jedność]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
<br />
* [[Kurz Mikołaj|ks. Mikołaj Kurz]] (1943-1958)<br />
* [[Kobierzycki Emil|ks. Emil Kobierzycki]] (1958-1963)<br />
* [[Porada Paweł|ks. Paweł Porada]] administrator parafii (1963-1971), proboszcz (1971-1979)<br />
* [[Gordzielik Reinhold|ks. Reinhold Karol Gordzielik]] (1979-1992)<br />
* [[Morawiec Henryk|ks. Henryk Morawiec]] administrator (1992-1996)<br />
* [[Krawczyk Jerzy|ks. Jerzy Krawczyk]] (1996-2009)<br />
* [[Grzeszczak Dariusz|ks. Dariusz Grzeszczak]] (2009-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
Strona internetowa parafii. Kalendarz Parafialny 1886-2011. 125 lat parafii Trójcy Świętej w Bytomiu.<br />
<br />
{{Kościoły i parafie diecezji gliwickiej}}<br />
<br />
[[Kategoria:Kościoły i parafie diecezji gliwickiej - B]]<br />
[[Kategoria:Bytom]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Bytom]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Anny_w_Zabrzu&diff=81315Parafia św. Anny w Zabrzu2018-08-23T19:37:56Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>==Parafia św. Anny w Zabrzu==<br />
[[Plik:Zabrze Anny1.jpg|right|thumb]]<br />
Powstanie Zabrza jest związane z osadnictwem na tych terenach w drugiej połowie XIII wieku. Pierwsza wzmianka o osadzie została zamieszczona w ''Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis'' spisanej ok. 1290-1305 roku. Tam, w „Registrum Ujazdense” zostały spisane wsie należące do „prokuracji ujazdowskiej”. Nazwa miasta pochodzi z połączenia dwóch wyrazów: „za” oraz „debrze” i oznacza okolicę „za dołem”, „za doliną”.<br />
<br />
Początki parafii są związane z rosnącą liczbą ludności w [[Parafia św. Andrzeja w Zabrzu|parafii św. Andrzeja]]. W tej sytuacji Rada Parafialna skierowała prośbę do kurii wrocławskiej o wyrażenie opinii dotyczącej budowy nowego kościoła w Zabrzu. Ówczesny biskup wrocławski [[Kopp Georg|kard. Georg Kopp]] przychylnie odniósł się do wniosku wspomnianego gremium. Kościół zaprojektowali Ervin Blau z Bytomia, Królewski Powiatowy Radca Budowlany oraz architekt Emil Stahl. W maju 1897 roku otrzymano zgodę na budowę.<br />
<br />
Kamień węgielny został poświęcony 6 września 1897. Fundusze na budowę pozyskiwano ze zbiórek przeprowadzanych w dniu wypłaty w placówkach kopalnianych, a także dzięki dużej hojności miejscowej ludności. Otrzymano także dotacje z kurii wrocławskiej i Funduszu Wolnych Kuksów. Jesienią 1899 roku kościół był gotowy w stanie surowym. W grudniu tegoż roku umocowano na wieży krzyż oraz w dzwonnicy zamontowano 4 dzwony noszące imiona: ''Anna'', ''Leon'', ''Jerzy'' oraz ''Henryk''. W 1917 roku zostały one przetopione na armaty. W 1900 roku ostatecznie ukończono wystrój wnętrza.<br />
<br />
W kościele ustawiono 3 ołtarze - główny i dwa boczne, ławki, ambonę, chrzcielnicę i 4 konfesjonały. Budowla ma 58 m długości, 20 m szerokości i 17 m wysokości. Trzynawowy kościół został zbudowany na planie krzyża rzymskiego, posiada sklepienie krzyżowo-żebrowe z emporami nad bocznymi nawami i poprzecznymi ramionami krzyża. Do jego wnętrza prowadzi 7 bram. Na chórze znajdują się 49-głosowe organy piszczałkowe opus 557 z 1900 roku, które zostały wykonane przez firmę „Schlag & Söhne” ze Świdnicy. Architektonicznie budowla przedstawia wpływy stylu romańskiego, połączonego z elementami stylu gotyckiego.<br />
<br />
Konsekracji kościoła 9 października 1900 dokonał kard. Kopp. 1 sierpnia 1905 poświęcono cmentarz, zaś 11 grudnia tegoż roku erygowano parafię. Od początku wspólnota była dwujęzyczna. Msze św. i nabożeństwa odprawiano w języku polskim i niemieckim. Pierwszym proboszczem nowo powstałej parafii został [[Peschka Jan|ks. Jan Peschke]]. Jego pierwszą decyzją było wydzielenie terenu przyparafialnego pod budowę probostwa, domu parafialnego oraz klasztoru sióstr służebniczek. Zakonnice prowadziły tutaj przychodnię oraz przedszkole.<br />
<br />
Podczas I i II wojny światowej kościół i probostwo nie doznały większych szkód. Po zakończeniu działań wojennych kościół był kilkakrotnie malowany. W 1985 roku administrację parafii przejął [[Kusche Józef|ks. Józef Kusche]]. Za jego rządów wykonano wiele gruntownych remontów. Do najbardziej znaczących należą: wymiana znacznej części posadzki, nawy oraz prezbiterium z nowym marmurowym ołtarzem, który 6 grudnia 1998 konsekrował [[Wieczorek Jan|bp Jan Wieczorek]]. Przeprowadzono także gruntowny remont dachu oraz zainstalowano oświetlenie frontu kościoła. 17 listopada 2010 organy zostały wpisane do rejestru zabytków ruchomych województwa śląskiego. Ich remont w 2010 roku został wykonany przez mgr inż. Henryka Hobera z Olesna.<br />
<br />
Na terenie parafii znajdują się dwie kaplice: pw. Trójcy Świętej w domu parafialnym (ul. 3 Maja 18) oraz pw. Matki Bożej Bolesnej w Klinice Śląskiego Uniwersytetu Medycznego (ul. 3 Maja 13).<br />
<br />
==Bractwa i stowarzyszenia==<br />
Na terenie parafii działają grupy i stowarzyszenia:<br />
*[[Ruch Światło-Życie]]<br />
*[[Odnowa w Duchu Świętym]]; grupa „Misericordia”<br />
*Chór parafialny<br />
*Schola Dziecięca<br />
*Śląska Szkoła Ikonograficzna<br />
*Szafarze Nadzwyczajni Komunii Świętej<br />
*Ministranci<br />
*Grupa AA<br />
*[[Ruch Szensztacki|Grupa Szensztat]]<br />
*Parafialny Zespół Charytatywny Caritas<br />
*Ochronka św. Marcina<br />
*Klub Inteligencji Katolickiej<br />
*[[Dzieci Maryi]] <br />
*[[Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży]] <br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Informator parafialny – parafia św. Anny w Zabrzu]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[ks. Jan Peschka]] (1904-1938)<br />
*[[ks. Franciszek Pieruszka]] (1938-1954) (1957-1986)<br />
*[[ks. Józef Kusche]] administrator (1985), (1986-2012)<br />
*[[ks. Grzegorz Skop]] (2012-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
J. Kusche, 110 lat św. Anny w Zabrzu, Zabrze 2010.<br />
{{Kościoły i parafie diecezji gliwickiej}}<br />
[[Kategoria: Kościoły i parafie diecezji gliwickiej - Z]]<br />
[[Kategoria:Zabrze]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Jadwigi_%C5%9Al%C4%85skiej_w_Baranowicach&diff=81314Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Baranowicach2018-08-23T19:36:30Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Baranowice1.jpg|thumb|right]]<br />
[[Plik:Baranowice2.jpg|thumb|right]]<br />
<br />
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1484 roku, jej nazwę można wyprowadzić od nazwiska Baron. Od momentu założenia Baranowic, wielokrotnie zmieniały one swoich właścicieli, z których ostatnim był Henryk baron von Durant. <br />
<br />
Do 1945 i od 1973 roku miejscowość była osobną gminą wiejską, po czym w 1975 roku została przyłączona do Żor jako ich dzielnica. Obecnie na terenie Baranowic znajduje się młyn, dworzec kolejowy, szkoła podstawowa. Cennym zabytkiem jest XIX wieczny pałac z dużym parkiem. <br />
<br />
==Historia parafii==<br />
Parafią - Matką dla wsi była żorska placówka[[Parafia Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach| pw. Świętych Apostołów Filipa i Jakuba]]. Tam też w 1981 roku została przedstawiona propozycja budowy kościoła w Baranowicach. Rok później otrzymano zezwolenie na budowę domu katechetycznego. Tymczasowy barak (który miał chwilowo służyć za miejsce celebracji mszy św.) poświęcił w 1981 roku [[Bednorz Herbert|bp Herbert Bednorz]]. <br />
<br />
Realizację projektu domu katechetycznego inż. Rudolfa Fojcika rozpoczęto w 1983 roku. Zanim przystąpiono do pełnej budowy, wysunięto propozycję utworzenia wewnątrz kaplicy. Na taką zmianę Urząd Miasta wyraził zgodę w 1986 roku. Koordynatorem całej budowy został sołtys Wilhelm Kołodziej, a nadzór nad pracami sprawował inż. [[Mirecki Piotr|Piotr Mirecki]]. Twórcą wystroju wnętrza był artysta plastyk [[Kołodziejczyk Józef|Józef Kołodziejczyk]] z Chorzowa. 15 października 1986 [[Zimoń Damian|bp Damian Zimoń]] poświęcił kościół, a następnie, rok później erygował parafię [[św. Jadwiga Śląska|św. Jadwigi Śląskiej]]. Budowę wieży kościelnej zakończono w 1988 roku, w następnym roku oddano do użytku probostwo.<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Informator parafialny - pismo parafii św. Jadwigi Śląskiej w Baranowicach]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Niesyto Sylwester|ks. Sylwester Niesyto]] administrator (1986), proboszcz (1987-2006)<br />
*[[Kalisz Stefan|ks. Stefan Kalisz]] administrator (2006)<br />
*[[Pawlas Franciszek|ks. Franciszek Pawlas]] (2007-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
B. Cimała, J. Delowicz, P. Porwoł, Żory. Zarys dziejów. Wypisy, Żory 1994, s. 492; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, cz. 2, s. 800-801; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2009, s. 127; Parafie i kapłani archidiecezji katowickiej 2009/2010, opr. Z. Kocoń, J. Smolec, s. 208; Relacje o budowie i poświęceniu nowych kościołów. Baranowice, red. W. S., WD 1986, nr 12, s. 31-32; Dekret erekcji parafii pod wezwaniem św. Jadwigi w Żorach-Baranowicach, WD 1987, nr 2, s. 88-89; Nowo erygowane parafie. Baranowice, WD 1988, nr 12, s. 416; A. Burda-Szostek, Od Baranowic na polowania. Panorama Parafii, GN 2006, nr 7, (dodatek katowicki), s. 14-15.<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria: Parafie - B|Baranowice]]<br />
[[Kategoria: Dekanat Żory|Baranowice]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._J%C3%B3zefa_w_Rudzie_%C5%9Al%C4%85skiej&diff=81313Parafia św. Józefa w Rudzie Śląskiej2018-08-23T19:34:05Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Rudajozef1.jpg|thumb|right]]<br />
[[Plik:RudaJozef11.jpg|thumb|right]]<br />
[[Plik:RudaJozef12.jpg|right|Pieta|thumb]]<br />
[[Plik:RudaJozef13.jpg|right|thumb|fragment ambony]]<br />
==Granice==<br />
Parafia św. Józefa w Rudzie obejmowała pierwotnie tereny należące niegdyś do parafii Biskupice. Posiadała trzy obiekty sakralne: kościół pw. Matki Bożej Różańcowej (wybudowany w 1869 roku), kościół św. Józefa (poświęcony w 1871 roku, nazywany odtąd kaplicą) oraz drugi, większy kościół pod tym samym wezwaniem ukończony w 1904 roku. Wszystkie pochodziły z fundacji rodziny Ballestremów. Kościół pw. Matki Bożej Różańcowej (podobnie jak kościół pw. św. Józefa) był prywatnym kościołem hrabiego Karola Wolfganga Ballestrema, przy którym od 1872 roku istniała [[kuracja]], pierwszy kościół św. Józefa – jej kościołem filialnym, nowy kościół – własnością hrabiego [[Ballestrem Franz Xaver von|Franciszka Ksawerego Ballestrema]], nowego fundatora.<br />
==Parafia==<br />
31 grudnia 1901 dekretem biskupa [[Kopp Georg|Georga Koppa]] kuracja w Rudzie została usamodzielniona. <br />
Już wówczas ani kościół Matki Bożej Różańcowej, ani też drugi, pod wezwaniem św. Józefa, nie były już w stanie pomieścić wszystkich wiernych, których w Rudzie było wówczas około piętnastu tysięcy. Hrabia Franciszek Ksawery Ballestrem przystąpił więc do budowy nowego kościoła. <br />
Hrabia Franciszek Ballestrem postanowił wybudować nowy kościół w pobliżu kaplicy św. Józefa. Budowę zakończono w 1904 roku. Kościół został konsekrowany 21 czerwca 1905 przez kardynała Georga Koppa. Patronem kościoła został [[Św. Józef|św. Józef]], co miało związek ze szczególnym kultem św. Józefa, jaki był oddawany wówczas w Rudzie przez robotników zakładów przemysłu ciężkiego, które należały do Ballestremów. Dwa miesiące później kuracja Ruda została podniesiona do rangi [[Parafia|parafii]]. W 1910 roku fundator kościoła hrabia Ballestrem przekazał go na własność parafii. <br />
==Kościół==<br />
Kościół wybudowano zgodnie z projektem architekta [[Menken August|Augusta Menkena]] z Berlina i [[Poelnitz Johann Joachim|Jana Joachima Poelnitza]]. Nad prawidłowym przebiegiem robót czuwał Kremem z Gliwic, który słynął jako doświadczony budowniczy kościołów na Śląsku. Projekt był wzorowany na bazylice San Lorenzo in Campo Verano w Rzymie. Kościół wybudowany w stylu neoromańskim, wzniesiony na planie krzyża łacińskiego wykonany został z cegły na kamiennym cokole z ceramicznym detalem. Posiada jedną kwadratową wieżę usytuowaną asymetrycznie z boku fasady.<br />
<br />
==Kult św. Józefa==<br />
W parafii żywy jest kult św. Józefa, do którego rozwoju przyczynili się pierwsi rudzcy proboszczowie: [[Ogan Antoni|Antoni Ogan]], [[Nossol Franciszek|Franciszek Nossol]], [[Skrzypczyk Jan|Jan Skrzypczyk]]. Zachowane zostały księga członków i legitymacje członków [[Bractwo Świętego Józefa w Rudzie Śląskiej|Bractwa Świętego Józefa w Rudzie Śląskiej]]. Trwało ono do 1935 roku. 30 kwietnia 2010 abp [[Zimoń Damian|Damian Zimoń ]] ogłosił uroczyście parafię św. Józefa w Rudzie Archidiecezjalnym Sanktuarium Oblubieńca Matki Bożej. <br />
<br />
*W parafii pracował jako wikary [[Bł. Józef Czempiel|bł. Józef Czempiel]].<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Głos z Józefa - pismo parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej| Głos z Józefa]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Ogan Antoni|ks. Antoni Ogan]] (1904-1920)<br />
*[[Nossol Franciszek|ks. Franciszek Nossol]] (1920-1929)<br />
*[[Skrzypczyk Jan|ks. Jan Skrzypczyk]] (1929-1948); od 22.08.1940 do 6.11.1944 zastępował go [[Kuczera Eugeniusz|ks. Eugeniusz Kuczera]]<br />
*[[Gawłowski Adolf|ks. Adolf Gawłowski]] administrator (1949-1953)<br />
*[[Marklowski Konrad|ks. Konrad Marklowski]] administrator (1953-1954)<br />
*[[Kurzeja Edmund|ks. Edmund Kurzeja]] administrator (1955-1956)<br />
*[[Kosyrczyk Klemens|ks. Klemens Kosyrczyk]] administrator (1957-1958), proboszcz (1958-1963)<br />
*[[Orliński Karol|ks. Karol Orliński]] (1963-1981)<br />
*[[Szolonek Paweł|ks. Paweł Szolonek]] (1981-2001)<br />
*[[Brzyszkowski Adam|ks. Adam Brzyszkowski]] (2001-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
Informacja o zmianie granic parafii, WD 1959, nr 3, s. 44; A. Brzyszkowski, K. Nowrot, Modlitewnik do Świętego Józefa, Ruda Śląska 2008; T. Nowrot, T. Bartoszek, 100 lat konsekracji Kościoła Św. Józefa w Rudzie Śląskiej, Ruda Śląska 2005; A. Ratka, Wiadomości Rudzkie, 15.03.1995; Schematyzm Archidiecezji Katowickiej 1993; F. Strzódka, Parafia św. Józefa Ruda Śląska, mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; D. Głazek, Domus Celeberrima Architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 226. Foto: ks. B. Bober.<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - R|Ruda]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Ruda Śląska|Ruda]]<br />
[[Kategoria:Sanktuaria|Ruda Ślaska]]<br />
[[Kategoria:Sanktuaria archidiecezji katowickiej]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Naj%C5%9Bwi%C4%99tszego_Serca_Pana_Jezusa_w_Rogowie&diff=81312Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rogowie2018-08-23T19:31:42Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Rogow NSPJ2.jpg|right|thumb|300px]]<br />
Miejscowość Rogów położona jest w powiecie wodzisławskim (woj. Śląskie). Istnieją różne wersje powstania nazwy wsi. Jedna z nich mówi, że nazwa pochodzi od starosłowiańskiej nazwy „ róg”, co oznacza las. Można się również doszukiwać tej nazwy w łacińskim wyrazie „rogus”, co oznacza stos drewna, czy też w wyrazie ruskiego pochodzenia „roh”, tj. również las. Pierwsze wzmianki o istnieniu miejscowości pochodzą z XIII wieku, a znajdujemy je w spisie wsi, składających dziesięcinę Kolegiacie św. Krzyża w Opolu w latach 1232 – 1239. Wieś Rogów nie zostaje co prawda wymieniona tam wprost ale wspomniane zostają nazwy wszystkich otaczających ją, mniejszych wiosek, które później wraz z Rogowem tworzyły jedną parafię. Pierwszych pewnych danych dotyczących wsi Rogów dostarczają akta procesowe z 1385 roku. W XV wieku właścicielami Rogowa byli Jan Strzałka i Jerzy Kopeć, w wieku następnym ziemia ta należała do rodziny Charwatów. W XVII wieku Rogów stał się własnością protestanckiego rodu Fragsteinów, nieprzychylnych Kościołowi katolickiemu. Od połowy XVIII wieku nowymi właścicielami zostali Laryszowie. Rogów pozostawał w ich posiadaniu aż do 1929 roku, kiedy to tereny te nabyła Spółka Osadnicza „Ślązak” i dokonała ich parcelacji. Od XIII wieku mieszkańcy Rogowa utrzymywali się głównie z pracy na roli, młynarstwa oraz hodowli owiec. Ponadto do XIX wieku w okolicach Rogowa znajdowały się małe kopalnie gipsu.<br />
<br />
Pierwszy kościół w Rogowie istniał już w drugiej połowie XIV wieku. Nie znamy jednak dokładnej daty jego budowy. Prawdopodobnie przetrwał aż do pierwszej połowy XVII wieku, kiedy to z polecenia protestanckiego dziedzica, Jerzego Fregsteina kościół zburzono. Wzbudziło to sprzeciw ludu, który wymusił na dziedzicu budowę nowego kościoła. Jego budowa zakończyła się w 1651 roku. Nowy kościół, pw. Św. Marcina był drewniany, wyposażony w trzy ołtarze, chrzcielnicę z rzeźbą przedstawiająca chrzest Jezusa, ławy pochodzące ze starego kościoła. Ponadto urządzono w nim 2 chóry, z których jeden przeznaczony był wyłącznie dla rodziny dziedzica. Dzwonnica była wyposażona w cztery dzwony, zaś na wieży umieszczono zegar, co było rzadkością w tamtych czasach. Organy sprowadzono do kościoła z początkiem XVIII wieku. W latach 1776 – 1781 proboszczem parafii był ks. [[Piskorz Józef|Józef Piskorz]] , za kadencji którego wyremontowano dach, posadzkę jeden z ołtarzy oraz zakupiono monstrancję. Na następne inwestycje, czyli budowę zakrystii oraz zakup nowych organów parafianie Rogowscy musieli czekać do połowy XIX wieku. W 1844 roku poświęcono nowy cmentarz. W tym też roku odbyła się wizytacja w parafii, podczas której zwrócono uwagę na konieczność budowy nowego kościoła. Uniemożliwiła ją jednak trudna sytuacja finansowa parafian. Pół wieku później na zebraniu rady Parafialnej podjęto decyzję o budowie nowego, gotyckiego kościoła. Dnia 7 kwietnia 1896 położono kamień węgielny, a koordynatorem prac został ks. [[Kałuża Franciszek 1846-1914|Franciszek Kałuża]] . W pożarze z 1897 roku spłonął stary kościółek, z którego uratowały się tylko uprzednio zdjęte dzwony. Pożar uszkodził również budynek nowego kościoła jednakże już 27 grudnia 1897 zakończono wykonywane przy nim prace budowlane. Po roku wyposażono go w organy oraz uzupełniono sprzęty liturgiczne. Konsekracji kościoła, która odbyła się 10 czerwca 1904 dokonał ks. bp Marx z Wrocławia. W czasie drugiej wojny światowej przez Rogów przebiegała linia frontu. Walki doprowadziły do ruiny sporą część wsi. Prawie całkowitemu zniszczeniu uległ kościół. Odbudowę, według nowego projektu Adolfa Hanaka z Olzy, rozpoczęto już w 1945 roku, pod przewodnictwem ks.[[Latusek Alojzy| Alojzego Latuska]] . Nowy Kościół, pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa został poświęcony 21 września 1948 przez ks. bpa [[Adamski Stanisław|Stanisława Adamskiego]]. Do 1953 roku uzupełniono wszystkie sprzęty liturgiczne, w tym też roku zainstalowano organy. Wraz z kościołem odbudowano również plebanię.<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Głos serca - pismo Parafii NSPJ w Rogowie|Głos serca]]<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże==<br />
<br />
Do parafii Rogów należały również inne miejscowości, takie jak: Odra, Bluszczów, Bełsznica, Kamień. Każda z nich miała swoją kapliczkę. Najstarsza, pw. św. Jana Nepomucena, znajduje się w Odrze. Pod koniec XIX wieku została przebudowana a w 1961 roku gruntownie odrestaurowana. Również w drugiej połowie XIX wieku, wybudowano kaplicę obok cmentarza w Rogowie. W 1907 roku w Bluszczowie wybudowano kaplicę pw. Niepokalanego Poczęcia NMP. Odrestaurowano ją w 1968 roku. W okresie międzywojennym wybudowano kaplicę w dwóch pozostałych miejscowościach: w Bełsznicy – pw. M.B. Różańcowej oraz w Kamieniu – pw. św. Antoniego. Fundatorem ostatniej był niejaki Innocenty Oczadły. Na terenie Rogowa znajdują się ponadto dwa krzyże pokutne. Jeden z nich, nazywany „maltańskim”, znajduje się na zewnątrz muru okalającego kościół. Drugi, „łaciński”, bez prawego ramienia, znajduje się przed wejściem na cmentarz. Oba te krzyż mają średniowieczny rodowód. Dostatecznie nie wyjaśniono w jakiej intencji stawiano krzyże. Ich powstanie mogło mieć związek z panującą na tamtych terenach dawniej zarazą lub, jak było to tam rozpowszechnione, mogły być zadośćuczynieniem za zabójstwo.<br />
<br />
*[[Kapliczki i krzyże przydrożne w Rogowie]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Arndt Karol|ks. Karol Arndt]] (1922-1926)<br />
*[[Masny Jan|ks. Jan Masny]] (1927-1943)<br />
*[[Orliński Karol|ks. Karol Orliński]] substytut (1943-1945)<br />
*[[Latusek Alojzy|ks. Alojzy Latusek]] administrator (1945-1957), proboszcz (1957-1966)<br />
*[[Żydziok Ignacy|ks. Ignacy Żydziok]] administrator (1966-1980)<br />
*[[Błaszczyk Norbert|ks. Norbert Błaszczyk]] (1980-1982)<br />
*[[Marszolik Eugeniusz|ks. Eugeniusz Marszolik]] (1982-2000)<br />
*[[Malorny Leonard|ks. Leonard Malorny]] (2000-2013)<br />
*[[Rak Bernard|ks. Bernard Rak]] administrator (2013-nadal)<br />
<br />
== Bibliografia ==<br />
S. Kornas, Rogów. Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa, 1970, mps; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 252. <br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - R|Rogów]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Gorzyce Śląskie|Rogów]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Dyskusja_u%C5%BCytkownika:Jemy&diff=81310Dyskusja użytkownika:Jemy2018-08-23T12:20:33Z<p>Magda: /* nowa strona */</p>
<hr />
<div>==archiwum==<br />
[[Dyskusja Jemy1]]<br />
<br />
== nowa strona ==<br />
<br />
nowe wpisy<br />
*to nam się powiększył klan Knosałów z Żelaznej; [[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] 11:46, 28 lip 2013 (CEST)<br />
*znalazłem jeszcze "Pielgrzyma" wydawanego w Pelplinie; w tych gazetach jest kopalnia informacji nt. duchownych, działaczy politycznych, bractw i stowarzyszeń; jest co czytać[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] 19:57, 20 sie 2013 (CEST)<br />
*ciekawa sprawa z tym Pelplinem; to może byc kilkadziesiąt nazwisk - tylko za bpa Sedlaga będzie ich ok 40; znalazłem jeszcze 3 nazwiska Maślon, Kammer i Lugart; pytanie jakimi metodami bp Sedlag nakłonił księzy i alumnów do przejścia w tamte rejony? co na to biskupi wrocławscy? [[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] 23:47, 25 sie 2013 (CEST)<br />
*wreszcie Ksiądz Profesor wrócił:) a merytorycznie to proszę zaglądnąć do dyskusji w kategorii Duchowni ze Śląska w diecezji chełmińskiej; tam się trochę rozwinąłem i powstał inny problem klasyfikacji ŚLĄZAKÓW (tubylcy/krajanie, czy tylko studenci teologii we Wrocławiu przejęci przez biskupów chełmińskich); pozdrawiam [[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] 13:27, 4 wrz 2013 (CEST)<br />
*zgoda, i to ustawia sprawę; obawiam się jednak, że statystyki święconych np. przez bpa Sedlaga mogą ujmować teologów wrocławskich, a nie rodowitych Ślązaków; czyli na dziś zostały mi na tapecie 2 nazwiska[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] 18:06, 4 wrz 2013 (CEST)<br />
*Profesorze, trzeba usunąć hasła "kościół św. trójcy w Bytomiu" "i "kościół Wniebowzięcia NMp w Bytomiu" ponieważ dla ujednolicenia stworzyłem hasła "parafia trójcy...." i "parafia wniebowzięcia nmp...", "św. Wojciecha w Bytomiu...." dla porządku..../ [[Użytkownik:Damian]]<br />
*dobre czasy się skończyły....teraz do pracy...ale Londyn był bardzo ciekawy<br />
* trzeba zmienić na stronie tytułowej: Nekrologi zmarłych 1922-2011 bo już mamy nekrologi nawet z 2013 --[[Użytkownik: Damian|Damian]]<br />
* może trzeba-dla ujednolicenia- zmienić hasła w Zakładce święci - niektórzy z nich jak papieże Jan XXIII, Jan Paweł II, czy Merkert i inni nie mają tego oznaczenia bł., św....??? ~~[[Użytkownik: Damian|Damian]]~~<br />
<br />
*trzeba usunąć hasło Erhard, bo się pomyliem.,.a to przecież imię...?/Damian<br />
* czy się to nie pomieszało? Ma być HEINRICH Erhard ,a nie Henrich/ Damian<br />
*proszę o przeniesienie hasła "U Oblatów" do "U Oblat" - wróciliśmy do starej nazwy.[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 13:33, 26 sty 2014 (CET)<br />
*pisząc (uzupełniając) nie myślałem tak o nim, ale generalnie tak to wygląda; na podstawie ciągu schematyzmów i kilku gazet można zbudować solidne, w miarę pełne hasło; na naradę historyczną (wojenną) zawsze!!!, a teraz kierunek Poznań i narada nt. mebli; pozdrawiam [[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 04:49, 13 lut 2014 (CET)<br />
*nie wiem czy mamy taki rygor redakcyjny, ale może powinniśmy spolszczać imiona, np. ks. Franz Schulz na Franciszek Schulz? z drugiej ztrony o kard. Koppie piszemy per Georg, pozdrawiam [[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 10:17, 15 lut 2014 (CET) <br />
*dzięki, to pierwsze moje odznaczenie w życiu:)[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 17:40, 19 mar 2014 (CET)<br />
*dziękuję, jak bedę w Katowicach to zaglądnę i poczytam, a Gabrysia może coś uzupełni mając książkę pod ręką [[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 19:02, 19 mar 2014 (CET)<br />
*chyba [[Griman Józef]] i [[Griman Ludwik]] to ta sama osoba; zostawiłbym Ludwika, a następnie przekopiował do słownika; pytanie, które imie było chrzcielne, a które zakonne?[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 17:38, 7 kwi 2014 (CEST)<br />
*przyznam, że Mundial trochę mnie uśpił i odciągnął od pracy; na dniach kończę przegląd tego co zrobiono (zresztą bardzo fajnie) z moimi tekstami do podręcznika wiedzy regionalnej IBR-u; muszę po prostu wnieść ewentualne uwagi, a potem jeszcze przed urlopem przez miesiąc pociągnąć sprawę słownika; ufam, że termin zakończenia prac końcem 2014 jest realny; materiał, zwłaszcza dla duchowieństwa diecezjalnego, jest obfity, tak ze tylko karmić hasła; pozdrawiam i życzę owocnej pracy[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 18:54, 17 lip 2014 (CEST)<br />
*trzeba inaczej wpisać hasło: Czempiel Józef, bo się ukrywa pod bł. Józefem Czempielem [[Użytkownik:Damian|Damian]]<br />
*intrygujący gość ten O. Kowalewski - pozostawił dzieła, a reszta jest tajemnicą; przy okazji znalazłem info o cechu malarzy - dekoratorów w Katowicach; podobno jego członkowie byli z ponad 30 miejscowości śląskich; może oprócz Kowalewskiego znajda się inne znaczące postaci dekoratorów-artystów malarzy?[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 07:35, 6 lut 2015 (CET)<br />
*proszę przerzucić ks. Plumbowskiego do strony bez skrótu '''ks.'''[[Użytkownik:Cristoph|Cristoph]] ([[Dyskusja użytkownika:Cristoph|dyskusja]]) 12:07, 20 maj 2015 (CEST)<br />
*pozdrawiam. w nagłówku św. Kalasantego mamy imię Jan zamiast Józef...[[Użytkownik:Damian|Damian]]<br />
*dlaczego w wykazie więzionych w Auschwitz nie ma ks. P. Macierzyńskiego? [[Użytkownik:Damian|Damian]]<br />
*Królik Paweł, proboszcz w Gorzycach czytamy: Przybył do Gorzyc w styczniu 1793 roku. Do 1809 roku urząd proboszcza piastował tam ks. Jan Gawliczek [Hawliczek] (1763-1809). Po jego śmierci, do 1810 roku ks. Królik był administratorem parafii. Wchodzimy na stronę Parafii św. Anioła Stróża w Gorzycach i tu nawet wzmianki nie ma ,że Ks. Gawliczek [Hawliczek] był proboszczem parafii. Mamy: Ks. Jan Zaic(Zając) (1761?-1792); Ks. Paweł Królik (1792-1810). Może się mylę, ale coś się tu nie zgadza. Pozdrawiam.[[Użytkownik:Mira|Mira]] ([[Dyskusja użytkownika:Mira|dyskusja]])<br />
*Ks. Jan Gawliczek (1763-1809) jest wymieniony jako proboszcz Parafii św. Mikołaja w Bujakowie. [[Użytkownik:Mira|Mira]] ([[Dyskusja użytkownika:Mira|dyskusja]])<br />
*pozdrawiam! Księże Profesorze przypadkowo odkryłem, że mamy zdublowanego ks. Pawła Barańskiego, męczennika z Mysłowic...A przy okazji...Próbuję dowiedzieć się czy on jeszcze jest w gronie kandydatów na ołtarze, gdyż z listy 2. grupy męczenników zniknął...[[Użytkownik:Damian|Damian]]<br />
* pozdrawiam. Chyba mamy źle zapisanego ks. Teofila Herrmanna..Ma być przez dwa "rr" [[Użytkownik:Damian|Damian]] ([[Dyskusja użytkownika:Damian|dyskusja]])<br />
* przeglądałem Franciszkanów. Żeby panowała pełna jednolitość to powinniśmy przenieść: [[Bik-Zdzieszowski Karol|o. Karol Emanuel Bik-Zdzieszowski]] OFM pod nazwę: Bik-Zdzieszowski Emanuel (bo przyjęliśmy zasadę, że wpisujemy pod nazwą nazwisko + imię ze chrztu...[[Użytkownik:Damian|Damian]] ([[Dyskusja użytkownika:Damian|dyskusja]])<br />
* proszę o wykluczenie ze Słownika: Zeszyt3 następujących postaci (już są gdzie indziej opracowane): ANTONI BAGSIK, WILHELM STEMPOR, ANTONI SYMIOR, KAROL STANISŁAW KAŁUŻA.[[Użytkownik:Damian|Damian]] ([[Dyskusja użytkownika:Damian|dyskusja]])<br />
*racja! dzięki za podpowiedź! nie myślałem tymi kategoriami [[Użytkownik:Damian|Damian]] ([[Dyskusja użytkownika:Damian|dyskusja]])<br />
* pozdrawiam !!!<br />
*Księże mam pytanie. Chodzi mi o kapliczki i krzyże (osierocone strony). Przykład: jeśli mam tylko jeden opis kapliczek znajdujących się na terenie Bytomia, a parafii na terenie jest 4, to czy mogę podporządkować tę jedną kategorie do wszystkich parafii bytomskich? Czy nie bawić się w to? pozdrawiam [[Użytkownik:Magda|Magda]]<br />
* Bytom to tylko taki przykład, ale dziękuję za naprowadzenie, pozdrawiam [[Użytkownik:Magda|Magda]] ([[Dyskusja użytkownika:Magda|dyskusja]])<br />
* Dziękuję ponownie, pozdr. [Użytkownik:Magda|Magda]] ([[Dyskusja użytkownika:Magda|dyskusja]])</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Ducha_%C5%9Awi%C4%99tego_w_Chorzowie&diff=81306Parafia Ducha Świętego w Chorzowie2018-08-22T22:05:39Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Grafika:Chorzow Ducha1.jpg|right|thumb]]<br />
[[Grafika:Chorzow Ducha3.jpg|right|thumb]]<br />
Parafia w Chorzowie, w sensie historycznym powstawała w bardzo trudnych czasach. Powodem utworzenia nowej wspólnoty stała się zbyt duża liczba ludności, należącej dotąd do parafii św. Jadwigi. W 1956 roku ks. dr [[Nawa Karol|Karol Nawa]] otrzymał od władz kościelnych polecenie budowy kościoła i tworzenia parafii na osiedlu "Ruch". Samo zaś zezwolenie od władz państwowych dostał w ramach tzw. „odwilży październikowej” 1956 roku. Jednak po otrzymaniu stosownego pozwolenia jeszcze i tak 72 razy musiał odwiedzić odpowiednie urzędy. Parafia Ducha Świętego została erygowana 8 września 1958. Jej teren został wydzielony z [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie|parafii św. Jadwigi w Chorzowie]]. Fundusze na budowę pozyskiwano na wiele sposobów. Kościół św. Jadwigi był zwolniony z daniny diecezjalnej i kolekt na cele diecezji; na cele budowlane przeznaczono 80% dochodów z cmentarzy.<br />
==Kościół==<br />
25 sierpnia 1957 w uroczystej procesji z kościoła św. Jadwigi przyniesiono krzyż, który postawiono na miejscu przyszłej budowy. W ciągu roku została postawiona kaplica, pełniąca funkcję tymczasowego kościoła. Poświęcona i oddana do użytku wiernych została 25 maja 1958. W nowo powstałej kaplicy mogło się pomieścić około 200 wiernych. Budowę kościoła właściwego rozpoczęto we wrześniu 1958 roku. Wmurowania kamienia węgielnego 7 grudnia 1958 dokonał [[Bieniek Juliusz|bp Juliusz Bieniek]]. Jednak nie obyło się bez kolejnych przeszkód. Gdy budynek został już oddany w stanie surowym jego dalsza budowa została przerwana, budowniczy zaś – ks. dr Karol Nawa – aresztowany. W więzieniu kapłan przebywał do kwietnia 1962 roku. 13 stycznia 1960 Prokuratura Wojewódzka w Katowicach wydała zakaz dalszej budowy kościoła, motywując podjętą decyzję nielegalnym posiadaniem materiałów budowlanych. Na czas nieobecności ks. dr. Nawy, jego następcą został mianowany wikariusz–substytut, [[Kiera Rudolf|ks. Rudolf Kiera]]. W 1961 roku jego obowiązki przejął [[Poloczek Teodor|ks. Teodor Poloczek]]. Po uzyskaniu zgody na dalszą budowę, w szybkim czasie umieszczono stalową konstrukcję dachową. Budowę kościoła wznowiono 15 kwietnia 1963. Jego poświęcenia 15 czerwca 1963 dokonał bp koadiutor [[Bednorz Herbert|Herbert Bednorz]]. W sierpniu 1963 roku nowym administratorem parafii został [[Mąka Czesław|ks. Czesław Mąka]]. Rok później otynkowano budynek z zewnątrz. Montaż witraży w oknach zakończono w 1975 roku. <br />
<br />
Projektantami kościoła byli architekci: [[Król Mieczysław| Mieczysław Król]], [[Winnicki Jerzy| Jerzy Winnicki]] i [[Winnicki Zygmunt| Zygmunt Winnicki]], natomiast projekt konstrukcyjny opracował inż. [[Klimek Franciszek| Franciszek Klimek]]. Witraże zostały zaprojektowane przez [[Roga-Skąpska Maria|Marię Roga-Skąpską]] i pozostały w stanie nienaruszonym do dnia dzisiejszego. 27 sierpnia 1995 proboszczem parafii został [[Kotyczka Grzegorz|ks. Grzegorz Kotyczka]], który w 1997 roku przejął od Skarbu Państwa cmentarz, znajdujący się tuż obok kościoła. W 1998 roku po raz pierwszy zadzwoniły trzy dzwony: ''św. Florian'' - ufundowany przez władze miasta Chorzów - ''Matka Boska Częstochowska'' i ''św. Grzegorz I Wielki''. Dzwony zostały poświęcone przez [[Libera Piotr|bpa Piotra Liberę]] 4 marca 1998. Natomiast rok później, według projektu arch. Mieczysława Króla rozpoczęła się przebudowa całego prezbiterium. Prace zostały zlecone firmie kamieniarskiej pana Grzechaca z Ciasnej koło Częstochowy.<br />
==Wystrój==<br />
Projekt kościoła Ducha Świętego swoim niezwykłym kształtem przedstawia dużą łódź na rozkołysanym morzu, natomiast przejście z kościoła właściwego do kościoła zastępczego sprawia wrażenie wielkiego wiosła. Znajdują się tutaj także trzy kaplice: Matki Boskiej Fatimskiej, Miłosierdzia Bożego oraz chrzcielna. Są one oddzielone od siebie białymi ścianami, tworząc obraz otwartych ksiąg. Jednak najpiękniejsze są witraże w kościele głównym, zajmujące dość dużą część powierzchni ścian. Przy słonecznej pogodzie wywołują one jedyny w swoim rodzaju nastrój. Prezbiterium od reszty kościoła wyróżnia czerwony szwedzki granit. Ostatni stopień tutaj ma zaś kształt serca i to na nim usytuowany jest ołtarz. Z tabernakulum wychodzą dwa olbrzymie skrzydła anioła. Na ścianach znajdują się także stacje [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]], które są dziełem artysty [[Brachmański Zygmunt|Zygmunta Brachmańskiego]].<br />
<br />
Duże znaczenie dla wiernych mają też przydrożne krzyże, które przede wszystkim są pamiątką ważnych wydarzeń związanych z parafią. Prawdopodobnie najstarszym jest krzyż znajdujący się na cmentarzu parafialnym. W 1911 roku Paul i Katharine Kiollbassa przekazali cztery hektary ziemi na rzecz kościoła św. Jadwigi w celu założenia cmentarza. Następnie w centralnym miejscu ustawiono wykonany z piaskowca krzyż, który ufundowano w 1878 roku. Drugi krzyż znajduje się przy ul. Bałtyckiej i jest jednym z najcenniejszych w Chorzowie. Został zrobiony z białego marmuru i ogrodzony metalowym płotkiem. Legenda mówi, że ręką barbarzyńcy został wykuty napis wotywny, nazwiska fundatorów oraz rok fundacji – 1895. Trzeci krzyż znajduje się na terenie przykościelnym i jest związany z powstaniem budowli. To właśnie ten krzyż poświęcono 25 sierpnia 1957 przy kościele św. Jadwigi i w procesji przeniesiono na miejsce budowy. I ostatni, czwarty krzyż jest pamiątką i czytelnym znakiem pierwszego powołania kapłańskiego z parafii Ducha Świętego, [[Skorupa Henryk|ks. Henryka Skorupy]]. Krzyż ten został wykonany z drewna i ustawiony w marcu 1959 roku blisko domu, w którym kapłan się wychował.<br />
==Duszpasterstwo==<br />
Od 1998 roku w parafii jest wydawana tzw. „Gazetka Parafialna”. Głównym redaktorem jest ks. proboszcz [[Kotyczka Grzegorz|Grzegorz Kotyczka]]. Od 2001 roku są organizowane piesze pielgrzymki młodzieży do [[Jasna Góra|Częstochowy]] oraz do [[Parafia Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich|Piekar Śląskich]]. Innym wydarzeniem stało się utworzenie na przełomie 2003/2004 roku z kościoła zastępczego tzw. „Domu Dziennego Pobytu”. Jest on przeznaczony głównie dla osób starszych, samotnych i niepełnosprawnych. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat do ważniejszych wydarzeń w życiu parafii należy zaliczyć pobyt specjalnego wysłannika papieskiego Agostino Casaroliego.<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Gazetka Parafialna kościoła Ducha Świętego w Chorzowie]]<br />
<br />
==Proboszczowie ==<br />
*[[Nawa Karol|ks. Karol Nawa]] administrator (1957-1959) <br />
*[[Poloczek Teodor|ks. Teodor Poloczek]] administrator (1960-1963) <br />
*[[Mąka Czesław|ks. Czesław Mąka]] administrator (1963-1995) <br />
*[[Kotyczka Grzegorz|ks. Grzegorz Kotyczka]] administrator (1995-1996), proboszcz (1996-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
Dekret erekcji parafii pod wezwaniem Ducha Świętego w Chorzowie, WD 1958, nr 8-9, s. 165-167; Archiwum Parafii Ducha Świętego w Chorzowie; Archiwum Parafii św. Jadwigi w Chorzowie; Schematyzm (2005); L. Makówka, Sztuka sakralna na Górnym Śląsku w II połowie XX wieku. Malarstwo i rzeźba, Katowice 2008, s. 167-176; A. Szuła, Opracowanie parafii Świętego Ducha w Chorzowie, mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; M. Rzepka, W kościele zawsze świeci słońce, Parafia pw. Ducha Świętego w Chorzowie, GN 2002, nr 19, (dodatek katowicki), s. 28. <br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - C|Chorzów]]<br />
[[Kategoria: Dekanat Chorzów Batory|Chorzów Ducha]]<br />
[[Kategoria:Chorzów]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._J%C3%B3zefa_Robotnika_w_Rybniku&diff=81305Parafia św. Józefa Robotnika w Rybniku2018-08-22T22:03:39Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Grafika:Rybnik jozefa.jpg|thumb|right]]<br />
[[Grafika:Rybnik jozefa3.jpg|right|thumb]]<br />
Pierwsze próby osiedlenia [[Franciszkanie|franciszkanów]] w Rybniku podjęto w XIX wieku. Stało się to za sprawą ks. [[Bolik Edward|Edwarda Bolika]], który wykupił teren w okolicach [[Parafia Matki Bożej Bolesnej w Rybniku|parafii Matki Bożej Bolesnej]]. Rozpoczęto nawet przygotowania do budowy nowego kościoła, jednak sprzeciw władz kościelnych i państwowych, jak i późniejsza śmierć ks. Bolika przekreśliły powyższe plany. Zakładając klasztor w Rybniku w 1921 roku, myślano także o otwarciu [[juwenat|juwenatu]]. Stwierdzono, że właśnie klasztor w Rybniku jest odpowiednim miejscem do otwarcia takiej działalności ze względu na otoczenie i mieszkańców. Aby zrealizować te plany wysłano do Rybnika dwóch ojców - [[Rogosz Bolesław|Wilhelma Rogosza]] i [[Gabor Franciszek|Augustyna Gabora]]. Mieli oni zająć się znalezieniem stosownego miejsca dla przyszłego kolegium. Jak się później okazało, nie było to łatwym zadaniem. Chciano kupić budynek byłego sierocińca od gminy żydowskiej, który byłby odpowiedni dla przyszłego klasztoru i juwenatu. Okazało się to jednak niemożliwe. Inne propozycje również nie spełniały określonych wymagań. W końcu zdecydowano się na zakup posiadłości Huberta Uherka. Do podpisania umowy między Hubertem Uherkiem a ojcem Augustynem Gaborem doszło 21 listopada 1921. Za nowo nabyte grunta franciszkanie zapłacili 300 tys. marek. Zakupiona ziemia znajdowała się na terenie rybnickiej dzielnicy Smolna. <br />
<br />
21 grudnia 1921 odbył się w Nysie Kongres Definitorium Prowincji św. Jadwigi, na którym podjęto uchwałę o erygowaniu w Rybniku nowego klasztoru i umieszczeniu w nim juwenatu. Sposób w jaki osiedlili się franciszkanie w Rybniku wykraczał poza przyjętą dotychczas tradycję powoływania do życia nowych domów zakonnych. Do tej pory odzyskiwano klasztor wcześniej należący do franciszkanów albo fundator konwentu wychodził z konkretną propozycją. Bywało też i tak, że do osiedlenia franciszkanów w danej diecezji zachęcał miejscowy biskup. Tutaj natomiast - placówka w Rybniku - inicjatywa założenia klasztoru wyszła ze strony Prowincji św. Jadwigi. <br />
<br />
==Klasztor==<br />
20 listopada 1921 przybyli do Rybnika [[Sobota Jan|o. Kolumban Sobota]] i brat Egbert Procek. Ostateczne przejęcie posiadłości, którą nabyli zainteresowani franciszkanie nastąpiło 5 marca 1922. Natychmiast przystąpiono do generalnego remontu pomieszczeń i ich adaptacji na potrzeby wspólnoty zakonnej. Zorganizowano także kaplicę. Jej patronem został [[Św. Bonawentura|św. Bonawentura]]. Na początku w nowo powstałym klasztorze zamieszkali ojcowie Kolumban Sobota (przełożony) i Alban Sobota oraz brat Egbert Procek. <br />
<br />
Nowo przybyli zakonnicy mieli w planach budowę klasztoru, ponieważ dotychczasowe pomieszczenie nie spełniało wymagań stawianym przed juwenatem. Nie zachęcała do tego jednak sytuacja ekonomiczna i polityczna w utworzonym województwie. Nawet samo osiedlenie się franciszkanów w Rybniku nie budziło wielkiego entuzjazmu wśród tutejszej ludności polsko-niemieckiej, która widziała wśród zakonników przeciwników narodowości polskiej. Nawet duchowieństwo diecezjalne nie było zbyt przychylne franciszkanom. Jednak mimo wielu trudności zdecydowano się na podjęcie działań zmierzających do budowy klasztoru. I tak w 1924 roku przystąpiono do adaptacji stodoły na kościół. 9 grudnia 1926 na posiedzeniu definitorium podjęto ostateczną decyzję o budowie klasztoru. Został on zbudowany w krótkim czasie, toteż zakonnicy mogli wprowadzić się do niego już 25 lipca 1928. Koszt wybudowania klasztoru wyniósł 300 tys. złotych. <br />
<br />
==Kościół==<br />
Przed zbudowaniem nowego kościoła, na mocy zezwolenia z kurii wrocławskiej, stworzono na potrzeby lokalnej ludności oratorium modlitewne, które zostało poświęcone 5 marca 1922. We wrześniu 1923 roku o. Wilhelm Rogosz zwrócił się do Urzędu Miejskiego Policji o zgodę na przebudowę oratorium na kościół. Uzyskano pozwolenie i przystąpiono do przebudowy i przystosowania do celów liturgicznych murowanej stodoły. Rozbudowaną kaplicę poświęcił ojciec Kolumban Sobota. Ciągle jednak myślano o wybudowaniu całkiem nowego, dużego kościoła. Po licznych trudnościach 8 stycznia 1937 uzyskano zgodę na jego budowę. Ojciec Kolumban Sobota podpisał umowę z architektem [[Henryk Gambiec| Henrykiem Gambcem]] i już 1 czerwca 1937 rozpoczęły się prace budowlane. Zakończono je w ciągu 6 miesięcy. 19 grudnia 1937 prowincjał [[Porada Emil|o. Michał Porada]], w obecności burmistrza [[Weber Władysław|Władysława Webera]] oraz rzeszy wiernych, dokonał poświęcenia kościoła. Jeśli chodzi o stary kościół, to nie został zburzony, lecz służył jako dom parafialny. Całościowe wydatki związane z najnowszą inwestycją zamknęły się w kwocie 312.300 zł. Klasztor nie był zbyt zamożny, stąd wyposażenie kościoła w niezbędne paramenty było możliwe jedynie dzięki hojnym ofiarom. W 1941 roku ponowiono prośbę o utworzenie [[Parafia|parafii]]. Poprzednie wnioski były negatywnie rozpatrywane przez kurię katowicką. Tym razem jednak biskupstwo pozytywnie rozpatrzyło prośbę. Po podpisaniu porozumienia pomiędzy miejscowym proboszczem [[Klimza Franciszek|ks. Franciszkiem Klimzą]] a gwardianem o. Rafałem Bekierszem 12 września 1941 powstała [[kuracja]] mieszcząca się w granicach od ul. Nacyńskiej od strony Niedobczyc i Chwałowic oraz od ul. Hallera do ul. Raciborskiej (numery nieparzyste). 16 grudnia 1941 włączono także dzielnicę Maroko. Pierwszym proboszczem został [[Bekiersz Rafał|o. Rafał Bekiersz]]. <br />
<br />
21 marca 1980 spłonął stary kościół. Resztki murów rozebrano, a w tym miejscu zbudowano budynek katechetyczny. Przy kościele i klasztorze działa dom parafialny '' Nazaret'', w którym znajduje się biblioteka, spotykają się grupy parafialne oraz prowadzone są korepetycje dla dzieci. Parafia wydaje też biuletyn informacyjny '' Franciszkański Józef''.<br />
<br />
==Wystrój==<br />
Ołtarz główny wykonano z marmuru karraryjskiego. W jego centralnej części zawieszono duży, dębowy krzyż obok którego ustawiono figury Matki Bożej i św. Jana. W oknach umieszczono witraże przedstawiające postacie [[Św. Józef|św. Józefa]] i [[Św. Anna|św. Anny]] oraz św. Paschalisa i bł. Jana Dunsa Szkota. Fundatorami tych większych byli Józef Gomola i Maria Wieczorek z Rybnika, a mniejsze ufundował klasztor. Kościół systematycznie wzbogacał się o nowe elementy wyposażenia. Ławki były dziełem stolarza Józefa Ptaszyńskiego z Rybnika. Wstawiono też nowy konfesjonał, który został wykonany przez miejscowego rzeźbiarza Andrzeja Jędrzejczyka. Pomieszczania ogrzewano za pomocą gorącego powietrza, co w tym czasie było jeszcze ewenementem. W 1938 roku zostały zawieszone trzy dzwony, które 13 listopada tegoż roku poświęcił prowincjał [[Galikowski Wincenty|o. Antoni Maria Galikowski]]. Rok później kościół wzbogacił się o nowy ołtarz, ozdobiony grupą rzeźb przedstawiających śmierć św. Józefa w asyście Maryi i Jezusa. W latach okupacji do kościoła trafiły figura Matki Bożej, organy firmy '' Riedel '' oraz ołtarze [[Św. Antoni Padewski|św. Antoniego]] i [[Św. Franciszek z Asyżu|św. Franciszka]]. Z 1953 roku pochodzi ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa i figury św. Paschalisa oraz [[św. Małgorzata Maria Alacoque|św. Marii Małgorzaty Alacoque]]. Te ostatnie wykonał stolarz Józef Masorz z Zamysłowa.<br />
<br />
== Stowarzyszenia działające na terenie parafii ==<br />
<br />
*Franciszkański Ruch Apostolski<br />
*[[Trzeci Zakon Franciszkański|Franciszkański Zakon Świeckich]]<br />
*[[Dzieci Maryi]]<br />
*[[Ruch Światło-Życie]]<br />
*[[Żywy Różaniec]]<br />
*Liturgiczna Służba Ołtarza<br />
*Grupa Miłosierdzia<br />
*Katolicki Klub Seniora '' Pogodna Jesień''<br />
*[[Legion Maryi]]<br />
*chórek dziecięcy<br />
<br />
==Krzyże i kapliczki==<br />
*[[Krzyże przydrożne w Rybniku|Krzyże przydrożne w Rybniku]]<br />
*[[Kapliczki w Rybniku|Kapliczki w Rybniku]]<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Franciszkański Józef - biuletyn informacyjny parafii św. Józefa Robotnika w Rybniku| Franciszkański Józef]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Bekiersz Rafał|o. Rafał Bekiersz OFM]] kuratus (1941-1945)<br />
*[[Grzywocz Stanisław|o. Łukasz Stanisław Grzywocz OFM]] (1945-1950)<br />
*[[Pielok Jerzy|o. Marek Jerzy Pielok OFM]] administrator (1950-1958) i proboszcz (1974-1981) <br />
*[[Pudliszewski Kasjan|o. Kasjan Pudliszewski OFM]] (1958-1974)<br />
*[[Juraszek Leon|o. Rufin Leon Juraszek OFM]] (1981-1989)<br />
*[[Grześkowiak Jan|o. Stanisław Jan Grześkowiak OFM]] (1989-1995) <br />
*[[Saternus Marian|o. Konstanty Marian Saternus OFM]] (1995-1997)<br />
*[[Wawrzonkowski Wiesław|o. Terencjan Wiesław Wawrzonkowski OFM]] (1997-2012)<br />
*[[Rachwalik Krzysztof|o. Feliks Krzysztof Rachwalik OFM]] (2012-2016)<br />
*[[Smolarczyk Roman|o. Mateusz Roman Smolarczyk OFM]] administrator (2016-2017), proboszcz (2017-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
Kronika klasztorna oo. Franciszkanów w Rybniku, t. 1-2; Kronika parafialna; L. Musiolik, Nasza mała ojczyzna. Kronika gminy Smolna od 1907 r. dzielnicy Rybnika, Rybnik 1995; "Katolik” 1921 nr 152; A.L. Kostorz, Ojcowie Franciszkanie w Rybniku w latach 1921-1962, pr. mgr pod kier. o. dra Alojzego Pańczaka; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 258; M. Sarapkiewicz, 90 lat z franciszkanami na Smolnej, "Tygodnik Rybnicki" 2012, nr 28 (296), s. 14; www.swietyjosef.rybnik.pl [odczyt 9.12.2012].<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - R|Rybnik]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Rybnik|Rybnik]]<br />
[[Kategoria:Rybnik]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Anny_w_%C5%9Awierklanach&diff=81304Parafia św. Anny w Świerklanach2018-08-22T21:58:57Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Swierklany Anna1.jpg|thumb|right]]<br />
[[Plik:Swierklany oltarz1.jpg|thumb]]<br />
[[Plik:Swierklany Anna2.jpg|thumb|right]]<br />
<br />
<br />
Początkowo, tj. od XVII wieku Świerklany wraz z kościołem filialnym wchodziły w skład [[Parafia Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Połomi| parafii Połomia]]. Mieszkańcy jednak nieustanie zabiegali o podniesienie kościoła filialnego - oraz o przyłączenie do niego wsi Kucharzówka - do rangi parafialnego. Nastąpiło to 1 lutego 1929 na mocy dekretu [[Lisiecki Arkadiusz|bp. Arkadiusza Lisieckiego]].<br />
<br />
Równocześnie z budową nowego kościoła - 1 sierpnia 1929 - utworzono nową, liczącą 3400 wiernych kurację Świerklany. W jej skład weszły gminy Świerklany Dolne, Świerklany Górne i Kucharzówka. Pierwszym duszpasterzem został [[Janik Paweł|ks. Paweł Janik]]. 28 maja 1957 [[Adamski Stanisław|bp. Stanisław Adamski]] za zgodą kapituły katedralnej podniósł kurację św. Anny do rangi parafii. <br />
<br />
Pierwsze informacje na temat kościoła w Świerklanach pochodzą z protokołu wizytacyjnego z 1652 roku. Nie jest znana dokładna data jego powstania. W XIX wieku kościół przechodził wiele remontów. W 1877 roku, podczas naprawy wieży w kuli znajdującej się pod krzyżem odnaleziono miedzianą tabliczkę z następującym napisem: „W 1673 r. za panowania Najjaśniejszego cesarza Leopolda I, za papieża Klemensa X, ku czci i chwale Przenajświętszej Trójcy, Najświętszej Maryi Panny i na cześć Wszystkich Świętych, ja Jan Bernard hrabia Prażmy, wolny baron na Bełkowie patron tego kościoła, krzyż ten wraz z banią dałem sporządzić za czasów proboszcza Mikołaja Maciejczyka”. Drewniany kościół spłonął 23 listopada 1928. Od 1 grudnia 1928 nabożeństwa sprawowano w starej szkole w Świerklanach Dolnych. Nowa kaplica została poświęcona 24 grudnia 1928 przez [[Musioł Henryk|ks. Henryka Musioła]]. 30 kwietnia 1929 rozpoczęto budowę nowego kościoła. 1 sierpnia 1930 odprawiono w nim pierwszą mszę św. Rok później poświęcono trzy dzwony noszące wezwania św. Anny, św. Jana oraz św. Floriana. W 2004 roku z powodu długotrwałego podmywania fundamentów przez wodę kościół groził zawaleniem. Ostatecznie, po długim remoncie udało się go uratować.<br />
<br />
Na przełomie XX i XIX wieku, za sprawą proboszcza [[Klyczka Jan ur. 1948|ks. Jana Klyczki]], został odnowiony kościół oraz obejście. Uporządkowano cmentarz dzieląc go na sektory. Wybudowano Dom Spotkań oraz kaplicę przedpogrzebową św. Józefa. Gruntownej renowacji poddano zabytkowe organy. Odnowiono także [[Kapliczki w Świerklanach|kapliczkę św. Jana Nepomucena w Świerklanach Górnych]]. <br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Dzwonek św. Anny - pismo parafii w Świerklanach]]<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Kapliczki w Świerklanach]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Janik Paweł|ks. Paweł Janik]] kuratus (1929-1947)<br />
*[[Ligoń Henryk|ks. Henryk Ligoń]] administrator (1947-1957), proboszcz (1957-1968)<br />
*[[Grudniok Franciszek|ks. Franciszek Grudniok]] administrator (1968-1989)<br />
*[[Klyczka Jan ur. 1948|ks. Jan Klyczka]] (1989-2013)<br />
*[[Paliński Jerzy|ks. Jerzy Paliński]] (2013-nadal)<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1929, nr 2, s. 18; Dekret ustanawiający lokalię w Świerklanach, WD 1929, nr 7, s. 59; Dekret o zmianie przynależności dekanalnej parafii św. Anny w Świerklanach, WD 1979, nr 8, s. 182; K. Zimończyk, Świerklany. Charakterystyka miejscowości. Działalność społeczno-wychowawcza w środowisku, Kraków 1998; Dzieje Świerklan w wypisach, opr. K. Zimończyk, Kraków 1998; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 284.<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - Ś|Świerklany]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Boguszowice|Świerklany]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Ducha_%C5%9Awi%C4%99tego_w_Bytkowie&diff=81303Parafia Ducha Świętego w Bytkowie2018-08-22T21:55:45Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Bytkow ducha1.jpg|right|thumb]]<br />
[[Plik:Bytkow ducha2.jpg|right|thumb]]<br />
Siemianowice Śląskie powstały z połączenia gmin wiejskich Siemianowic i Huty Laura (1923) oraz Michałkowic, Bytkowa, Bańgowa i Przełajki (1951). Bytków jest najstarszą dzielnicą tego miasta. Pierwsze wzmianki można znaleźć w ''Liber beneficiorum'' Jana Długosza (ok. 1470). Na XIV-wiecznych pergaminach można przeczytać, że właścicielami wsi byli Wochnikowie. W XVI wieku Bytków przeszedł w ręce rodu Starzyńskich. Na początku XVIII stulecia osada została kupiona przez Hunterów von Grandon, a w połowie tegoż wieku stała się własnością rodu von Kloch. Od 1796 roku Bytków należał do księcia Hohenlohe z Ujaźdu. <br />
<br />
Po raz pierwszy pomysł wybudowania kościoła w Bytkowie pojawił się w połowie ubiegłego wieku. W 1950 roku wikariusz generalny skierował dwa pisma - jedno do ks. Hojki z Michałkowic, drugie do proboszcza z Lędzin, ks. Jan Klyczki. Prosił w nich, by podjęli się zadania budowy tutaj kościoła. W listach do obydwu podkreślał wagę tego przedsięwzięcia ze względu na dobro wielu tysięcy ''dusz'', które pozostawały bez opieki duszpasterskiej. Sytuacja ta była związana z szybkim rozwojem przemysłu i pojawianiem się kolejnych osiedli mieszkaniowych. Bytków stał się ważną częścią składową dużego miasta o górniczo-rolniczym charakterze. Do Prezydium Miejskiej Rady Narodowej Wydziału Budownictwa w Siemianowicach Śląskich, a następnie do Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej zostały skierowane odpowiednie pisma z prośbą o zgodę na budowę kościoła. Z powodu braku odpowiedzi proboszcz [[Parafia św. Michała Archanioła w Michałkowicach| parafii św. Michała Archanioła w Michałkowicach]] podjął decyzję, by co tydzień w niedzielę odprawiać mszę w Bytkowie, przy kapliczce [[Św. Jan Nepomucen|św. Jana Nepomucena]]. Pomimo ostrzeżeń ze strony władz nie wycofał się z tego pomysłu, co też odniosło oczekiwany skutek. 16 września 1975 zastępca wojewody Zdzisław Gorczyca w piśmie do kurii diecezjalnej wyraził zgodę na budowę kościoła w Bytkowie. Chcąc utrudnić realizację planów, miejsce zostało wyznaczone przy ulicy Węglowej, w niedalekim sąsiedztwie stawów „Brysiowych”. Podmokły teren utrudniał jakąkolwiek budowę na tym terenie, a lokalizacja z dala od osiedla „Tuwim” wykluczała je jako teren parafii.<br />
<br />
14 marca 1977 rozpoczęto, bez zezwolenia władz budowę kościoła w Bytkowie. W piśmie z 9 lipca 1977 prezydent Siemianowic Śląskich Witold Woźniczka udzielił parafii św. Michała Archanioła w Siemianowicach pozwolenia na budowę kościoła. Za wykonanie zadania odpowiedzialny był zespół projektantów: Krystian Laske, Stefan Walendowski, Teodor Okoń. Pracy przewodził ks. Frelich, wyznaczony do tego zadania przez kurię katowicką. Nie ograniczał się on tylko do obserwowania postępu prac budowlanych , ale tak jak wszyscy pracował tam, gdzie zaistniała taka potrzeba. Swoje zaangażowanie przypłacił chorobą nerek, po której nie był w stanie kontynuować pracy. Dlatego też bp [[Bednorz Herbert|Herbert Bednorz]] dekretem z 13 kwietnia 1978 mianował go proboszczem parafii św. Józefa w Zabrzegu. Następcą ks. Frelicha został ks. Konrad Zubel, któremu dane było dokończyć prace przy budowie kościoła. 20 października 1988 kościół został poświęcony. W ołtarzu umieszczono relikwie świętych męczennic Fortunaty i Rewokaty. Przez następne lata prowadzono jeszcze prace związane z budową kaplicy cmentarnej, urządzaniem parkingu i przebudową wieży kościelnej. Kościół otrzymał również wystrój wewnętrzny: organy, stacje Drogi Krzyżowej i witraże w oknach na chórach.<br />
<br />
W parafii Ducha Świętego w Siemianowicach–Bytkowie funkcjonują następujące grupy parafialne:<br />
[[Legion Maryi]], [[Odnowa w Duchu Świętym]], Schola młodzieżowa, Katecheza dla Dorosłych, Apostolat Margaretka, Ministranci, Franciszkański Zakon Świeckich, Nadzwyczajni Szafarze Komunii Świętej, [[Akcja Katolicka]], [[Dzieci Maryi]], [[Ruch Światło-Życie]], Eucharystyczny Ruch Młodych, [[Żywy Różaniec]].<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Duch Bytkowski - pismo parafii w Bytkowie| Duch Bytkowski]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Frelich Janusz|ks. Janusz Frelich]] duszpasterz (1974-1978)<br />
*[[Zubel Konrad|ks. Konrad Zubel]] rektor (1978-1980), proboszcz (1980-2009)<br />
*[[Kopczyk Tomasz|ks. Tomasz Kopczyk]] (2009-nadal)<br />
<br />
== Bibliografia ==<br />
Archiwum parafii w Bytkowie, Kronika parafialna, t. 1-2; Dekret erekcji Parafii Świętego Ducha w Siemianowicach Śl.-Bytkowie, WD 1980, nr 8, s. 179-180; Z. Janeczek, Bytkowskie szkice historyczne, Siemianowice Śląskie 2009, s. 76; Z. Janeczek, Siemianowicki słownik biograficzny, Katowice 1996, s. 245; Tenże, Od Sancovic do Siemianowic. Szkice z dziejów miasta i okolic, Katowice 1993; K. Zubel, Relacje o budowie nowych kościołów i ich konsekracji, WD 1988, nr 12, s. 437; M. Krzyżowski, Parafia Świętego Ducha w Bytkowie (1980-1990), powstanie i integracja, Bytków-Rojca 1990, mps w Bibliotece WTL UŚ Katowice; A. Halor, Przewodnik siemianowicki. Wędrówki po mieście i okolicy, Siemianowice Śląskie 2000; S. Sierla, Życie darowane mi po raz drugi, Świbie 2004.<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria: Parafie - B|Bytków]]<br />
[[Kategoria: Dekanat Siemianowice Śląskie|Bytków]]<br />
[[Kategoria: Siemianowice Śląskie]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Miko%C5%82aja_w_Borowej_Wsi&diff=81302Parafia św. Mikołaja w Borowej Wsi2018-08-22T21:53:59Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>Borowa Wieś to miejscowość założona ok. 1570 roku przez [[Promnitz Karol von|Karola barona von Promnitz]]. Nazwa Borowa Wieś oznacza osadę położoną w borze tzn. wśród leśnych terenów. Do czasu przyłączenia do Polski w 1922 roku miejscowość nosiła nazwę Neudorf (Nowa Wieś). Od 1975 roku Borowa Wieś jest sołectwem należącym do Mikołowa. <br />
Od momentu powstania Borowa Wieś podlegała parafii w Mikołowie. W 1680 roku została przypisana do parafii w Przyszowicach. W latach 30. XX w., po przyjęciu planu budowy nowego kościoła w [[Parafia św. Jana Nepomucena w Przyszowicach|Przyszowicach pw. św. Jana Nepomucena]], została podjęta decyzja o przeniesieniu kościoła pw. św. Mikołaja do Borowej Wsi. 8 lutego 1937 Sąd Wojewódzki Śląski udzielił pozwolenia na rozebranie i przeniesienie kościoła zgodnie ze wskazaniami konserwatora zabytków. Rozebrane elementy ponumerowano, a po przeniesieniu dokładnie odtworzono kościół. Również całe urządzenie wnętrza kościoła (m.in. ołtarz, konfesjonały, ławki, ambonę, rzeźby, obrazy) zostało przeniesione na nowe miejsce. Kościół został usytuowany przy szosie gliwickiej, a jego konsekracja na nowym miejscu odbyła się 16 grudnia 1939 . Od tego czasu funkcjonował jako kościół filialny parafii w Przyszowicach. 1 sierpnia 1942 utworzono [[Lokalia|lokalię]]. Jest to także data rozpoczęcia prowadzenia [[Księgi metrykalne|księgi metrykalnej]]. W 1952 roku wikarym parafii był [[Blachnicki Franciszek|ks. Franciszek Blachnicki]]. 15 października 1957 poświęcono probostwo, a 20 grudnia tego samego roku erygowano samodzielną [[Parafia|parafię]]. 1 września 1990 w parafii został otwarty [[Ośrodek dla Osób Niepełnosprawnych w Borowej Wsi|Ośrodek dla Osób Niepełnosprawnych ''Miłosierdzie Boże'']]. <br />
<br />
Nie jest pewna data budowy kościoła. Jedni przyjmują ją na 1640 rok (nowsze ustalenia), inni na 1720 rok. Kościół został zbudowany z drewna w konstrukcji zrębowej. Jego wnętrze jest barokowe. W części centralnej ołtarza głównego znajduje się obraz patrona kościoła, [[Św. Mikołaj|św. Mikołaja]]. Na granicy prezbiterium wisi ambona, na której są umieszczone płaskorzeźby przedstawiające czterech Ewangelistów. W kościele jest również boczna kaplica, w której znajduje się późnorenesansowy ołtarz wraz z obrazem A. Grzywińskiego przedstawiającym scenę zdjęcia z krzyża. Tam też umieszczona jest drewniana chrzcielnica w kształcie kuli ziemskiej z wężem, a na niej płaskorzeźba przedstawiająca chrzest Jezusa. Charakterystyczną cechą kościoła jest również konstrukcja dwukondygnacyjnego chóru muzycznego wraz z portatywem organowym. Innymi szczególnymi elementami są: drewniana wieża zbudowana na planie kwadratu około 1720-1730 roku, uwieńczona cebulastym hełmem z latarnią, oraz zabytkowy dzwon z 1721 roku. <br />
<br />
Jak wcześniej wspomniano w parafii funkcjonuje Ośrodek dla Osób Niepełnosprawnych ''Miłosierdzie Boże''. Jego początki sięgają 1987 roku, kiedy to Marta Krzysteczko podarowała 23 ha gospodarstwa rolnego, na których znajdował się dom, przeznaczając je na działalności na rzecz osób niepełnosprawnych. 1 grudnia 1987 [[Bąk Krzysztof|ks. Krzysztof Bąk ]] został ustanowiony przez [[Zimoń Damian|bpa Damiana Zimonia ]] Diecezjalnym Duszpasterzem Niepełnosprawnych. Dostał on zadanie zorganizowania Ośrodka dla Niepełnosprawnych w Borowej Wsi. 1 listopada 1990 do ośrodka przyjęto pierwszych niepełnosprawnych. <br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Dobre Wieści – pismo parafii św. Mikołaja w Borowej Wsi|Dobre Wieści]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Bendkowski Wiktor|ks. Wiktor Bendkowski]] lokalista (1942-1943)<br />
*[[Hajda Jan|ks. Jan Hajda]] lokalista (1943)<br />
*[[Lubos Paweł|ks. Paweł Lubos]] lokalista (1943-1945)<br />
*[[Tomala Brunon|ks. Brunon Tomala]] lokalista (1945-1946)<br />
*[[Gajda Robert|ks. Robert Gajda]] lokalista (1946-1952)<br />
*[[Knauer Reginald|ks. Reginald Knauer]] kuratus (1952-1954)<br />
*[[Gajda Walter|ks. Walter Gajda]] kuratus (1954-1955)<br />
*[[Bec Gwidon|ks. Gwidon Bec]] kuratus (1955-1957), administrator (1957-1966), proboszcz (1966-1985)<br />
*[[Paprotny Bronisław|ks. Bronisław Paprotny]] (1985-1998)<br />
*[[Grabiec Krzysztof|ks. Krzysztof Grabiec]] administrator (1998-2000), proboszcz (2000-nadal)<br />
<br />
== Bibliografia ==<br />
P. Noparlik, Historia szkoły w Mikołowie - Borowej Wsi na tle dziejów miejscowości, Mikołów 2009; J. Horwat, Historia Przyszowic, Przyszowice 2007; Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, cz. 2: Dekanaty i parafie, Katowice 2005; [http://www.caritas.mikolow.pl] [dostęp 28.04.2010]; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 87-88.<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - B|Borowa Wieś]]<br />
[[Kategoria:Kościoły drewniane|Borowa Wieś]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Mikołów|Borowa Wieś]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Stanis%C5%82awa_Biskupa_i_M%C4%99czennika_w_%C5%BBorach&diff=81300Parafia św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Żorach2018-08-22T21:52:32Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>26 maja 1978 kuria diecezjalna w Katowicach uzyskała zgodę na budowę nowego kościoła w Żorach. 14 września 1978 Urząd Miasta i Gminy miasta Żory umożliwił budowę kościoła na terenie między ulicami Nowoboryńską i Staroboryńską, w centrum budujących się osiedli Pawlikowskiego i Sikorskiego. Projekt architektoniczny kościoła zlecono architektowi Janowi Głuchowi. 6 czerwca 1979, w Częstochowie [[Jan Paweł II]] poświęcił kamień węgielny pod budowę kościoła, którą rozpoczęto 8 kwietnia 1980. Dnia 17 listopada 1981 [[ Bednorz Herbert| biskup Herbert Bednorz]] erygował parafię św. Stanisława Biskupa i Męczennika, której teren został wydzielony z [[Parafia Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach| parafii św. Ap. Filipa i Jakuba w Żorach]]. W 1983 roku powstały salki katechetyczne. W czerwcu 1984 roku odszedł z parafii na inną placówkę dotychczasowy budowniczy [[Kopeć Kazimierz|ks. Kazimierz Kopeć]], a na jego miejsce przyszedł [[Andres Jan|ks. Jan Andres]]. 7 października 1998 [[Zimoń Damian| abp Damian Zimoń ]] poświęcił w Żorach przy parafii św. Ap. Filipa i Jakuba [[Katolickie Centrum Edukacji Młodzieży - Kana|"Kanę" - Katolickie Centrum Edukacji Młodzieży]].<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Dobra Nowina - pismo parafii św. Stanisława w Żorach| Dobra Nowina]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Kopeć Kazimierz |ks. Kazimierz Kopeć]] (1980-1984)<br />
*[[Andres Jan |ks. Jan Andres ]] (1984-2004)<br />
*[[Góra Eugeniusz|ks. Eugeniusz Góra]] (2004-2018)<br />
*[[Skowronek Ryszard|ks. Ryszard Skowronek]] (2018-nadal)<br />
==Bibliografia==<br />
Dekret erekcji parafii pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Żorach, WD 1981, nr 12, s. 300-301; R. Kurzydem, Duszpasterstwo w Żorach w latach 1982-94 na podstawie parafii p.w. św. Stanisława BM, Katowice 1996, mps Archiwum Parafii św. Stanisława Biskupa w Żorach; Kronika parafii; K. Kopeć, Kilka faktów dotyczących budowy kościoła pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Żorach na Osiedlu, WA 1993, nr 2, s. 78-87, K. Banaś, Dokończyć dzieło budowy... Kościół pw. św. biskupa Stanisława i Męczennika w Żorach, GN 1996, nr 31, (dodatek katowicki), s. 13.<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - Ż|Żory]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Żory|Żory]]<br />
[[Kategoria:Żory]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Miko%C5%82aja_w_Wilczy&diff=81299Parafia św. Mikołaja w Wilczy2018-08-22T21:50:32Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Wilcza1.jpg|thumb|300px|right]]<br />
<br />
==Parafia św. Mikołaja w Wilczy==<br />
<br />
Pierwszy kościół w Wilczy, który zbudowano najprawdopodobniej już w 1480 roku, został zniszczony w wyniku działań wojennych prowadzonych podczas [[Wojna trzydziestoletnia|wojny trzydziestoletniej]]. Wtedy to parafia została przyłączona do [[Parafia św. Jana Chrzciciela w Pilchowicach|parafii w Pilchowicach]]. Kolejny budynek kościelny wzniesiono i konsekrowano w 1657 roku. Wkrótce zmieniono jego tytuł z Matki Bożej Jasnogórskiej na [[Św. Mikołaj|św. Mikołaja]]. Do XX wieku kościół w Wilczy był podporządkowany parafii w Pilchowicach. Stan ten zmienił się dopiero w 1908 roku. Od 7 sierpnia 1920 obowiązki duszpasterskie w Wilczy pełnił [[Staffa Paweł|ks. Paweł Staffa]]. Dekretem z dnia 1 sierpnia 1925 [[Administracja Apostolska dla Śląska Górnego|Administracja Apostolska]] erygowała nową parafię w Wilczy. <br />
<br />
Kościół znajduje się przy dwóch szlakach turystycznych: Szlaku Okrężnym Wokół Gliwic i Szlaku Stulecia Turystyki. Parafia św. Mikołaja w Wilczy należy do [[Archidiecezja Katowicka|archidiecezji katowickiej]] i [[Dekanat Knurów|dekanatu knurowskiego]]. Parafia obchodzi odpust dwa razy do roku ze względu na tradycję związaną z dwoma jej tytułami (Matki Boskiej Jasnogórskiej i św. Mikołaja).<br />
<br />
Istniejący do dziś kościół w Wilczy, ostatecznie został wzniesiony w 1755 roku przez cieślę Jakuba Siedlaczka z Gliwic. Jego poświęcenie odbyło się 9 listopada tegoż roku. Ma konstrukcję zrębową. Jednonawowy z węższym zamkniętym trójbocznie prezbiterium, przy którym od północy znajduje się zakrystia. Prezbiterium i prostokątną nawę nakrywają oddzielne dachy siodłowe. Do kościoła prowadzą dwa wejścia: od strony południowej (wejście boczne) i od strony zachodniej (główne). Oba poprzedzone są kruchtami. Kruchta południowa została zamieniona na kaplicę Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Budynek otaczają soboty. Dach pokryty jest gontem. Od strony frontowej kościoła wybudowano wieżę, posiadającą oszalowaną izbicę, zwieńczoną hełmem iglicowym. Prezbiterium pokryte jest pozornym sklepieniem kolebkowym, a nawa - stropem z fasetami. Pod sklepieniem i stropem znajdują się: profilowany gzyms, łuk tęczowy półkolisty. Nad nawą widnieje ośmioboczna wieżyczka zwieńczona cebulastym hełmem; od zachodu chór muzyczny z wypukłym parapetem w części środkowej, wsparty na dwóch słupach z organami późnobarokowymi z XVIII w. Ściana prezbiterialna (od wschodu) posiada rzadko spotykane okrągłe okienko z kratą kowalską z zadziorami. Wnętrze kościoła zdobi barokowe wyposażenie. Ołtarz główny barokowy z obrazem [[Św. Mikołaj|św. Mikołaja]] z drugiej poł. XVII w. pochodzi z kościoła w Gorzycach. W kościele znajdują się również ambona i dwa ołtarze boczne późnobarokowe z XVIII w. Szczególnie cenny jest obraz wotywny Matki Boskiej Frydeckiej z 1709 roku z napisem w języku morawskim oraz inne obrazy takie jak obraz Matki Boskiej Częstochowskiej (autorstwa Franciszka Habrowskiego, 1946), Matki Boskiej Różańcowej, pochodzący z XIX w. a także obraz Świętej Rodziny.<br />
<br />
Przy kościele znajdują się nagrobki księży szczególnie związanych z parafią w Wilczy. Znaleźć można tam takie nazwiska jak: Paweł Staffa - pierwszy proboszcz owej parafii, [[Walenta Teodor|Teodor Walenta]], [[Danecki Antoni|Antoni Danecki]], [[Gałązka Teodor|Teodor Gałązka]], [[Pucher Robert|Robert Pucher]], [[Kuś Stanisław|Stanisław Kuś]], [[Świtała Rudolf|Rudolf Świtała]], [[Mieszczanin Stefan|Stefan Mieszczanin]], [[Pluta Jerzy|Jerzy Pluta]].<br />
<br />
Przy bocznym wejściu do kościoła umieszczono zabytkową, kamienną kropielnicę. W pobliżu kościoła znajduje się grota Matki Bożej z [[Lourdes]] z 2000 roku, figura Chrystusa z gorejącym sercem oraz kapliczka z drewnianą figurą [[Św. Franciszek z Asyżu|św. Franciszka z Asyżu]]. Budynek probostwa znajduje się ok. 50 metrów na zachód od kościoła przy ulicy [[Miarka Karol|Karola Miarki]]. Wśród ciekawych elementów wyposażenia parafii na uwagę zasługuje rokokowa monstrancja ufundowana przez proboszcza Ogórka z Pilchowic.<br />
<br />
Do parafii należy również niewielki cmentarz z kaplicą znajdujący się przy ul. Stawowej założony w 1906 roku. Znajdują się na nim między innymi mogiły: ofiar wypadku w fabryce „Lignoza” w Krywałdzie z 1921 roku, żołnierzy polskich, poległych w kampanii wrześniowej w 1939 roku oraz więźniów [[Obóz koncentracyjny - Auschwitz|obozu Auschwitz]] zamordowanych w czasie ewakuacji obozu w styczniu 1945 roku.<br />
<br />
==Kapliczki i krzyże przydrożne==<br />
*[[Kapliczki i krzyże przydrożne w Wilczy]]<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Dar św. Mikołaja (czasopismo)| Dar św. Mikołaja]]<br />
<br />
== Proboszczowie ==<br />
*[[Staffa Paweł|ks. Paweł Staffa]] (1925-1929)<br />
*[[Walenta Teodor|ks. Teodor Walenta]] (1929-1934)<br />
*[[Danecki Antoni|ks. Antoni Danecki]] administrator (1934-1942)<br />
*[[Gałązka Teodor|ks. Teodor Gałązka]] administrator (1942-1946)<br />
*[[Pucher Robert|ks. Robert Pucher]] administrator (1946-1957), proboszcz (1957-1962)<br />
*[[Kuś Stanisław|ks. Stanisław Kuś]] administrator (1962-1965)<br />
*[[Świtała Rudolf|ks. Rudolf Świtała]] administrator (1965-1981)<br />
*[[Mieszczanin Stefan|ks. Stefan Mieszczanin]] (1981-1983)<br />
*[[Pluta Jerzy|ks. Jerzy Pluta]] (1983-1989)<br />
*[[Piegza Edward|ks. Edward Piegza]] (1989-2002)<br />
*[[Reder Bogdan|ks. Bogdan Reder]] (2007-2016)<br />
*[[Mrukowski Jan|ks. Jan Mrukowski]] administrator (2016-2017), proboszcz (2017-nadal)<br />
== Bibliografia ==<br />
Ustanowienie parafii Wilcza Górna, RAA 1925, nr 28, s. 155; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 297; H. Dombek, Historia parafii św. Mikołaja w Wilczy od jej powstania do 1986 r., Katowice 1992, praca mgr mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; A. Burda-Szostek, Halembo jesteśmy z tobą, Parafia św. Mikołaja w Wilczy, GN 2006, nr 51, (dodatek katowicki), s. 14-15; Zabytki Sztuki w Polsce – Śląsk, Lublin – Warszawa 2006; M. Lis, Górny Śląsk. Zarys dziejów do połowy XX wieku, Opole, 2001; Szlakiem drewnianych kościołów Archidiecezji Katowickiej, red. M. Gontarz, L. Makówka, Katowice 2007; A. Gudzik, Drewniane perły architektury. Kościół w Wilczy, "Przegląd Lokalny" 1994, nr 32/94 (79), s. 6. <br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - W|Wilcza]]<br />
[[Kategoria:Kościoły drewniane|Wilcza]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Knurów|Wilcza]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Chrystusa_Kr%C3%B3la_w_Gliwicach&diff=81298Parafia Chrystusa Króla w Gliwicach2018-08-22T21:48:48Z<p>Magda: /* Gazetka parafialna */</p>
<hr />
<div>==Parafia Chrystusa Króla w Gliwicach==<br />
Parafia Chrystusa Króla w Gliwicach znajdująca się w dzielnicy Zatorze, przy ulicy Okrzei (dawniej Leipziger Platz - Plac Lipowy), sięga swoją historią czasów podziału Górnego Śląska na część niemiecką i polską. To właśnie w tym okresie, gdy zaczęła masowo zwiększać się liczba mieszkańców gliwickiej dzielnicy Zatorze (która wówczas była niemiecka) osiedlali się tu osadnicy niemieccy, dla których władze musiały budować mieszkania. Zaczęto także myśleć o budowie kościoła, który mógłby pomieścić tak licznych parafian. Dotychczas ludność korzystała z kościoła pw. św. Rodziny lub św. Bartłomieja.<br />
<br />
W 1929 roku, gdy proboszczem parafii św. Rodziny został ks. Brunon Pattas, budowa kościoła pw. Chrystusa Króla nabrała realnych kształtów. Pod budowę nowego kościoła przeznaczono sporych rozmiarów plac o powierzchni 8020m2 znajdujący się pomiędzy " Hardenbergstrasse (obecnie ul. Wróblewskiego), Leipzigerstrasse (ul. Poniatowskiego) i Stadtwaldstrasse zwanym także Leipziger Platz - Plac Lipowy. W tamtych czasach w miejscu planowanej budowy znajdowały się drewniane baraki, w których zamieszkiwali uchodźcy niemieccy. Za sprawą zebranych pieniędzy ks. Brunon Pattas, przystąpił do likwidacji baraków, aby na to miejsce za zgodą ówczesnych władz wybudować nowy kościół.<br />
<br />
Pierwsze projekty kościoła na Zatorzu powstały już w roku 1929. Ich autorem był Dominicus Böhm, projektant m.in. imponującego kościoła pw. Św. Józefa w Zabrzu. Dominicus Böhm zaproponował dwa projekty, które okazały się zbyt nowoczesne na tamte czasy i nie spotkały się z uznaniem przez władzę kościelną diecezji wrocławskiej, do której Gliwice wówczas należały. Jednakże dzięki uporowi ks. Pattasa i zbiórkom pieniężnym nie zaniechano pomysłu budowy nowego kościoła i 3 marca 1934 rada parafialna podjęła decyzję o rozpoczęciu budowy. Zlecenie na wykonanie projektu kościoła otrzymał Karl Mayr, który zobowiązał się ukończyć powierzone mu zadanie do 9 marca, natomiast projekty dostarczyć do dnia 23 kwietnia 1934. Dostarczone projekty zostały zatwierdzone przez wikariat generalny 30 maja 1934, natomiast pozwolenie na budowę otrzymano w sierpniu. Kosztorys budowy kościoła, bez wyposażenia, opiewał na kwotę 200 tys. RM. Sumę tę podzielono na pożyczkę z Kasy Ubezpieczeniowej w Raciborzu, składki parafialne, pożyczki parafian oraz inne źródła.<br />
<br />
Dnia 2 sierpnia 1934 ks. Brunon Pattas uroczyście poświęcił plac budowy i zobowiązał się, że przy budowie kościoła uczestniczyć będą jedynie firmy katolickie i swoje zadanie wykonał. Kronika parafialna dokumentuje, że prace budowlane przebiegały sprawnie. Mury prezbiterium i zakrystii sięgały 6-7 metrów ponad ziemię, pod nawą główną założono fundamenty i już 25 kwietnia 1935 dokonano odbioru stanu surowego budynku kościoła. Z związku z problemami mieszkaniowymi pracujących na terenie parafii księży, rada parafialna zmodyfikowała projekt Mayra i zamiast sześćdziesięciometrowej wieży wybudowano jak najszybciej plebanię. Projekt budowy plebani z gankiem, który miał łączyć ją z kościołem został zlecony w 1938 roku Otto Linderowi i Theodorowi Ehl. Cały budynek wraz z plebanią i gankiem został poświęcony w 3 listopada 1939 przez [[Bertram Adolf|kard. Adolfa Bertrama ]]w obecności licznie zebranych duchownych i wiernych. Ks. Brunon Pattas dekretem wikariatu wrocławskiego z 13 grudnia 1939 roku został ustanowiony proboszczem nowej parafii, która otrzymała wezwanie Chrystusa Króla.<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Chrystus Król – Czasopismo parafialne parafii Chrystusa Króla w Gliwicach| Chrystus Król]]<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
Materiały własne autora.<br />
{{Kościoły i parafie diecezji gliwickiej}}<br />
[[Kategoria:Kościoły i parafie diecezji gliwickiej - G]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Chrystusa_Kr%C3%B3la_w_Gliwicach&diff=81297Parafia Chrystusa Króla w Gliwicach2018-08-22T21:47:11Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>==Parafia Chrystusa Króla w Gliwicach==<br />
Parafia Chrystusa Króla w Gliwicach znajdująca się w dzielnicy Zatorze, przy ulicy Okrzei (dawniej Leipziger Platz - Plac Lipowy), sięga swoją historią czasów podziału Górnego Śląska na część niemiecką i polską. To właśnie w tym okresie, gdy zaczęła masowo zwiększać się liczba mieszkańców gliwickiej dzielnicy Zatorze (która wówczas była niemiecka) osiedlali się tu osadnicy niemieccy, dla których władze musiały budować mieszkania. Zaczęto także myśleć o budowie kościoła, który mógłby pomieścić tak licznych parafian. Dotychczas ludność korzystała z kościoła pw. św. Rodziny lub św. Bartłomieja.<br />
<br />
W 1929 roku, gdy proboszczem parafii św. Rodziny został ks. Brunon Pattas, budowa kościoła pw. Chrystusa Króla nabrała realnych kształtów. Pod budowę nowego kościoła przeznaczono sporych rozmiarów plac o powierzchni 8020m2 znajdujący się pomiędzy " Hardenbergstrasse (obecnie ul. Wróblewskiego), Leipzigerstrasse (ul. Poniatowskiego) i Stadtwaldstrasse zwanym także Leipziger Platz - Plac Lipowy. W tamtych czasach w miejscu planowanej budowy znajdowały się drewniane baraki, w których zamieszkiwali uchodźcy niemieccy. Za sprawą zebranych pieniędzy ks. Brunon Pattas, przystąpił do likwidacji baraków, aby na to miejsce za zgodą ówczesnych władz wybudować nowy kościół.<br />
<br />
Pierwsze projekty kościoła na Zatorzu powstały już w roku 1929. Ich autorem był Dominicus Böhm, projektant m.in. imponującego kościoła pw. Św. Józefa w Zabrzu. Dominicus Böhm zaproponował dwa projekty, które okazały się zbyt nowoczesne na tamte czasy i nie spotkały się z uznaniem przez władzę kościelną diecezji wrocławskiej, do której Gliwice wówczas należały. Jednakże dzięki uporowi ks. Pattasa i zbiórkom pieniężnym nie zaniechano pomysłu budowy nowego kościoła i 3 marca 1934 rada parafialna podjęła decyzję o rozpoczęciu budowy. Zlecenie na wykonanie projektu kościoła otrzymał Karl Mayr, który zobowiązał się ukończyć powierzone mu zadanie do 9 marca, natomiast projekty dostarczyć do dnia 23 kwietnia 1934. Dostarczone projekty zostały zatwierdzone przez wikariat generalny 30 maja 1934, natomiast pozwolenie na budowę otrzymano w sierpniu. Kosztorys budowy kościoła, bez wyposażenia, opiewał na kwotę 200 tys. RM. Sumę tę podzielono na pożyczkę z Kasy Ubezpieczeniowej w Raciborzu, składki parafialne, pożyczki parafian oraz inne źródła.<br />
<br />
Dnia 2 sierpnia 1934 ks. Brunon Pattas uroczyście poświęcił plac budowy i zobowiązał się, że przy budowie kościoła uczestniczyć będą jedynie firmy katolickie i swoje zadanie wykonał. Kronika parafialna dokumentuje, że prace budowlane przebiegały sprawnie. Mury prezbiterium i zakrystii sięgały 6-7 metrów ponad ziemię, pod nawą główną założono fundamenty i już 25 kwietnia 1935 dokonano odbioru stanu surowego budynku kościoła. Z związku z problemami mieszkaniowymi pracujących na terenie parafii księży, rada parafialna zmodyfikowała projekt Mayra i zamiast sześćdziesięciometrowej wieży wybudowano jak najszybciej plebanię. Projekt budowy plebani z gankiem, który miał łączyć ją z kościołem został zlecony w 1938 roku Otto Linderowi i Theodorowi Ehl. Cały budynek wraz z plebanią i gankiem został poświęcony w 3 listopada 1939 przez [[Bertram Adolf|kard. Adolfa Bertrama ]]w obecności licznie zebranych duchownych i wiernych. Ks. Brunon Pattas dekretem wikariatu wrocławskiego z 13 grudnia 1939 roku został ustanowiony proboszczem nowej parafii, która otrzymała wezwanie Chrystusa Króla.<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Chrystus Król - Czasopismo parafialne parafii Chrystusa Króla w Gliwicach| Chrystus Król]]<br />
<br />
==Bibliografia==<br />
Materiały własne autora.<br />
{{Kościoły i parafie diecezji gliwickiej}}<br />
[[Kategoria:Kościoły i parafie diecezji gliwickiej - G]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Marii_Magdaleny_w_Chorzowie_Starym&diff=81296Parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym2018-08-22T21:44:46Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Plik:Chorzow_magda4.jpg|thumb|right|]]<br />
[[Grafika:Chorzow mag2.jpg|right|thumb]]<br />
[[Grafika:Chorzow 3.jpg|right|thumb]]<br />
[[Plik:Chorzow magda pomnik1.jpg|right|thumb]]<br />
<br />
Kościół w Chorzowie Starym od początku należał do zakonu [[Bożogrobcy|bożogrobców]]. W 1241 roku, w czasie najazdu Tatarów, 500 wiosek zostało zniszczonych, w tym również Chorzów. Ze wsi pozostały tylko pola, które podarował książę opolski Władysław proboszczowi miechowskiemu, aby ten je skolonizował i zaludnił. Dokument uprawniający do przejęcia Chorzowa przez zakon Bożogrobców został przedstawiony 24 maja 1257. Pierwsze informacje o istnieniu kościoła w Chorzowie sięgają 1299 roku. Wówczas w Chorzowie powstał szpital, a co za tym idzie, mógł powstać i kościół szpitalny. Pewne jest, że w 1325 roku [[parafia]] i kościół już istniały. Wspomniany jest w Kronikach Jana Długosza.<br />
<br />
*patrz: [[Szpital bożogrobców w Bytomiu]]<br />
<br />
Pierwszy kościół prawdopodobnie w całości był wykonany z drewna. Kościół ten istniał do 1430 roku. Wtedy to wieś została zniszczona przez [[Husyci|husytów]], pod dowództwem Mikołaja Żyglina herbu Korucz. Zastąpił go nowy, również drewniany kościół, który przetrwał do 1590 roku. [[Brunowicki Błażej|Ks. Błażej Brunowicki]] wzniósł pierwszy murowany kościół w Chorzowie. Wydarzenie to jest potwierdzone w wizytacji kanonicznej z 1598 roku: '' Villa Harzow: Ecclesia parochialis murata, tituli Sanctae Mariae Magdalenae consecrata ''. W kościele znajdowały się trzy ołtarze, w wieży kościelnej umieszczono dwa dzwony, a na dachu wieżyczkę z sygnaturką. Okres [[Reformacja|reformacji]] na wiernych z Chorzowa nie miał większego wpływu. [[Szacalski Jan|Ks. Jan Szacalski]] przeniósł swoją siedzibę z Bytomia do Chorzowa i przy okazji odnowił kościół.<br />
==Nowy kościół==<br />
Nowego kościoła doczekali się parafianie w 1721 roku. Wtedy bowiem proboszcz chorzowski [[Stępowski Stanisław|ks. Stanisław Stępowski]] wybudował kościół parafialny, o którym posiadamy już więcej wiadomości. 27 lipca 1782, w dzień odpustu parafialnego, wybuchł pożar, który strawił kościół i trzydzieści siedem innych gospodarstw. W trzy lata po pożarze, z inicjatywy proboszcza [[Bojarski Ludwik|ks. Ludwika Bojarskiego]] kościół został odbudowany. Po kasacie zakonów w 1810 roku przez [[Fryderyk Wilhelm III Hohenzollern|Fryderyka Wilhelma III]] wszystkie majątki klasztorne przeszły na własność państwa pruskiego, a zakon uległ [[Sekularyzacja majątku kościelnego| sekularyzacji]]. Parafia chorzowska przeszła w ręce kleru diecezjalnego. W drugiej połowie XIX wieku, w związku z uprzemysłowieniem regionu, rosła liczba katolików, a to pociągało za sobą potrzebę podziału parafii, budowę nowego kościoła, względnie rozbudowę starego. Autorem projektu obecnego kształtu kościoła jest [[Ebers Joseph| Joseph Ebers]], który od 1883 roku został zatrudniony przez kurię wrocławską jako architekt diecezjalny. W sierpniu 1888 roku [[Kania Franciszek|ks. Franciszek Kania]] położył kamień węgielny pod nowy kościół. W 1891 roku wieżę kościoła zwieńczyła kopuła z krzyżem.<br />
<br />
19 grudnia 1892 dziekan [[Michalski Józef|ks. Józef Michalski]] z Lipin, jako przedstawiciel bpa wrocławskiego, dokonał uroczystego poświęcenia kościoła. Kościół został zbudowany w stylu neogotyckim. Wieża kościelna ma 75 metrów wysokości. Prezbiterium znajduje się od strony zachodniej, natomiast wieża kościelna od strony wschodniej. We wnętrzu przeważają sklepienia krzyżowo-żebrowe. Wnętrze składa się z trzech naw, budowanych w systemie halowym, tzn. równej wysokości, nakrytych sklepieniami o potężnych, okrągłych filarach. W prezbiterium kościoła szczególne wrażenie robią trzy obrazy. Główny obraz przedstawia moment nawrócenia się patronki parafii, [[Św. Maria Magdalena|św. Marii Magdaleny]]. Po bokach znajdują się obrazy [[Św. Izydor Oracz|św. Izydora]], patrona rolników oraz [[św. Florian|św. Floriana]], patrona miasta Chorzów. Obrazy te są autorstwa krakowskiego malarza [[Makarewicz Juliusz|Juliusza Makarewicza]]. W kościele są trzy kaplice. Po lewej stronie prezbiterium znajduje się kaplica Najświętszej Maryi Panny, po prawej stronie - kaplica Serca Pana Jezusa, a w tyle kościoła - kaplica Matki Boskiej Bolesnej.<br />
<br />
Z parafii św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym pochodzi werbista [[Bł. Ludwik Mzyk|Bł. Ludwik Mzyk]].<br />
<br />
==Czasopismo parafialne==<br />
*[[Chorzowskie Wiadomości Parafialne - parafii w Chorzowie Starym| Chorzowskie Wiadomości Parafialne]]<br />
<br />
==Proboszczowie, po sekularyzacji zakonu bożogrobców==<br />
*[[Beder Józef |ks. Józef Beder]] (1817-1855) <br />
*[[Kania Franciszek |ks. Franciszek Kania]] (1855-1900) <br />
*[[Adamek Franciszek |ks. Franciszek Adamek]] (1901-1913) <br />
*[[Namysło Karol|ks. Karol Namysło]] (1914-1925) <br />
*[[Szwajnoch Stefan|ks. Stefan Szwajnoch]] (1925-1937) <br />
*[[Koźlik Augustyn|ks. Augustyn Koźlik]] (1938-1952) <br />
*[[Droździok Edward|ks. Edward Droździok]] administrator (1953-1955), proboszcz (1955-1968) <br />
*[[Woźniak Stanisław|ks. Stanisław Woźniak]] administrator (1968-1972)<br />
*[[Hornik Franciszek|ks. Franciszek Hornik]] (1972-1986) <br />
*[[Piwczyk Jan|ks. Jan Piwczyk]] (1986-2005) <br />
*[[Chmiel Edward| ks. Edward Chmiel]] (2005-2014)<br />
*[[Skiba Krzysztof|ks. Krzysztof Skiba]] (2014-nadal)<br />
==Bibliografia==<br />
Z. Pławecki, Dzieje parafii i kościoła pod wezwaniem Marii Magdaleny w Chorzowie Starym w latach 1925-1990, Katowice 1990, praca mgr mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; M. Stefańska, Parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym na przestrzeni dziejów, Chorzów 1992; B. Kloch, Bożogrobcy na Górnym Śląsku do I połowy XIV wieku - wybrane zagadnienia, [w:] Bożogrobcy Jerozolima - Miechów - Chorzów. Materiały z sesji naukowej 9 października 1999 r., Chorzów Batory 2000, s. 59-70; J. Drabina, Bożogrobcy w Chorzowie, tamże, s. 79-86; J. Drabina, Historia Chorzowa od średniowiecza do 1868 roku, Chorzów 1998; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 104-105; D. Głazek, Domus Celebrima, architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 136.<br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - C|Chorzów]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Chorzów|Chorzów Magdaleny]]<br />
[[Kategoria:Zakony rycerskie]]<br />
[[Kategoria:Chorzów]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Naj%C5%9Bwi%C4%99tszej_Maryi_Panny_Wspomo%C5%BCenia_Wiernych_w_We%C5%82nowcu&diff=81294Parafia Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Wełnowcu2018-08-22T21:38:27Z<p>Magda: </p>
<hr />
<div>[[Grafika:Welnowiec_zewnatrz.jpg|right|thumb]]<br />
[[Grafika:Welnowiec04.jpg|right|thumb]]<br />
[[Grafika:Welnowiec_obraz.jpg|thumb|right]]<br />
==Parafia==<br />
Samodzielna placówka duszpasterska w postaci [[Kuracja|kuracji]] pw. Najświętszej Maryi Panny w Wełnowcu została założona 1 października 1920. Wcześniej Wełnowiec, liczący około 500 katolików należał do [[Parafia św. Michała Archanioła w Michałkowicach|parafii w Michałkowicach]]. Znaczna odległość Wełnowca od parafii michałkowickiej, wynosząca około godziny drogi, skłoniła mieszkańców do tego, by zwrócić się do miejscowego proboszcza - [[Gerlich Maksymilian|ks. Gerlicha]] oraz zarządu Huty Hohenlohe ("Hohenlohe Werke”), jako właścicieli tego obszaru z prośbą o wybudowanie kościoła tymczasowego. Planowano tutaj następnie utworzenie nowej parafii. Pertraktacje prowadzone przez dyrektora Zawelberga i kierownika Huty Hohenlohego zostały uwieńczone powodzeniem. <br />
<br />
Zakłady Hohenlohe mieszkańcom Wełnowca oddały do dyspozycji znajdujący się w centrum miejscowości budynek, w którym podczas I wojny światowej przebywali jeńcy rosyjscy. Wcześniej zaś - na początku XIX wieku - mieściła się w nim odlewnia żelaza. W międzyczasie budynek ten traktowany był jako magazyn. Aby pokryć koszty przebudowy budynku na tymczasowy kościół - 20 tys. marek niemieckich - zaciągnięto pożyczkę w Zakładach Hohenlohe. Prace adaptacyjne, pod kierownictwem budowniczego Hundta, rozpoczęto jesienią 1919 roku. Zakończono je w kwietniu 1920 roku. Tymczasowy kościół poświęcił [[Kubis Józef|ks. Kubis]] z Załęża. <br />
<br />
Pierwszym duszpasterzem nowej placówki został [[Schulz Georg|ks. Georg Schulz]]. Po kilku miesiącach kuracja - [[Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny|15 sierpnia]] 1921 - została przekształcona w samodzielną [[Parafia|parafię]], a ks. Schulz został mianowany jej pierwszym proboszczem. Nowy duszpasterz z wielką energią zajął się wyposażeniem wnętrza tymczasowego kościoła. Od Zakładów Hohenlohego wynajęto teren przy parku hutniczym, na założenie cmentarza. Kościół z ołtarza starego kościoła z Michałkowic otrzymał odnowiony obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Renowacji dzieła dokonał malarz [[Kowalewski Otto|Otto Kowalewski]] z Katowic, który również podarował parafii stacje [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]]. <br />
<br />
W 1925 roku ks. Schulz został przeniesiony do Raciborza, a jego następcą został [[Dziwis Paweł|ks. Paweł Dziwis]]. Ten ostatni zmarł w styczniu 1928 roku. Po jego śmierci, od stycznia 1928 do sierpnia 1931 roku parafią zarządzali: [[Karowski Józef|ks. Józef Karowski]], [[Bujara Jan|ks. Jan Bujara]] i [[Bieniek Juliusz|ks. Juliusz Bieniek]].<br />
<br />
==Wystrój kościoła==<br />
Ks. Bujara wiosną 1930 roku wraz z ówczesnym zarządem kościelnym podjął trud przebudowy kościoła. Parafia miała do dyspozycji zaoszczędzone pieniądze w wysokości 35 tys. złotych. Pozostałej części kwoty spodziewano się od Zakładów Hohenlohe oraz urzędu Gminy Wełnowiec. Zakłady Hohenlohe podarowały zarządowi kościelnemu cegły do budowy kościoła, materiał na pokrycie dachu, instalację elektryczną oraz centralne ogrzewanie. Gmina Wełnowiec natomiast wsparła parafię pożyczkami pieniężnymi na sumę 21 tys. złotych. Przebudowę rozpoczęto z początkiem lipca 1930 roku. Jej projekt opracował budowniczy katedry prof. dr Buchkremera z Akwizgranu. Projekt ten zdobył największe uznanie, ponieważ przedstawiał najlepszy i niedrogi sposób rozwiązania kwestii przebudowy kościoła. 21 grudnia 1930 [[Kasperlik Wilhelm|ks. Wilhelm Kasperlik]], ówczesny wikariusz generalny, poświęcił odnowiony kościół. Wiosną 1931 roku postawiono dwa boczne ołtarze - Serca Jezusowego oraz [[Św. Barbara|św. Barbary]]. Pierwszy ufundował dyrektor Kirschniok, natomiast drugi był darem urzędników i robotników kopalni Hohenlohe. W 2002 roku zostało przebudowane prezbiterium. Nowe tabernakulum zaprojektował [[Brachmański Zygmunt|Zygmunt Brachmański]]. <br />
<br />
==Obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem==<br />
Przypuszczalnie został namalowany w XVII wieku. Pochodzi z kościoła michałkowickiego. Został wykonany techniką olejną na płótnie grubo tkanym. Po raz pierwszy został poddany gruntownej konserwacji w 1963 roku; po raz drugi odnowiono go 23 czerwca 2001 w pracowni mgra Jana Gałuszki, konserwatora dzieł sztuki z Pszczyny.<br />
<br />
==Gazetka parafialna==<br />
*[[Ave Maria - czasopismo parafii NMP Wspomożenia Wiernych w Wełnowcu|Ave Maria]]<br />
<br />
==Proboszczowie==<br />
*[[Schulz Georg|ks. Georg Schulz]] administrator (1920-1925)<br />
*[[Dziwis Paweł|ks. Paweł Dziwis]] (1925-1928)<br />
*[[Karowski Józef|ks. Józef Karowski]] administrator (1928-1929)<br />
*[[Bujara Jan|ks. Jan Bujara]] administrator (1929-1931)<br />
*[[Bieniek Juliusz|ks. Juliusz Bieniek]] tymczasowy administrator (1931) <br />
*[[Gajda Robert|ks. Robert Gajda]] (1931-1945)<br />
*[[Szubert Józef|ks. Józef Szubert]] administrator (1945-1947)<br />
*[[Smandzich Józef|ks. Józef Smandzich]] administrator (1947-1950)<br />
*[[Kosyrczyk Klemens|ks. Klemens Kosyrczyk]] administrator (1950-1952)<br />
*[[Mokros Franciszek|ks. Franciszek Mokros]] administrator (1952)<br />
*[[Stec Józef|ks. Józef Stec]] administrator (1952-1954)<br />
*[[Urbaczka Jan|ks. Jan Urbaczka]] administrator (1954-1958), proboszcz (1958-1975)<br />
*[[Woszek Eligiusz|ks. Eligiusz Woszek]] (1975-1980)<br />
*[[Andres Jan|ks. Jan Andres]] (1980-1984)<br />
*[[Nocoń Jan| ks. Jan Nocoń]] (1984- 2013)<br />
*[[Piecha Marek|ks. Marek Piecha]] (2013-2014)<br />
*[[Niesiobęcki Dariusz|ks. Dariusz Niesiobęcki]] administrator (2014-nadal)<br />
==Bibliografia==<br />
Dekret dot. zmiany granic parafii, WD 1929, nr 1, s. 12; Schematyzm 1993; GN 1930, nr 51, s. 9, nr 52, s. 10; 2005, nr 10; Kronika Parafii Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Katowicach–Wełnowcu, Archiwum parafii; Dokumentacja konserwacji Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w Wełnowcu, z grudnia 1964 roku; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 województwo śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 295-296; Sz. Babuchowski, Tramwajem do kościoła. Panorama parafii, GN 2005, nr 10, (dodatek katowicki), s. 8. <br />
<br />
{{Dekanaty}}<br />
[[Kategoria:Parafie - W|Wełnowiec]]<br />
[[Kategoria:Dekanat Katowice-Załęże|Wełnowiec]]</div>Magdahttps://silesia.edu.pl/index.php?title=Kami%C5%84ski_Pawe%C5%82&diff=81290Kamiński Paweł2018-08-22T21:06:55Z<p>Magda: /* Bibliografia */</p>
<hr />
<div>==Kamiński Paweł (1834-1907), duchowny starokatolicki, twórca gminy starokatolickiej w Katowicach==<br />
[[Grafika:Katowice pierwszy kosciol.jpg|right|thumb|Pierwszy kościół w Katowicach]]<br />
[[Grafika:Grundmann Fryderyk Wilhelm.jpg|150px|thumb|Fryderyk Grundmann]]<br />
[[Plik:Kat Holze.jpg|right|150px|thumb|Richard Holtze, popiersie, Katowice ul. Mickiewicza]]<br />
Urodził się 16 sierpnia 1834 w Częstochowie jako nieślubne dziecko Bernarda Steinnmanna - Kamińskiego katolika i Róży Wartenberger - Żydówki z Górnego Śląska, która następnie wyszła za mąż za Barucha Schaffera - karczmarza w Józefowcu k. Katowic. W 1851 roku został ochrzczony przez proboszcza piekarskiego [[Ficek Alojzy|ks. Alojzego Ficka]] w Piekarach Śląskich. <br />
<br />
Ks. Jan Alojzy Ficek roztoczył nad nim opiekę. Widział w nim drzemiące wielkie możliwości, ale i święty neoficki zapał, który czasem może więcej przynieść szkody niż pożytku. <br />
<br />
Prawdopodobnie, młody Paweł Kamiński był w kontakcie z [[Brzeska Tomasz|ks. Tomaszem Brzeską]] - zmartwychwstańcem, który zachęcił go do realizacji powołania kapłańskiego w nowo powstałym zgromadzeniu. Niewykluczone również, że Paweł Kamiński chciał pójść śladami kilku innych młodzieńców z Piekar i okolic, którzy wstąpili do zmartwychwstańców. W 1852 roku został przyjęty przez [[Kajsiewicz Hieronim|ks. Hieronima Kajsiewicza]] do nowicjatu zmartwychwstańców w Rzymie. Tam otrzymał średnie wykształcenie. W 1858 roku z nieznanych bliżej powodów został wydalony ze zgromadzenia. W tym samym roku dotarł do Paryża, gdzie znalazł schronienie w Zgromadzeniu Księży Misjonarzy (lazaryści). Po rocznym studium teologii otrzymał święcenia diakonatu, a na początku 1860 roku - święcenia kapłańskie. W 1861 roku był kaznodzieją i jednocześnie nauczycielem filozofii i matematyki w seminarium przy kościele św. Krzyża w Warszawie. Kolejne lata Paweł Kamiński poświęcił na poszukiwanie własnej drogi życiowej w kapłaństwie.<br />
W połowie 1870 roku, po tajnym spotkaniu z F.W.Grundmannem - zarządca dóbr magnackiej rodziny [[Thiele-Winckler]] w Katowicach liberałem i ewangelikiem i [[Holtze Richard|Richard Holtze]] (1824-1891), spokrewnionym z Grundmannem przez małżeństwo z jego córką, jednym z najbardziej wpływowych działaczy katowickiego samorządu miejskiego, założycielem i długoletnim mistrzem loży masońskiej w Katowicach, dołączył do przeciwników dogmatu o nieomylności papieża. Na tej naradzie Kamiński przedstawił plan przeciwstawienia się ultramontańskim wpływom na Śląsku. Celowi temu miało służyć wydawanie czasopisma. W połowie 1871 roku ukazał się pierwszy numer [[Prawda - tygodnik|"Prawdy". Tygodnik Kultury Historycznej dla Oświaty Ludu]]. 16 kwietnia 1871 Paweł Kamiński został obłożony suspensą przez biskupa [[Förster Heinrich |Heinricha Förstera]], a w wyniku braku reakcji ze strony Kamińskiego - 27 maja tr. - ekskomunikowany. Po nałożonej suspensie ks. Paweł Kamiński wystąpił publicznie przeciw dogmatowi. We wrześniu 1871 roku w Monachium odgrażał się, iż w parę miesięcy oderwie cały Górny Śląsk od Rzymu. <br />
<br />
W marcu 1871 roku za pośrednictwem podstawionej osoby zakupił za 500 talarów przeznaczony do rozbiórki drewniany kościół mariacki w Katowicach na skraju dzisiejszego Placu Wolności, który przez jakiś czas pełnił rolę tymczasowego kościoła parafialnego dla Katowic i Brynowa (odłączonych 11 listopada 1860 od parafii w Bogucicach). W 1874 roku kościół ten przeniesiono na miejsce, gdzie dziś znajduje się [[Parafia Przemienienia Pańskiego w Katowicach|kościół pw. Przemienienia Pańskiego]] (przy ul. Sokolskiej). Gdy w petycji do Bismarcka z 14 lipca 1871 wyraźnie zdeklarował się jako zwolennik [[starokatolicy|starokatolików]], zezwolono mu na odprawianie nabożeństw w zakupionym kościele. Pierwsze nabożeństwo odprawił 23 lipca przy dużym udziale sympatyków oraz ciekawskich. Z pomocą władz państwowych Paweł Kamiński zorganizował gminę wyznaniową. 3 listopada 1874 uzyskał jej prawne potwierdzenie. Wielokrotnie, jak twierdził ks. Kamiński, odwiedzał go pierwszy biskup starokatolicki Reinkens. We wrześniu 1874 roku władze Kościoła starokatolickiego przeniosły Kamińskiego na stanowisko proboszcza w Koblencji, następnie w Stühlingen w Badenii-Wirtenbergii, a w końcu w Tiengen w Górnej Nadrenii. W 1879 roku Kamiński ożenił się z niemiecką aktorką z którą miał pięcioro dzieci. Wychował je w duchu niemieckim. Zmarł 6 listopada 1907.<br />
<br />
== Bibliografia ==<br />
Z. Surman, Ksiądz Paweł Kamiński. Powstanie i upadek ruchu starokatolickiego na Górnym Śląsku, Wrocław 1971, s. 5-34. Acta Universitatis Wratislaviensis, Historia 20; M. Pater, Kamiński (Kamienski) Paweł (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 161-164; J. Wycisło, Ks. Paweł Steinmann-Kamiński-górnośląski Lawrance, "Z tej ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 1997", Katowice 1996, s. 203-212.<br />
<br />
----<br />
<br />
Cd. [[Plik:Book.png|30px|left]] czytaj: [[Kulturkampf]] | [[Spis treści|Powrót do spisu treści]] <br />
<br />
{{Noty biograficzne}}<br />
[[Kategoria:Podręcznik|Kamiński]]<br />
[[Kategoria:Biografie - K|Kamiński]]<br />
[[Kategoria:Diecezja Wrocławska]]</div>Magda